24.4.2015 အတြဲ ၃။ အမွတ္ ၂၉၊ လူထုပုံရိပ္ဂ်ာနာယ္လ္ စာ ၁၉ ကုိရူပ(ပဲခူး)ရဲ႕ တံဆိပ္ကပ္ အေလ့အထ မ်ားႏွင့္ ျမန္မာ့ ႏုိင္ငံေရး ေဆာင္းပါးဖတ္လုိက္ရပါတယ္။
အမ်ဳိးသားေရးႏွင့္ ဒီမုိကေရစီေရးကုိ အရွိအတုိင္း ဆက္မလုိက္ဘဲ ေဝဖန္သြားတာ အင္မတန္ မွ်တပါတယ္။ ဒီလုိ ေဆာင္းပါးရွင္မ်ဳိး 2012 ခုႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ေပၚခဲ့မယ္၊ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ ထိန္းေက်ာင္း ေပးမယ္ဆုိရင္ အခုေလာက္ႀကီး ဆုတ္ယုတ္ခဲ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။
ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားေရးကုိ ေဝဖန္ေရးသားရာမွာ မွ်တခဲ့ေပမယ့္ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ျပည္သူ၊ အီလစ္ႏွင့္ေက်ာမြဲ ေတြကုိ ေဝဖန္ရာမွာေတာ့ မွ်တမႈလုိအပ္ေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။
တံဆိပ္ကပ္ယဥ္ေက်းမႈကုိ ေလွ်ာ့ခ်ဖုိ႔လုိအပ္သလုိ အမုန္းမခံရဲတဲ့ စိတ္ထားေတြကုိလဲ ျပဳျပင္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ဆုိတာ အမုန္းခံရဲရပါမယ္။ ပညာရွိဆုိတာ အမွန္အတုိင္း ေျပာရဲရပါမယ္။ အထူးသျဖင့္ ျပည္သူ လူထုအတြက္ဆုိ ပုိၿပီး အမုန္းခံရဲရပါမယ္။
သိတဲ့သူ၊ တတ္တဲ့သူ၊ ျမင္တဲ့သူ၊ ေျမာ္တတ္သူေတြက သိလ်က္ ျမင္လ်က္နဲ႔ မေျပာရဲ မဆုိရဲလုိ႔ မေျပာဘဲ မဆုိဘဲေနၾကတာဟာ သမုိင္းကုိ သစၥာေဖာက္ရာေရာက္ပါမယ္။
တရားခံကုိသိရင္ တရားခံဘယ္သူဆုိတာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိရဲရမယ္။ တရားခံက်ဴးလြန္တာကုိ ျမင္ရင္ ျမင္တဲ့အတုိင္း ထြက္ဆုိရဲရမယ္။ ဒါမွ အမႈမွန္ေပၚေပါက္မွာပါ။ အမွန္တရား ထြန္းကားမွာပါ။ တရားဥပေဒ စုိးမုိးမွာပါ။
ႏုိင္ငံကုိခ်စ္တယ္ဆုိရင္ ျပည္သူကုိ ေကာင္းစားေစခ်င္တယ္ဆုိရင္ အမွန္ကုိ အမွန္အတုိင္း၊ အရွိကုိအရွိအတုိင္း ေရးသားထုတ္လႊင့္ၾကဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒါကုိပဲ စတုတၳမ႑ဳိင္လုိ႔ ေခၚဆုိတာပါ။
ဒီလုိမွ မဟုတ္ဘဲ ဘာလုပ္လုပ္ေကာင္း၊ ဘာေျပာေျပာမွန္ ပုံစံမ်ဳိးနဲ႔ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ဘြဲ႕ေတြခ်ည္း ေရးသားထုတ္လႊင့္ေနလုိ႔ကေတာ့ သမီးေလး လိမၼာလွ ေယာက္မျမင္းစီးျပျဖစ္မွ ေနာက္က်ကုန္မွာ စုိးရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္
စတုတၳမ႑ဳိင္သမားေတြ
ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းရမယ္
အျပဳသေဘာေဆာင္ရမယ္
အမုန္းခံရဲရမယ္။
ဒါဆုိရင္ ေသခ်ာေပါက္ပန္းတုိင္ေရာက္ပါၿပီ။
(လူထုပုံရိပ္ ေဆာင္းပါး ပူးတြဲေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။)
ဝီရသူ(မစုိးရိမ္)
23.4.2015 PM 4:21
==========================================================
“တံဆိပ္ကပ္သည့္အေလ့အထမ်ား ႏွင့္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး”
