ျမန္မာျပည္က ရဲေတြအေၾကာင္း ေျပာခ်င္ေသးတယ္။
သူတုိ႔မဖမ္းခ်င္ဘူးဆုိရင္ ဆင္ေကာင္ႀကီးျမင္ေနရလည္း ဆင္ေျခရာမေတြ႕ေသးလုိ႔ဆုိၿပီး ဆင္ေျခရာရွာပုံေတာ္ ဖြင့္ေနတတ္ၾကတယ္။
သူတုိ႔ဖမ္းခ်င္ၿပီဆုိရင္လည္း ဘာသဲလြန္စမွမရဘဲနဲ႔၊ အျပစ္မဲ့သူေတြကုိ ႀကံရည္ႀကိတ္စက္ႏွင့္ႀကိတ္သလုိ ထုေထာင္း ႏွိပ္စက္ၿပီး အတင္းဝန္ခံခုိင္းၿပီး ရုံးတင္တတ္ၾကတယ္။
အခုလည္း အျပစ္မဲ့ ျပည္သူတစ္ေယာက္ကုိ ႏွိပ္စက္ညွဥ္းပန္းၿပီး စာရြက္ေျဗာင္(ဗလာ)ႀကီးထဲမွာ လက္မွတ္ထုိး ခုိင္းၿပီး မိသားစုႏွင့္ေတြ႕ခြင့္မေပးဘဲ အမွတ္ ၆ ႏွင့္ အမွတ္(၈)ရဲေတြ ေဘာ္လီေဘာပုတ္ကာ အျပစ္မဲ့ျပည္သူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ မိခင္ျပည္သူတစ္ဦးကုိ ညွဥ္းဆဲေနခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
မိခင္ျဖစ္သူမွာ ဘာအမႈႏွင့္ ဖမ္းမွန္းလည္းမသိရ၊ ဘယ္စခန္းမွာထားမွန္းလည္းမသိရ၊ ရဲေတြ ကလိမ္ကက်စ္ လုပ္တဲ့ဒဏ္ကုိပဲ လွိမ့္ခံေနရတာပါ။
ရဲဆုိတဲ့ သတၱဝါေတြက ဗမာျပည္သူေတြကုိေတာ့ အေသအလဲ အႏုိင္က်င့္တတ္ၾကၿပီး၊ သူတုိ႔ရဲ႕အေဖေတြ က်ေတာ့ လက္ဖ်ားႏွင့္ေတာင္ မတုိ႔ရဲ မထိရဲၾကပါဘူး။
ကုလားကုိပဲ သတ္သတ္၊ ဗမာကုိပဲသတ္သတ္ ဘယ္သူ႔ကုိပဲသတ္သတ္ သတ္တဲ့တရားခံကုိ မိေအာင္ ဖမ္းရမွာက ရဲတာဝန္ပါ။ တစ္စုံတစ္ရာ ဖိအားေၾကာင့္ အျပစ္မဲ့ျပည္သူေတြကုိ ထုေထာင္းရုိက္ႏွက္ၿပီး ဝန္ခံခုိင္း တာကေတာ့ ရဲက်င့္ဝတ္ႏွင့္ မညီပါဘူး။
အဲဒီ အႏုိင္က်င့္တဲ့ရဲေတြႏွင့္ တာဝန္ရွိသူေတြကုိ အေရးယူေပးဖုိ႔ တုိင္ၾကားမွာျဖစ္ပါတယ္။
အေရးယူမေပးရင္ အေရးယူတဲ့အဆင့္ထိေရာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆန္းရင္းနာနာဖြတ္ၾကလြန္းလုိ႔ နာနာအဖြတ္ခံရတဲ့ဆန္ဟာလည္း ဆန္ႏွင့္ကုိ မတူေတာ့ပါဘူး။ ဖြဲဆန္ကြဲလုိေတာင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။
ေၾသာ္……..ျမန္မာျပည္မွာ သံဃာဆုိတာလည္း ရွိေနေသးလုိ႔။ ျမန္မာျပည္သူေတြလည္း အေရအတြက္ မ်ားေနေသးလုိ႔၊ ျမန္မာအစုိးရလည္း အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသးလုိ႔၊ သုိ႔မဟုတ္ရင္ေတာ့ မလြယ္ဘူးဗ်ာ။ ဒီရဲ ဒီကုလား ဒီအစုိးရ ဒီဥပေဒ ဒီတရားရုံးေတြႏွင့္ေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔ျမန္မာေတြ ေခါင္းေတာင္ ေဖာ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။
