အုိးဘုိေထာင္ထဲမွာ ေရးခဲ့တဲ့ စာေလးပါ။
၂၀၁၂ လြတ္လာေတာ့ အင္တာနက္မွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ့ၿပီး ၄င္းမွ တစ္ဆင့္ ေတာေရာၿမဳိ႕ပါ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္ႏွင့္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ့ပါတယ္။
မုိးမခ ဝက္ဘ္ဆုိဒ္မွာ E-Book အျဖစ္ အၿမဲတင္ထားၿပီး ၂၀၁၃ ေဖဖဝါရီလမွာ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေဝ ခဲ့ပါတယ္။
၂၀၁၄ မွာေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယက၏ ညႊန္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ တုိက္တာအႀကီးအကဲ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက ေခၚယူ သတိေပးခံရတဲ့ လက္ရာေလးပါ။
၂၀၀၃ ခုႏွစ္အထိသာ သုံးသပ္ ေရးသားႏုိင္ခဲ့ေသးတာပါ။ ဒီနာမည္ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးမွာလည္း သမုိင္းရဲ႕ တရားခံ အျဖစ္ စစ္အစုိးရကုိ ေဝဖန္ေရးသားဖုိ႔ တုိက္တြန္းသူမ်ားေတာင္ ရွိပါတယ္။
အရႈပ္ေတြလုပ္ေနလုိ႔ အလုပ္ေတြရႈပ္ေနတာေၾကာင့္ ဝါသနာပါတဲ့ စာေရးျခင္းကုိ မသက္မသာျဖင့္ ေအာင့္အီးေနရတာေၾကာင့္ စာေရးဖုိ႔ေနေနသာသာ ေထာင္ထဲမွာေရးခဲ့တဲ့ စာေတြေတာင္ ကုန္ေအာင္ ထုတ္ခ်ိန္ မရခဲ့ပါဘူး။
အမ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒေပၚေပါက္လာရင္ေတာ့ ဝီရသူ ကုလားတရားေဟာစရာမလုိေတာ့ဘူးေလ။ အဲဒီက်မွပဲ အတုိးခ် ေရးသားရပါေတာ့မယ္။
ယခု သႏၲိသုခအေရးေတာ္ပုံေၾကာင့္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကုိသာမက သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းကုိပါ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲရေတာ့မယ္ဆုိတာ တတစ္ကမၻာလုံးက သိလာၾကပါၿပီ။
နည္းနည္းေလး အေထာက္အကူျဖစ္ျဖစ္ ဒါေလးကုိ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ သမုိင္းမွာ တရားခံ မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။
ဝီရသူ(မစုိးရိမ္)
17.6.2014
PM 6:12
“လူဘုန္းႀကီးႏွင့္ ဘုန္းႀကီးလူ”
ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ မႏၲေလးၿမဳိ႕၌ ဓမၼကထိကသင္တန္းတစ္ခုရွိေလသည္။ ရွင္ဥတၱမေက်ာ္လူထြက္၊ လူပ်ံေတာ္ ဦးဥဳတ္ေက်ာ္ပုိ႔ခ်ေသာ သင္တန္းျဖစ္၏။ ထုိသင္တန္း၌ ဦးဥဳတ္ေက်ာ္ပုိ႔ခ်ေနစဥ္ တစ္ေန႔တြင္ ရဟန္းေတာ္ ႏွစ္ပါး စာရြက္လာေဝေလသည္။ ထုိစာရြက္မွာ ခရစ္ယာန္တုိ႔အား ေမးထားေသာ ေမးခြန္း ၂၂ ခ်က္ျဖစ္ေလသည္။ ေမးသူက ခရစ္ယာန္ဘာသာမွ ဗုဒၶဘာသာသုိ႔ ေရာက္ရွိၿပီး ရဟန္းဝတ္ေနသူျဖစ္ၿပီး၊ အေမးခံရသူက သူ၏ ဖခင္ျဖစ္ေလသည္။ ထုိစာရြက္မ်ားကုိ သင္တန္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ေဝသြားၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ဦးဥဳတ္ေက်ာ္ကုိယ္တုိင္လည္း ဘာမွ်မသိလုိက္ရပါ။ ေနာက္တစ္ေန႔၌ ၿမဳိ႕နယ္သံဃနာယကအဖြဲ႕က ဦးဥဳတ္ေက်ာ္တုိ႔ကုိ ဆင့္ေခၚကာ ပရိသတ္မ်ားေရွ႕တြင္ လက္မွတ္ထုိးခုိင္းေလသည္။ ဦးဥဳတ္ေက်ာ္က “မထုိးႏုိင္ပါ။ တပည့္ေတာ္ ေဝတာမဟုတ္ပါ၊ ေဝသည့္ကုိယ္ေတာ္မ်ားကုိ ေခၚေပးပါမည္” ဟု ေလွ်ာက္ေလ သည္။ ၿမဳိ႕နယ္သံဃနာယကအဖြဲ႕က အာဏာဖီဆန္ရေကာင္းလားဟု အျပင္းအထန္ ၿခိမ္းေျခာက္ပါသည္။ ဦးဥဳတ္ေက်ာ္က “ဖမ္းလွ်င္လည္း ဖမ္း၊ ပိတ္လွ်င္လည္းပိတ္၊ တပည့္ေတာ္ ျဖန္႔ေဝတာ မဟုတ္၍ မထုိးႏုိင္ပါ” ဟု ထပ္ေလွ်ာက္ေလသည္။ ထုိအခ်ိန္၌ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္း စုံညီေနရာ ၿမဳိ႕နယ္ သံဃာ့နာယက အဖြဲ႕က ဌာနတာဝန္ခံမ်ားကုိ ဦးဥဳတ္ေက်ာ္ကုိ ဖမ္းခ်ဳပ္ဖုိ႔ အမိန္႔ေပးေလသည္။ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကလည္း သာသနာေရးကိစၥျဖစ္ေန၍ ဆင္ျခင္ရေပရာ အရမ္းကာေရာ မလုပ္ရဲၾကေပ။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ၿမဳိ႕နယ္ သံဃနာယက အဖြဲ႕သည္ ဦးဥဳတ္ေက်ာ္အေပၚ အၿငဳိးထားေလသည္။ ေနာက္ႏွစ္ သင္တန္းကာလ ျပန္စဖုိ႔ ခြင့္ျပဳခ်က္ေလွ်ာက္သည့္အခါ သံဃနာယကအဖြဲ႕က မခ်ေပးေတာ့ေပ။ ၿမဳိ႕နယ္ အာဏာပုိင္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ား က ခြင့္ျပဳမွ သူတုိ႔ကလည္း ခြင့္ျပဳမည္ဟု ညစ္ပတ္ထားေလသည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ ဤအမႈသည္ ကၽြႏ္ုပ္ထံသုိ႔ ေရာက္လာရာ ၿမဳိ႕နယ္ သံဃနာယကႏွင့္ သြားေတြ႕ပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္က “သာသနာေရးကိစၥမွာ သံဃာ့ အဖြဲ႕ အစည္းက အဓိကျဖစ္ပါလ်က္၊ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကုိ ပုံခ်တာဟာ အဓိပၸါယ္မရွိေၾကာင္း၊ ေျပာင္းျပန္ႀကီး ျဖစ္ေန ေၾကာင္း” ေလွ်ာက္ထားရာ ဝန္ခံေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ခြင့္မျပဳႏုိင္ဟု အၾကပ္ကုိင္ေလသည္။
ဤသုိ႔ျဖင့္ မယကႏွင့္ ေထာက္လွမ္းေရးအား အကူအညီေတာင္းရာ ၄င္းတုိ႔က ၿမဳိ႕နယ္ သံဃနာယက သည္ အစုိးရႏွင့္ သံဃာထုကုိ တုိက္ေပးေနသည္ဟုဆုိကာ ျဖဳတ္ခ်မည္ လုပ္ေလသည္။ ထုိအခါက်မွ ၿမဳိ႕နယ္ သံဃနာယကအဖြဲ႕က ဓမၼကထိကသင္တန္းကုိ ခြင့္ျပဳခ်က္ေပးေလသည္။ ရာထူးျပဳတ္မွာေတာ့ ေၾကာက္ၾက၏။ ဓမၼအႏၲရာယ္အတြက္ေၾကာင့္ အပါယ္ငရဲလားမွာေတာ့ မေၾကာက္ၾကေပ။
(ေန႔စဥ္ တင္ျပသြားပါမည္။)