ကုိရူပ(ပဲခူး)
ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးဟာ အရႈပ္အေထြးေတြ၊ အကြဲအၿမဲေတြ၊ အလဲအကြဲေတြနဲ႔ အေတာ့္ကုိ ရႈပ္ေထြးလြန္းေနပါတယ္။ လက္ရွိအစုိးရရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြကုိ တြက္ဆဖုိ႔ ခက္ခဲလြန္းေနသလုိ အတုိက္အခံပါတီရဲ႕ သေဘာထားေတြ ကလည္း ခန္႔မွန္းဖုိ႔ ခက္ခဲေနပါတယ္။ လက္ရွိအစုိးရအဖြဲ႕ဝင္ေတြထဲက အႀကီးပုိင္းေတြက တုိင္းျပည္အက်ဳိးကုိ ေရွးရႈတဲ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်မွတ္ႏုိင္ပါေစ အတုိက္အခံပါတီဘက္ကလည္း မွန္ကန္ထိေရာက္တဲ့ တြန္းေရႊ႕မႈ ေတြကုိ ျပဳလုပ္ႏုိင္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေနရတဲ့ အေနအထားျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ ျပည္သူအမ်ားစုရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးေရခ်ိန္ိမ့္ပါးမႈေၾကာင့္ သူတုိ႔အၾကား အျပန္အလွန္တံဆိပ္ကပ္ေနၾကတဲ့ အေလ့အထေတြ အေတာ့္ကုိ ေခတ္စားေနတာကုိ စိတ္မသက္သာဖြယ္ ေတြ႕ေနရျပန္ေတာ့ ႏုိင္ငံရဲ႕ ေရွ႕ေရးကုိ ရင္ေလးလာမိပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္ဟာ ေမြးကတည္းက ဘယ္ဘာသာဝင္ပါလုိ႔ တံဆိပ္ကပ္ေမြးဖြားလာျခင္းမရွိပါဘူး။ မိရုိးဖလာ အစဥ္အလာေၾကာင့္ မိဘေတြကုိးကြယ္တဲ့ဘာသာကုိ ဆက္လက္ကုိးကြယ္ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ေတာင္ မိမိရဲ႕ အသိဉာဏ္နဲ႔ ခ်ိန္ထုိးေလ့လာၾကည့္လုိက္လုိ႔ မိမိကုိးကြယ္ေနတဲ့ဘာသာအေပၚ တစ္စုံတစ္ရာ သံသယစိတ္ဝင္ သြားခဲ့ရင္ဘာသာေျပာင္းကုိးကြယ္မႈေတြ ျပဳလုပ္လာၾကေတာ့တာပါပဲ။ ကုိးကြယ္ရာ ဘာသာေတာင္ ဒီလုိတံဆိပ္ကပ္လုိ႔ မရဘူးဆုိရင္ ခံယူခ်က္ေတြ ယုံၾကည္ခ်က္ေတြမွာလည္း အလားတူပဲ တံဆိပ္ကပ္ၿပီး ေမြးဖြားလာတာမဟုတ္ဘူးဆုိတာကုိ သိနားလည္ထားသင့္ပါတယ္။ ခံယူခ်က္ေတြ ယုံၾကညခ်က္ေတြဟာ တစ္ခါ တစ္ခါ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ရုိက္ခတ္မႈဟာ ဆင္းသက္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ မိမိေလးစားယုံၾကည္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးရဲ႕ အယူအဆေတြက ဆင္းသက္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါမွာ မိမိဖတ္ရႈေနတဲ့ စာအုပ္ရဲ႕ လႊမ္းမုိးမႈက ဆင္းသက္ပါတယ္။ အားလုံးကုိ ၿခဳံငုံသုံးသပ္ၿပီး မိမိရဲ႕ စဥ္းစားဆင္ျခင္ဉာဏ္နဲ႔ သုံးသပ္မႈက ဆင္းသက္လာတဲ့ ခံယူခ်က္ေတြလည္း ရွိတတ္ေပမယ့္ ဒီအမ်ဳိးအစားဟာ အေတာ့္ကုိ ရွားပါးလြန္းလွပါတယ္။