(မန္း မ.ဘ.သ အင္တာဗ်ဴးကုိ ပူးတြဲ တင္ျပလုိက္ပါတယ္။)
ဝီရသူ(မစုိးရိမ္)
15.9.2014
PM 10:15
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
“ေက်ာ္ဇင္ထက္အေမ ေဒၚဇင္မာေအးနဲ႔ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းျခင္း”
မန္း မ.ဘ.သ မွ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းသည္။
ေမး။ နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ။
ေျဖ။ ေဒၚဇင္မာေအးပါ။
ေမး။ ေနတာက။
ေျဖ။ အကြက္(၂၀၉)၊ အလယ္ေဘာင္ေတာင္ပုိင္း၊ သီရိမာလာအေနာက္ရပ္၊ ေအာင္ေျမသာဇံၿမဳိ႕နယ္။
ေမး။ အခုအဖမ္းခံရတဲ့ ေက်ာ္ဇင္ထက္နဲ႔ ဘယ္လိုေတာ္တာလဲ။
ေျဖ။ သားပါ။
ေမး။ သားရဲ႕အသက္က ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလဲ။
ေျဖ။ (၂၀)ရွိပါျပီ။
ေမး။ ဘယ္လိုေၾကာင့္ လာဖမ္းသြားတာလဲ။
ေျဖ။ (၁၇.၇.၂၀၁၄)ရက္ေန႔ ည (၇း၁၅)ေလာက္က လာဖမ္းသြားပါတယ္။ ေမးစရာရွိတာ ေမးျပီးရင္ ျပန္လႊတ္မယ္လို႔ေျပာျပီး ေခၚသြားတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဘာအတြက္ဖမ္းတယ္ဆိုတာေတာ့ မသိရပါဘူး။
ေမး။ (၁.၇.၂၀၁၄)ရကေန႔မွာ အေရးအခင္းစျဖစ္တယ္။ (၂.၇.၂၀၁၄)ရကေန႔မွာ ကုိထြန္းထြန္း (ခ)ေရာင္ျပန္ အသတ္ခံရတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ေန႔မနက္မွာ စိုးမင္းေထြးဆုိတဲ့ ကုလားတစ္ေယာက္အသတ္ခံရတယ္လုိ႔ ၾကားတယ္။ အေဒၚ့သားက ဘယ္ေန႔အိမ္ကေနထြက္သြားတယ္၊ ဘယ္ေန႔အိမ္ျပန္လာတယ္ဆိုတာ သိရဲ႕လား။
ေျဖ။ သိပါတယ္။ စျဖစ္တဲ့ညက သားက အဲ့ဒီည (၁း၀၅)နာရီေလာက္မွာ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ျပီး အိပ္ေနပါတယ္။ မနက္ (၉း၀၀)နာရီေလာက္ႏိုးပါတယ္။ သူႏိုးလာေတာ့ ဘယ္မွ ေလ်ာက္မသြားဖုိ႔ ၾကားဖူးနားဝနဲ႔ သူ႔ကိုေျပာပါတယ္။ ေျပာျပေတာ့ ေနာက္ညေတြမွာ သူမသြားေတာ့ပါဘူး။ ဂိမ္းဆိုင္ကိုသြားတယ္။ အိမ္ျပန္လာတယ္။ အိပ္တယ္။ ဘယ္ကိုမွ ထပ္မသြားေတာ့ပါဘူး။
ေမး။ ဂိမ္းဆိုင္ဆိုတာေရာ ရပ္ကြက္ထဲမွာလား။
ေျဖ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာပါပဲ။
ေမး။ ေနာက္ညေတြမွာ အေဒၚ့သားက ဘယ္မွမသြားဘူးဆိုတာ တျခားဘယ္သူေတြသိေသးလဲ။
ေျဖ။ သိပါတယ္။ ေတာင္ဘက္ ေျမာက္ဘက္အိမ္က အစ္ကိုႀကီးေတြ ပုိသိပါတယ္။ သူဂိမ္းဆိုင္သြားတာေတြ လဘက္ရည္ဆိုင္သြားတာေတြ သူတုိ႔ ျမင္ေတြ႔ေနတာ ရွိပါတယ္။
ေမး။ ျမင္ေတြ႔ရတယ္ဆိုတဲ့ လူေတြရဲ႕နာမည္ေတြကုိ ေျပာျပပါလား။
ေျဖ။ ကုိမင္းႏိုင္၊ ဦးထြန္းေက်ာ္ခိုင္၊ ေမာင္မ်ဳိးတို႔ျဖစ္ပါတယ္။ အေဒၚ့သားက ဘယ္မွမသြားဘူး ဂိမ္းဆိုင္ပဲသြားတယ္ဆုိတာ သူတုိ႔သိပါတယ္။
ေမး။ အေရးအခင္းအတြင္းမွာ စိုးမင္းေထြးဆိုတဲ့ ကုလားအသတ္ခံရတာ (၃.၇.၂၀၁၄)ရက္ေန႔လို႔ေျပာတယ္။ အဲ့ေန႔ေတြမွာ အေဒၚ့သားက ဘယ္မွမသြားဘူးဆိုေတာ့ သူနဲ႔ဘာမွမဆိုင္ဘူးေပါ့။
ေျဖ။ မဆိုင္ပါဘူး။ သားက အိ္မ္မွာပဲရွိပါတယ္။
ေမး။ အဲလိုဆိုရင္ အေဒၚ့သားကုိ ဘယ္လိုသတင္းနဲ႔ ဘယ္ရဲကလာဖမ္းသြားတာလဲ။
ေျဖ။ (၁၇.၇.၂၀၁၄)ရက္ေန႔က လာဖမ္းသြားေတာ့ (၁၈.၇.၂၀၁၄)ရက္ေန႔မွာ အမွတ္(၅)ရဲစခန္းကိုသြားေမးေတာ့ သူတုိ႔က အခ်ဳပ္ခန္းကုိသြားၾကည့္ျပီး ေက်ာ္ဇင္ထက္မပါဘူးလို႔ေျပာပါတယ္။ အဲ့လိုေျပာေတာ့ အရက္ဆိုင္ကုိသြားေမးပါတယ္။ အရက္ဆိုင္ကုိသြားေမးေတာ့ ဆိုင္ရွင္က ခရိုင္ရဲကဖမ္းသြားတယ္ေျပာတယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ ဆိုင္ရွင္ေျပာျပတာကို ရဲကိုျပန္သြားေျပာျပေတာ့ ခရိုင္ကုိလိုက္သြားပါတယ္။ ခရိုင္ရဲစခန္းကုိလုိက္သြားေတာ့ မရွိပါဘူးလို႔ေျပာပါတယ္။ ဆရာႀကီးရယ္ မရွိဘူးေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ ဒီကဖမ္းသြားတယ္လို႔ေျပာပါတယ္လို႔ ေျပာျပလိုက္ေတာ့ သူတို႔က ျပန္လိုက္ပါ၊ ေအးေအးေဆးေဆးအနားယူလိုက္ပါလို႔ ေျပာပါတယ္။ တပည့္ေတာ့္သားအဖမ္းခံရတာ ဘယ္လုိလုပ္ေအးေအးေဆးေဆးျပန္လို႔ရမွာလဲဘုရား။ တပည့္ေတာ္လည္း သားမွာ ဘာမွမလုပ္ရတဲ့အေၾကာင္း ဘာမွအျပစ္မရွိတဲ့အေၾကာင္းေတြ သူတုိ႔ကုိငိုယိုျပီး ေျပာျပပါတယ္။ သူတုိ႔က ျပန္လိုက္ပါလို႔ေျပာေတာ့ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ေန႔လယ္(၁၂း၀၀)ေလာက္ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ရဲေတြက (ဘယ္ရဲမွန္းမသိ)ဖုန္းျပန္ဆက္ပါတယ္။ အေဒၚ့သားရွိတယ္။ အမွတ္(၆)ရဲစခန္းမွာရွိတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ အဲလိုေျပာေတာ့ သားကုိေတြ႔ဖို႔ အမွတ္(၆)ကုိလိုက္သြားပါတယ္။ စားစရာေပးဖို႔လုပ္ေတာ့ ေတြ႔လို႔မရဘူးလို႔ေျပာပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ အမွတ္(၆)စခန္းမွဴးကိုဝင္ေတြ႔ျပီး သားကိုဘာအမႈနဲ႔ စြဲထားတာလဲ ဘာလုိ႔ဖမ္းတာလဲလို႔ ေမးေတာ့ အမွတ္(၈)ရဲစခန္းကိုသြားေမးၾကည့္လိုက္ပါ၊ အမွတ္(၆)က အငွားခ်ဳပ္ထားသလို ျဖစ္လို႔ပါလို႔ ေျပာပါတယ္။ အမွတ္(၈)ကိုလုိက္သြားေတာ့ အမွတ္(၈)က အမွတ္(၆)ကုိျပန္သြားေမးၾကည့္လိုက္ပါလို႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။ အဲ့ေန႔က (၆)ကိုသြားလိုက္ (၈)ကိုသြားလိုက္နဲ႔ (၂)နာရီေလာက္ၾကာပါတယ္။ ဘာမွမသိခဲ့ရပါဘူး။
ေမး။ လာဖမ္းတာက (၁၇.၇.၂၀၁၄)ရက္ေန႔ ဘယ္အခ်ိန္က လာဖမ္းသြားတာလဲ။
ေျဖ။ ည (၇း၁၅)နာရီမွာ ဖမ္းသြားပါတယ္။
ေမး။ (၁၈.၇.၂၀၁၄)ရက္ေန႔က အမွတ္(၆)ေကာ၊ အမွတ္(၈)ေကာ သြားရွာတာ မေတြ႔ခဲ့ရဘူးေပါ့။
ေျဖ။ မေတြ႔ခဲ့ရပါဘူး။ စားစရာေတြသာ ေပးေနရတယ္။ သားက အဲ့ဒီမွာ တကယ္ရွိလား မရွိဘူးလားဆိုတာ မသိရပါဘူး။ ေတြ႔မွမေတြ႔ရတာဆိုေတာ့ မရွိဘူးလို႔ပဲ စိတ္ထဲထင္ေနတာပါ။
ေမး။ စားစရာေပးေတာ့ ဘယ္သူ႔လက္ထဲေပးရတာလဲ။
ေျဖ။ အခ်ဳပ္လို႔ေျပာပါတယ္။ အခ်ဳပ္ခန္းအျပင္ဘက္က ေစာင့္တဲ့ရဲလက္ထဲကုိ ေပးရပါတယ္။ တပည့္ေတာ္တို႔ အဲ့နားကို သြားခြင့္မရွိပါဘူး။
ေမး။ ဖမ္းသြားျပီးတဲ့ေနာက္မွာ အဆက္အသြယ္ဘယ္လိုျပန္ရတာလဲ။ ဘယ္ေလာက္ေလာက္ေနမွ ျပန္ေတြ႔တာလဲ။
ေျဖ။ မေတြ႔ရပါဘူး။ (၁၇)ရက္ေန႔က ဖမ္းသြားတယ္၊ သားနဲ႔မေတြ႔ရေတာ့ အိမ္မွာ ေန႔တုိင္းပူေဆြးငိုေၾကြးေနရပါတယ္။ (၄)ရက္ေျမာက္တဲ့ေန႔ (၂၁)ရက္ေန႔၊ ေန႔လယ္ (၁၂း၀၀)နာရီ ထမင္းသြားပုိ႔တဲ့အခ်ိန္မွာ အိမ္က အက်ႌအဝတ္အစား(၁)စုံယူသြားပါတယ္။ သားရွိမရွိသိခ်င္တာနဲ႔ ယူသြားတဲ့အက်ႌကုိေပးလုိက္ေတာ့ သူ႔ကိုစဖမ္းတုန္းက ဝတ္သြားတဲ့အက်ႌုိကုိ တပည့္ေတာ္ကိုျပန္ေပးလုိက္ပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ အဲ့အက်ႌေလးကိုကုိင္ျပီး ငိုျပီးထြက္လာခဲ့ပါတယ္။
