(၂.၇.၂၀၁၄)ရက္ေန႔ ညမွာ မ်ဳိးကုိကိုႏွင့္ ျပည့္ၿဖဳိးေအာင္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ မိန္းဘက္က ဆိုင္ကယ္နဲ႔ျပန္အလာမွာ အရုိက္ခံလုိက္ရတာပါ။ ဝိုင္းအရိုက္ခံရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိင္ကယ္ပုိင္ရွင္ ျပည့္ၿဖဳိးေအာင္က ေနာက္မွာ ထုိင္လုိက္လာၿပီး မ်ဳိးကုိကုိက ဆုိင္ကယ္ ေမာင္းလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ (၃၅)လမ္း ကီးမားတင္ဝင္းလဘက္ရည္ဆိုင္နားအေရာက္မွာ ဗမာေတြဝင္လာျပီ ဝိုင္းရိုက္ၾကဟု ေအာ္ျပီး ေခ်ာင္ႀကဳိ ေခ်ာင္ၾကားထဲမွ ကုလားအုပ္ အေယာက္(၅၀)ေက်ာ္ခန္႔ထြက္လာကာ ဝိုင္းရုိက္ျခင္းျဖစ္ျပီး သိသိခ်င္းေနာက္ျပန္လွည့္ေျပးေတာ့ ေနာက္မွာလည္း ထြက္လမ္းပိတ္ထားျပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုင္ကယ္မလဲခင္ ဒုတ္နဲ႔ရုိက္သူကရုိက္ ခဲနဲ႔ထုသူကထုျပီး ဆုိင္ကယ္လဲသြားေတာ့မွဝုိင္းရိုက္ၾကတာပါ။ လုံျခဳံေရးကားေတြေရာက္လာမွ ကုလားအုပ္မ်ား ေခ်ာင္ႀကဳိ ေခ်ာင္ၾကားထဲ ျပန္ေျပးဝင္သြားၾကလုိ႔ အသက္မေသဘဲ လြတ္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
အခင္းျဖစ္ခ်ိန္မွာ ေမာင္မ်ဳိးကိုကိုကိုင္ေဆာင္သည့္ ဆမ္ေဆာင္းအမ်ဳိးအစား ဟန္းဆက္လုံးဝပ်က္စီးသြားျပီး ၂၈-ယ-၄၁၈၅၈ နံပါတ္ပါဆိုင္ကယ္ကုိေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ စုံစမ္းလို႔မရေသးေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
ကုလားအုပ္မ်ား ဝိုင္းရိုက္ျခင္းခံရသူ ေအာင္ေျမသာဇံၿမဳိ႕နယ္၊ အကြက္(၁၂၀)၊ မီးေသြးစုေန အသက္(၂၅)ႏွစ္ရွိ ေမာင္မ်ဳိးကိုကိုႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းျခင္း။
ေမး။ ငါ့ညီ နာမည္ႏွင့္ အသက္ေျပာပါအုံး။
ေျဖ။ မ်ဳိးကိုကိုပါ။ အသက္က (၂၅)ႏွစ္ပါ။
ေမး။ အိမ္ေထာင္ရွိလား။ ညီကိုေမာင္ႏွမဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲ။
ေျဖ။ အိမ္ေထာင္မရွိပါဘူး။ ေမာင္ႏွမက ေလးေယာက္။ ကၽြန္ေတာ္က အငယ္ဆုံးပါ။
ေမး။ အလုပ္အကုိင္က။
ေျဖ။ တြင္ခုံမွာလုပ္ပါတယ္။
ေမး။ ဘယ္ေန႔ ဘယ္ခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုျဖစ္သြားတယ္ ေျပာျပပါဦး။
ေျဖ။ အဲ့ေန႔က ၂ ရက္ေန႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မိန္းထဲကေနျပန္လာတာပါ။ အဲ့မွာ ေရွ႕မွာ ရုတ္ရုတ္ျဖစ္ေနတာေတြ႔ေတာ့ ျပန္ေနာက္ဆုတ္တဲ့ခါမွာ အုပ္စုလိုက္ပဲ ရပ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ရပ္ေပးလိုက္ေတာ့ ၾကားထဲညပ္ေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္ကေမာင္းေျပးေသးတယ္ ဘယ္လိုမွမလြတ္ဘူး။ ဟိုဘက္ကရုိက္လိုက္ ဒီဘက္ကရိုက္လိုက္ ဂြေတြနဲ႔ထုလိုက္နဲ႔ေျပးလို႔ကို မရဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏွစ္ခ်က္ပဲ ရိုက္လိုက္တာ ေမ့သြားတယ္။ ကင္းပုန္းေတြခ်ျပီး အကုန္ဝိုင္းလုပ္တာပါ။
ေမး။ ကုလားေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ရွိလဲ။
ေျဖ။ အမ်ားႀကီးပဲ။ အေယာက္ (၅၀)ေက်ာ္ေလာက္ရွိတယ္။ ေျပးလို႔ ဘယ္လိ္ုမွမရပါဘူး။ ရိုက္ေတာ့ ဆိုင္ကယ္ပစ္လဲေတာ့ အဲ့နားကုလားေတြ အကုန္ဝိုင္းရိုက္တယ္။
ေမး။ အဲ့ျဖစ္တဲ့ေနရာက ဘယ္ေနရာလဲ။
ေျဖ။ (၃၅)လမ္း ကီးမားတင္ဝင္ေဘးနားမွာျဖစ္တာပါ။ အဲ့နား ပတ္ဝန္းက်င္က ၾကားထဲကေနျပီးေတာ့ ထြက္လာၾကတယ္။ ရဲေတြေရာက္လို႔ ဝင္ေျပးေတာ့လည္း အဲ့ၾကားေတြထဲပဲ ျပန္ေျပးဝင္သြားၾကတယ္။
ေမး။ သူတုိ႔က ဘာလက္နက္ေတြပါလဲ။
ေျဖ။ ဒုတ္ေတြ၊ ဓားေတြႏွင့္ ခဲေတြပါပါတယ္။ တျခားလူေတြက ဓားခုတ္တာခံရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ တုတ္ေတြရိုက္တာ ခဲေတြနဲ႔ထုတာခံရတယ္။
ေမး။ ဘယ္ခ်ိန္ေလာက္ကျဖစ္တာလဲ။
ေျဖ။ ည (၁၀း၀၀)နာရီေလာက္ကပါ။ အဲ့တုန္းက ညမထြက္ရအမိန္႔ မထုတ္ေသးပါဘူး။
ေမး။ ဆိုင္ကယ္ဘယ္ႏွစ္စီး လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သြားၾကတာလဲ။
ေျဖ။ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးတည္း လူႏွစ္ေယာက္ပါ။
ေမး။ သူတို႔က ထြက္လာတာ လူခ်ည္းထြက္လာတာလား။ ဆိုင္ကယ္ေတြေကာ ပါေသးလား။
ေျဖ။ ဘာမွမပါဘူး။ လူခ်ည္းပဲထြက္လာၾကတာပါ။ အဲ့နားႏွစ္ျပေလာက္က လြတ္လမ္းကိုမရွိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရွ႕မွာ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးကိုရိုက္ထားတာေတြ႔လိုက္တယ္။ သူတို႔လည္းအဲလိုပဲ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ေလွ်ာဆုိပါသြားျပီး ေသြးအိုင္ေတြထဲမွာ လဲေနတာေတြ႔တယ္။ သူတို႔က ဆိုင္ကယ္မလဲမခ်င္းရိုက္တယ္။ ဘယ္လိုမွမလြတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ဆိုင္ကယ္နဲ႔ေျပးေသးတယ္။ ဟိုဘက္ေကာ ဒီဘက္ေကာဝိုင္းရိုက္ေတာ့ ဘယ္လိုမွမလြတ္ဘူး။
ေမး။ သူတို႔က မရိုက္ခင္မွာ ဘာေတြေျပာေသးလဲ။ ကုလားလား ဗမာလား ေမးတာတို႔ တစ္ခြန္းစ ႏွစ္ခြန္းစ စကားမ်ားတာတို႔ ရွိလား။