ဒီေန႔မွာ ဒီခံယူခ်က္ရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ဟာ မနက္ျဖန္မွာ ဒီခံယူခ်က္ကုိ စြန္႔ပစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒီေန႔မွာ ဒံခံယူခ်က္ပုိင္ရွင္ေတြကုိ ေသသေသေၾကေၾက တုိက္ခိုက္ဖုိ႔ အဆင္ျဖစ္ေနတတ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ဟာလည္း မနက္ျဖန္မွာ အဲ့ဒီခံယူခ်က္ပုိင္ရွင္ေတြနဲ႔ ဖက္လဲတကင္းျဖစ္ေနႏုိင္ပါတယ္။ အဲ့ဒါဟာ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိရင္ အားလုံးဟာ လူသားေတြျဖစ္ေနလုိ႔ပါပဲ။ လူသားဆုိတာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ကုိ သုံးစြဲတယ္ပဲ ေျပာပါ ေစ။ စိတ္ခံစားမႈရဲ႕ ေစ့ေဆာ္ရာကုိသာ လုိက္ပါၾကေလ့ရွိေနလုိ႔ပါပဲ။ အယူဝါဒတစ္ခုခုအေပၚ လြန္ကဲစြာ ယုံၾကည္မႈ ျပင္းထန္တဲ့သူကလြဲရင္ သာမန္ျပည္သူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တစ္ဖက္ဘက္ကုိ ေျခစုံပစ္ေထာက္ ခံလုိက္ဖုိ႔ ေတြေဝေနေလ့ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိမ်ဳိးအေနအထားမွာ ခံယူခ်က္ျပင္းထန္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ဟာ သူတုိ႔ယုံၾကည္ရာတစ္ခုခုကုိ ေဝဖန္မိတဲ့သူတစ္ေယာကက္ုိ တစ္ဘက္ကလူပါလုိ႔ တံဆိပ္ကပ္မိလုိက္ၿပီဆုိရင္ ထုိသူဟာ အမွန္တကယ္ပဲ တစ္ဘက္ကလူျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ဟာ မလိုအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာ သေဘာထားမတင္းမာဘဲ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္း ကုိင္တြယ္တတ္ဖုိ႔ လုိတယ္လုိ႔ ထင္မိပါတယ္။
တံဆိပ္ကပ္ယဥ္ေက်းမႈေတြဟာ ႏုိင္ငံသားေတြႏုိင္ငံေရးဘက္ စတင္စိတ္ဝင္စားစျပဳလာတဲ့ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ပုိင္းေလာက္မွာ အစျပဳလာခဲ့ပါတယ္။ ယခင္က ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ ဘာမွန္းမသိတတ္ခဲ့ၾကတဲ့ ျပည္သူေတြဟာ ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္းေရးသားထားတဲ့ သတင္းစာေတြ ဂ်ာနယ္ေတြ ဖတ္ရႈၾက၊ ေဟာေျပာပြဲေတြ နားေထာင္ၾကၿပီး ႏုိင္ငံေရးကုိ စတင္စိတ္ဝင္စားစ ျပဳလာၾကပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္တဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႀကီး လႊတ္ေတာ္အတြင္း ဝင္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးစိတ္ဝင္စားမႈ ဒီဂရီဟာ ပုိမုိျမင့္မားလာခဲ့ပါတယ္။ က႑အသီးသီးမွာ ခၽြတ္ၿခဳံၾကေနၿပီျဖစ္တဲ့ တုိင္းျပည္ႀကီးကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တုိ႔က ကယ္တင္ေပးႏုိင္မယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္းေတြကုိ တခုတ္တရ ေလ့လာစျပဳလာၾကပါေတာ့တယ္။ ျပည္သူအေတာ္မ်ားမ်ား ႏုိင္ငံေရးကုိ စိတ္ဝင္စားလာၾကတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အခ်ိန္ကုိက္ဆုိသလုိ အမ်ဳိးသားေရးေၾကြးေၾကာ္သံေတြ ညံလာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ပါတီႏုိင္ငံေရးထက္ အမ်ဳိးသား ႏုိင္ငံေရးကမွ တုိင္းျပည္ကုိ တုိးတက္ေစႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ ဝါဒျဖန႔မႈေတြဟာ အြန္လုိင္းမီဒီယာေလာကမွာ စတင္လာခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႔ဟာ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရးကုိသာ ေၾကြးေၾကာ္ေနေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD ရဲ႕ ပုံရိပ္ေတြကုိ ထိခုိက္ေစရုံသက္သက္ ဝါဒျဖန္႔ေနၾကတာကုိ ေတြ႕ရွိရပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ အမ်ဳိးသားေရး သမားဆုိသူေတြနဲ႔ ေဒၚစုကုိ အမာခံေထာက္ခံသူေတြအၾကား စကားတုိက္ပြဲ၊ စာတုိက္ပြဲေတြ အရွိန္ျပင္းထန္လာ ပါေတာ့တယ္။
အမ်ဳိးသားသမားဆုိသူေတြရဲ႕ အဓိကပစ္မွတ္ကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးကုိ စတင္စိတ္ဝင္စားကာစ မႏူးမနပ္ ပုဂၢဳိလ္ေတြနဲ႔ ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္သူေတြကုိပဲျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔က ျမန္မာျပည္သူအမ်ားစုရဲ႕ ဘာသာ သာသနာအေပၚ အသက္ထက္ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးတတ္တဲ့ စိတ္ရင္းကုိ သိထားၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚစုတုိ႔ရဲ႕ NLD ပါတီဟာ မူဆလင္အမ်ားစုနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားေၾကာင္း၊ ေဒၚစုတို႔ရဲ႕ ပါတီဟာ ဘာသာ သာသနာအေပၚ တန္ဖုိးထားတတ္သူေတြမဟုတ္ေၾကာင္း၊ ေဒၚစုတုိ႔ရဲ႕ပါတီသာ အာဏာရလာခဲ့ရင္ အမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ သာသနာအတြက္ ရင္ေလးဖြယ္ရွိေၾကာင္း ပုံစံမ်ဳိးစုံနဲ႔ ဝါဒျဖန္႔ၾကပါေတာ့တယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ အခ်ုိ႕ တစ္ဝက္က ေအာင္ျမင္တယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ ေဒၚစုအေပၚ လြန္မင္းစြာ ခ်စ္ခင္ေလးစားၿပီး NLD ပါတီကုိ အေသြးအသားထဲက ခ်စ္ျမတ္ႏုိးတဲ့သူေတြကလြဲရင္ သာမန္ျပည္သူအခ်ဳိ႕ဟာ အကယ္၍သာ ေဒၚစုတက္လာခဲ့ ရင္ သူတုိ႔ တန္ဖုိးထားတဲ့ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာႀကီးကြယ္ေပ်ာက္သြားေလမလားဆုိၿပီး စတင္ေတြးေတာစ ျပဳလာၾကပါေတာ့တယ္။ အက်ဳိးဆက္ကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္း နားလည္မႈ နည္းပါးေသးသူေတြ၊ စဥ္းစားေတြးေခၚရာမွာ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ထက္ခံစားမႈကုိသာ ေရွ႕တန္းတင္လာသူေတြဟာ ယခင္ကလုိ ေဒၚစုတုိ႔ဘက္ကုိ လုံးလုံးလ်ားလ်ားမပါၾကေတာ့ဘဲ လမ္းအလယ္မွာထုိင္ၿပီး ဘယ္ဘက္ကုိ လုိက္ရမွန္းမသိ ေဝဝါးသြားၾကပါေတာ့တယ္။