ေမး။ ကေလးကုိ စစ္တာ ဘယ္ရဲစခန္းမွာစစ္တာလဲ။
ေျဖ။ အမွတ္(၈)မွာ ေခၚစစ္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
ေမး။ အမွတ္(၈)မွာ ဘယ္ရဲကစစ္တာလဲ။
ေျဖ။ ဒုရဲအုပ္ ေနဇာဦးက စစ္ပါတယ္။ ဝင္းကုိဆိုတဲ့ ရဲလည္း ပါတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
ေမး။ ဘယ္သူပါတယ္ ဆိုတာ ဘယ္လိုသိတာလဲ။
ေျဖ။ (၂၅.၇.၂၀၁၄)ရကေန႔ မနက္ပုိင္းမွာ မုန္႔သြားေပးပါတယ္။ ေန႔လယ္ (၁၁း၃၀)နာရီေလာက္က်ေတာ့ ထမင္းသြားပုိ႔ပါတယ္။ ရဲက အမွတ္(၈)ကိုလုိက္သြားလိုက္၊ (၁၀း၀၀)နာရီတည္းက အမွတ္(၈)ကိုေခၚသြားတယ္ လို႔ ေျပာပါတယ္။ (၁၂း၀၀)နာရီေလာက္မွာ အမွတ္(၈)ကုိလိုက္သြားပါတယ္။ လုိက္သြားေတာ့ သားနဲ႔ မေတြ႔ရပါဘူး။ ဝင္းကုိနဲ႔ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဝင္းကိုဆိုတာကလည္း အေဒၚတုိ႔ရပ္ကြက္ထဲကလူပါပဲ။ ဝင္းကုိ ငါ့သားေရာ ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ာ့သားအစစ္ခံေနတယ္၊ ခင္ဗ်ာ့သားက ဝါးဝါးတားတားလုပ္ေနတယ္၊ မေဖာ္ဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ ငါ့သားက ဘာကုိျမင္လုိ႔ ဘာကိုေဖာ္ရမွာလဲ လုိ႔ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအမႈဆိုတာကလည္း ဘာမွမသိရပါဘူး။ ခရိုင္ကရဲတစ္ေယာက္ကလည္း အမွတ္(၆)ထဲကုိလာပါတယ္။ သားကို ဘာအမႈနဲ႔ဆြဲထားတာတုန္းလုိ႔ေမးေတာ့ ကုလားကိုသတ္တဲ့အမႈလို႔ပဲ ေျပာပါတယ္။ အဲဒါက ဘယ္ေန႔ကသိတာလဲဆိုေတာ့ (၂၄.၇.၂၀၁၄)ရက္ေန႔ကမွ သိရတာပါ။ အစတုန္းကေတာ့ မာရွယ္ေလာနဲ႔ ဆြဲထားတာလိုနဲ႔ ဘာမွတိတိက်က်မသိရပါဘူး။ (၂၅.၇.၂၀၁၄)ရက္ေန႔က်ေတာ့ ေခၚစစ္ပါတယ္။ အဲ့ေန႔ ေနလယ္ (၁၂း၀၀)ေလာက္ေရာက္သြားတယ္။ ေရာက္သြားေတာ့ ဝင္းကိုကုိ ငါ့သားေကာ လို႔ေမးၾကည့္ေတာ့ ခင္ဗ်ားသား အစစ္ခံေနတယ္၊ ခင္ဗ်ားသားက ဝါးဝါးတားတားလုပ္ေနတယ္၊ ဘာကုိမွ အမွန္မေျပာဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ငါ့သားက ဘာကုိျမင္လို႔ ဘာကိုေဖာ္ရမွာလဲ၊ ငါ့သားက ဘယ္ကုိမွမသြား ဘာကုိမွျမင္တဲ့ဥစၥာ ဘာကိုေျပာရမွာလဲလုိ႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဝင္းကိုနဲ႔ ဆက္စကားမေျပာေတာ့ဘဲ ဉာဏ္ေဌးကုိ ထပ္ေမးၾကည့္ပါတယ္။ ဉာဏ္ေဌး ငါ့သားေကာ ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားသား (၁၀း၀၀)နာရီကတည္းက အစစ္ခံေနတာ ႏွစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္ရွိျပီ၊ အဲ့ထဲမွာ ဘာေတြဘယ္လိုျဖစ္ကုန္ျပီလဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိဘူး လို႔ေျပာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ထမင္းေတြ ေရဗူးေတြေပးထားျပီး ငိုျပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ေန႔ ညေန (၆း၀၀)နာရီေလာက္မွာ ထမင္းကို (၆)ကိုပို႔မရလား (၈)ကိုပုိ႔ရမလားမသိေတာ့ အမွတ္(၆)ကို ထမင္းေတြနဲ႔ သြားၾကည့္ပါတယ္။ (၆)ေရာက္ေတာ့ (၈)ကေန ဒီကိုျပန္မပုိ႔ေသးဘူးဆိုတာနဲ႔ အမွတ္(၈)ကိုလိုက္သြားပါတယ္။ အမွတ္(၈)ေရာက္ေတာ့ ဝင္းကုိက ခင္ဗ်ားသား (၆)ကုိျပန္ပုိ႔မွာ (၆)မွာေစာင့္ေနလို႔ ေျပာတာနဲ႔ (၆)မွာ ျပန္လာေစာင့္ေနပါတယ္။ အဲ့အခ်ိန္ထိ စစ္ေနတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။
ေမး။ သူတို႔စစ္တာ ဘယ္လိုစစ္တယ္ဆိုတာ သိပါသလား။
ေျဖ။ ဘယ္လိုစစ္လဲဆိုေတာ့ ဇီးသီးစိေပၚ ဒူးေထာက္ခုိင္းျပီး ဂုတ္ပုိးကို ပုိက္လုံးေတြနဲ႔ ရိုက္တယ္၊ ပါးေတြ နားရင္းေတြလည္းရိုက္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
ေမး။ အဲလိုရိုက္တယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ။
ေျဖ။ ဘယ္လိုလုပ္သိရလဲဆိုေတာ့ (၂၆.၇.၂၀၁၄)ရက္န႔က တပည့္ေတာ္ကုိ အမွတ္(၆)ရဲစခန္းကုိ ေခၚပါတယ္။ အမွတ္(၆)ကိုလိုက္သြားေတာ့ သားေတာင္းတဲ့အက်ႌေပးခုိင္းလုိ႔ ေပးခဲ့ပါတယ္။ (၂၇.၇.၂၀၁၄)ရက္ေန႔ ညေနမွာ သားနဲ႔ ခဏေတြ႔ခဲ့လို႔ သူတု႔ိရိုက္တာေတြ သိခဲ့ရတာပါ။ (၂၆.၇.၂၀၁၄)ရက္ေန႔က သားကုိ ဘာမွမပါတဲ့ စာရြက္ေပၚမွာ လက္မွတ္ထိုးခုိင္းတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
ေမး။ ဘယ္ရဲက ထိုးခိုင္းတာလဲ။