ေျဖ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုဘာမွမေမးဘူး။ ေရွ႕ကလူေတြကိုေတာ့ ကုလားလား ဗမာလားေမးေသးတယ္။ ေမးျပီးမွရုိက္တာပါ။
ေမး။ တားၿပီးရုိက္တဲ့လူေတြက ဘယ္သူေတြလဲ။ ကုလားေတြလား ဗမာေတြလား။
ေျဖ။ ကုလားေတြပါ။
ေမး။ ဦးထုပ္ေတြေဆာင္းထားလား။
ေျဖ။ မေဆာင္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကုလားေတာ့ ကုလားပါပဲ။ မုဆိတ္ေတြေကာပါတယ္။
ေမး။ သူတို႔ႏွင့္ ငါ့ညီတို႔ႏွင့္ ပတ္သက္မႈရွိလား။
ေျဖ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ဘာမွပတ္သက္မႈမရွိပါဘူ။ သိလည္းမသိပါဘူး။
ေမး။ ေဆးရုံႀကီးကို ဘယ္လိုသြားတာလဲ။ ကုိယ့္ဟာကုိသြားတာလား။ သူမ်ားလုိက္ပို႔တာလား။
ေျဖ။ ရဲကားေရာက္လာျပီး ေဆးရုံက လူနာတင္ကားကုိလွမ္းေခၚျပီး ပုိ႔ေပးတာပါ။
ေမး။ ဒဏ္ရာက ဘယ္ႏွစ္ခ်က္ခ်ဳပ္ရလဲ။
ေျဖ။ အခ်က္(၄၀)ခ်ဳပ္ရတယ္။ ခ်ဳပ္စရာမလိုတဲ့ဒဏ္ရာေတြေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ။
ေမး။ ေဆးရုံက ဘာေတြေမးေသးလဲ။
ေျဖ။ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ဘာလဲ ေမးေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီလိုဒီလိုပဲေျပာေတာ့ ေအးပါ က်န္တာ ေနာက္မွလုပ္ၾကတာေပါ့ ခု OPTကိုအရင္သြားလိုက္ပါ လို႔ေျပာပါတယ္။
ေမး။ ေဆးရုံမွာ ဘယ္ႏွစ္ရက္ၾကာခဲ့လဲ။
ေျဖ။ အဲ့ည (၂း၀၀)နာရီမွာဆင္းခဲ့ပါတယ္။ ေအာ္ပေရးရွင္းဝင္ျပီး ခ်ဳပ္ေပးျပီးေတာ့ ဆင္းခ်င္ဆင္းလို႔ရတယ္လို႔ လာေျပာတယ္။
ေမး။ ေဆးရုံေရာက္ေတာ့ ဘယ္ခ်ိန္ရွိျပီလဲ။
ေျဖ။ ေဆးရုံေရာက္ေတာ့ ည (၁၁း၀၀)နာရီေလာက္ရွိေနျပီ။
ေမး။ ေဆးရုံတက္ေတာ့ ဆိုင္ကယ္ဒီတိုင္းထားခဲ့ရတာလား။ ခုဆိုင္ကယ္ျပန္ရျပီလား။
ေျဖ။ ျပန္မရေသးပါဘူး။ အဲ့ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေမးေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆိုင္ကယ္ေကာ ဆိုေတာ့ သူတို႔လည္း မသိဘူးလို႔ေျပာတယ္။
ေမး။ ေဆးရုံဆင္းေတာ့ ဘာနဲ႔ဆင္းလာတာလဲ။
ေျဖ။ အိမ္က မီးသတ္ကုိ အကူညီေတာင္းျပီးေတာ့ လိုက္ထရပ္ကားနဲ႔ လာေခၚပါတယ္။
ေမး။ ခုေကာ ဒဏ္ရာအေျခအေနဘယ္လိုေနေသးလဲ။ ထမင္းစားရတာေကာ အဆင္ေျပလား။
ေျဖ။ က်န္ေတာ့က်န္ေသးတယ္။ ေခါင္းမူတာ ေခါင္းေႏွာက္တာတို႔ ျဖစ္ေသးတယ္။ ထမင္းစားရတာ အဆင္ေျပပါတယ္။
(မန္း-မ.ဘ.သ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းသည္။)