ေျဖ။ သားနဲ႔ ထပ္မေတြ႔ရေတာ့ မေမးလိုက္ရပါဘူး။ ျပီးေတာ့ ေျပာသြားတယ္တဲ့ မင္းကုိ ငါတို႔ေနာက္ထပ္မစစ္ေတာ့ဘူး။ မင္းဟာမင္း ဘယ္လိုလုပ္လုပ္ ဘယ္လိုေနေန။ ငါတို႔ ေရးခ်င္သလို ေရးတင္လိုက္ေတာ့မယ္လို႔ ေျပာသြားတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဘယ္သူဆိုတာေတာ့ သားနဲ႔ မေတြ႔ရေသးလို႔ မသိရပါဘူး။ အမွတ္(၈)ထဲမွာစစ္တာေတာ့ ဒုရဲအုပ္ ေနဇာဦးပါ။ သားနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ သားကျပန္ေျပာျပတာက အေမ အဲ့ဝင္းကုိက ေဘးကေနျပီး မင္းေျပာေလ မင္းေျပာေလနဲ႔ ေျပာလိုက္ရင္လည္း ဇီးသီးစိေပၚ ဒူးေထာက္ခိုင္းျပီး ပုိက္လုံးေတြနဲ႔ ရိုက္ေလပဲ လို႔ေျပာပါတယ္။ (၂၇.၇.၂၀၁၄)ရက္ေန႔က သားနဲ႔ ခဏေလးေတြ႔လိုက္ရလို႔ သားေျပာျပလို႔ သိခဲ့ရတာပါ။
ေမး။ ဝင္းကိုဆိုတာက အရပ္သားလား ရဲလား။
ေျဖ။ ရဲပါ။ အရင္တုန္းက အိမ္ငွားေနတဲ့အိမ္နားက လူပါ။
ေမး။ သူက ဘာရာထူးလဲ။
ေျဖ။ အဲလိုေတာ့ မသိပါဘူး။ ရိုးရိုး ရဲသားလို႔ထင္ပါတယ္။
ေမး။ အခု ကေလးကုိ ဘယ္မွာခ်ဳပ္ထားတာလဲ။
ေျဖ။ (၁၄.၈.၂၀၁၄)ရက္ေန႔က (၆၅)လမ္းက တရားရုံးကုိ ေခၚပါတယ္။ ဘာလဲေတာ့ မသိဘူး။ ညေနပုိင္းမွာ အခ်ဳပ္ကိုျပန္ပုိ႔ပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ သားနဲ႔ ေနာက္ထပ္လုံးဝမေတြ႔ရေတာ့ပါဘူး။
ေမး။ အခု ဘယ္မွာခ်ဳပ္ထားတာလဲ။
ေျဖ။ အခု အိုးဘိုေထာင္ႀကီးခ်ဳပ္ကုိ ပုိ႔ထားပါတယ္။ (၁၄.၈.၂၀၁၄)ရက္ေန႔ကပုိ႔တာပါ။
ေမး။ ေထာင္ႀကီးခ်ဳပ္ကေန တရားရုံးကို အခ်ဳပ္ကားနဲ႔ ထုတ္လာတဲ့အခါေရာ ေတြ႔ရေသးလား။
ေျဖ။ မေတြ႔ရပါဘူး။ အနားေတာင္ကပ္လို႔ မရပါဘူး။
ေမး။ မိဘအေနနဲ႔လည္း ေတြ႔လို႔မရဘူးလား။
ေျဖ။ မရပါဘူး။ လုံးဝကုိ ေတြ႔ခြင့္မရပါဘူး။
ေမး။ ေရွ႕ေနငွားထားတာဆိုေတာ့ ေရွ႕ေနကေကာ ေတြ႔လို႔ရရဲ႕လား။
ေျဖ။ မရပါဘူး။ ဘယ္သူနဲ႔မွ ေတြ႔ခြင့္မေပးပါဘူး။ စားစရာ ေသာက္စရာနဲ႔ ေရေလးေပးခ်င္တာေတာင္မွ ရဲကုိပဲေပးရပါတယ္။ သားကိုမေပးရပါဘူး။
ေမး။ အခ်ဳပ္ခန္းက ထုတ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာမွေျပာလို႔မရဘူးလား။
ေျဖ။ မရပါဘူး။ ခုခ်ိ္န္ထိပါပဲ လုံးဝစကားေျပာပုိင္ခြင့္မရွိပါဘူး။
ေမး။ တရားရုံးမွာေရာ ရဲစခန္းမွာေရာ ေတြ႔လို႔မရဘူးေပါ့။
ေျဖ။ မရပါဘူး။ ေတြ႔လို႔မရပါဘူး။ (၂၇.၇.၂၀၁၄)ရက္ေန႔က ခဏေလးပဲေတြ႔လိုက္ပါတယ္။ (၂၅.၇.၂၀၁၄)ရက္ေန႔စစ္တယ္၊ (၂၆.၇.၂၀၁၄)ရက္ေန႔က စာရြက္အလြတ္ေပၚမွာ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းတယ္၊ (၂၇.၇.၂၀၁၄)ရက္ေန႔က ခဏေလးေတြ႔ရတာပါ။ အဲဒါလည္း အမွတ္(၆)ရဲစခန္းကို ရွိခိုးမတတ္ ငိုယုိျပီး ေတြ႔ခြင့္ေတာင္းလို႔ ေတြ႔ရတာပါ။ အၾကာႀကီးေတြ႔လို႔မရပါဘူး။ ေဘးမွာလည္းရဲတစ္ေယာက္ေစာင့္ေနပါတယ္။
ေမး။ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေတြ႔ရတာလဲ။
ေျဖ။ (၁၀)မိနစ္ေလာက္ပဲၾကာမယ္ထင္ပါတယ္။
ေမး။ ယေန႔ ထိေအာင္ စကားေျပာရတာ အဲ့ဒီ(၁၀)မိနစ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတာေပါ့။
ေျဖ။ ဟုတ္ပါတယ္။ အမွတ္(၈)ကိုေခၚသြားရင္ပုိဆိုးပါတယ္။ အခ်ဳပ္နားကိုမေျပာနဲ႔ တာဝန္မွဴးနားမွာေတာင္ ခဏေလးပဲရပ္ရပါတယ္။ လွမ္းေအာ္ေျပာလို႔ေတာင္မရပါဘူး။ ရဲကိုပဲေျပာရပါတယ္။
ေမး။ လွမ္းေအာ္ေျပာလို႔မရဘူးဆိုေတာ့ ေအာ္ေျပာလိုက္ေသးတာေပါ့။
ေျဖ။ ေအာ္ေျပာပါတယ္။ သား ဘာမွာဦးမွာလဲလို႔ အခ်ဳပ္ခန္းထဲက လွမ္းျမင္ေနရေတာ့ လွမ္းေအာ္ေျပာတာပါ။ တာဝန္မွဴးထိုင္ခုံမွာထုိင္ေနတဲ့ရဲက ခင္ဗ်ား အဲလိုေအာ္ေျပာပိုင္ခြင့္ေတာင္မရွိဘူး လို႔ေျပာပါတယ္။ အဲလိုနဲ႔ ေနာက္ေတာ့ မေအာ္ရဲေတာ့ပါဘူး။ အဲ့ဒါက အမွတ္(၈)ထဲမွာပါ။
စိတ္မေကာင္းတာက ေခၚသြားျပီးကတည္းက ခုခ်ိန္ထိမေတြ႔ရဘူး၊ အေရးအခင္းထဲမွာ သားမပါဘူး အိမ္မွာပဲရွိတယ္ဆိုတာ မိဘကေရာ ပတ္ဝန္က်င္ကပါ သိေနရက္နဲ႔ ဘာအျပစ္မွမရွိဘဲ အခုလိုအဖမ္းခံထားရတယ္၊ အျပစ္မရွိမွန္း သိသိႀကီးအဖမ္းခံရတာကို သြားေတြ႔ေတာ့လည္း အေတြ႔မခံ ေတြ႔ခြင့္မရျဖစ္ေနေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ပူေလာင္ရပါတယ္။ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ အဖမ္းခံထားရတဲ့အတြက္ အရမ္းကို ပူေလာင္ရပါတယ္။
(23.8.2014 ရက္ေန႔ မန္း မ.ဘ.သ ေတြ႕ဆုံေမးျမန္းသည္။)
ယခုဆုိလွ်င္ 11.9.2014 ထိ ရုံးခ်ိန္း ရွစ္ႀကိမ္ရွိခဲ့ပါၿပီ။
မနက္ျဖန္ 16.9.2014 မွာ ထပ္ခ်ိန္းထားပါတယ္။
18.8.2014 မွစ၍ တစ္ပတ္တစ္ခါ ေထာင္ဝင္စာေတြ႕ခြင့္ရပါတယ္။