လူတစ္ေယာက္ကုိ လူအမ်ားစု ေလးစားခ်စ္ခင္လြန္းတာကုိ ေလ်ာ့က်ေစခ်င္ရင္ ထုိသူ႔ေကာင္းေၾကာင္းေတြကုိ ခ်ည္းလြန္လြန္ကဲကဲ ခ်ီးမြမ္းပစ္လုိက္ပါဆုိတဲ့ စကားရပ္ရွိပါတယ္။ သူ႔သဘာဝတစ္ရပ္ကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းတဲ့သူပဲျဖစ္ျဖစ္ သူရဲ႕ေကာင္းေၾကာင္းေတြခ်ည္း လႈိင္လႈိင္ေျပာလာၾကတဲ့အခါ ထုိသူ႔အေပၚ ေလးစားခ်စ္ခင္မႈကေတာ့ အနည္းနဲ႔ အမ်ားဆုိသလုိ ေလ်ာ့က်သြားတတ္ၾကတာပါပဲ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔လုိ လူမ်ဳိးေတြ ကေတာ့ ျခြင္းခ်က္ေပါ့။ ဒီအခ်က္ကုိ တစ္ဘက္ကသူေတြက သိနားလည္ထားၾကတဲ့အတြက္ ေဒးစုတုိ႔ကုိ ေထာက္ခံတယ္လုိ႔ ေျပာေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာ လူအျမင္ကတ္ေအာင္ တမင္လုပ္ေဆာင္မယ့္ သူေတြကုိလည္း ဒီဘက္ျခမ္းကုိေရာက္ေအာင္ ထည့္သြင္းထားၾကျပန္ပါတယ္။ သူတုိ႔က ေဒၚစုကုိ ဘုရားသခင္နဲ႔ေတာင္ ခုိင္းႏႈိင္းၿပီး ခ်ီးမြမ္းေျပာဆုိၾကတာမုိ႔ အခ်ဳိ႕ေသာ ဘာသာေရးသမားေတြဟာ သေဘာမေတြ႕ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ တုိက္ခုိက္ထုိးႏွက္ၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ ေဒၚစုတုိ႔အေပၚ အင္တင္တင္ျဖစ္လာတဲ့ လူတန္းစား တစ္ရပ္ျပည္သူအၾကားမွာ အခိုင္အမာ ေပၚထြန္းလာပါေတာ့တယ္၊ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေဒၚစုကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးပါ တယ္လုိ႔ တြင္တြင္ေျပာဆုိေနေပမယ့္ သူဟာ တစ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္းက သပ္လွ်ဳိဖုိ႔ ထည့္သြင္းထားတဲ့ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနႏုိင္တာမုိ႔ ကုိယ့္လူမဟုတ္ရင္ သံသယမ်က္လုံးနဲ႔ ၾကည့္စျပဳလာၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ေတြ႕တဲ့သူကုိ ကုိယ့္မႀကဳိက္ မေတြ႕တာနဲ႔ တံဆိပ္ကပ္တတ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈက စလာေတာ့တာပါပဲ။
အမ်ဳိးသားေရးသမားဆုိသူေတြရဲ႕ စကားတြေၾကာင့္၊ အမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ သာသနာအတြက္ အမွန္တကယ္ စုိးရိမ္ၿပီး ေျပာမိၾကတဲ့သူေတြကုိလည္း စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ လက္ကုိင္တုတ္ေတြလုိ႔ တံဆိပ္ကပ္ပါတယ္။ NLD ပါတီကုိ အမွန္တကယ္ခ်စ္ျမတ္ႏုိးလုိ႔ ေထာက္ျပေျပာဆုိမိၾကတဲ့သူေတြကုိလည္း တစ္ဘက္အဖြဲ႕က ထည့္သြင္းထားတဲ့ ကုိယ့္လူ သူ႔ဘက္သားအျဖစ္ တံဆိပ္ကပ္ျပန္ပါတယ္။ မႈိင္းေပါင္းစုံမိထားတာေၾကာင့္ ေဒၚစုတုိ႔အေပၚ အျမင္မာကည္ျဖစ္ေနၾကတဲ့ သူေတြကလည္း NLD ေထာက္ခံသူေတြကုိ မ်က္ကန္းဒီမုိေတြအျဖစ္ တံဆိပ္ကပ္ ၾကျပန္ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ အျပန္အလွန္ တံဆိပ္ကပ္ေနၾကလုိက္တာ ျပည္သူေတြအၾကားမွာ စိတ္ဝမ္းကြဲစရာေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ ဒီတံဆိပ္ကပ္ယဥ္ေက်းမႈေၾကာင့္ ျပည္သူအမ်ားစုဟာ အခ်င္းခ်င္း သံသယ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ေသြးကြဲေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီလုိမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ စနစ္တက် ပုံေဖာ္ခဲ့သူ လူတစ္စုကေတာ့ ဒီျဖစ္ရပ္ေတြကုိ ဘီယာေသာက္အျမည္းစားရင္း ရယ္ရယ္ေမာေမာၾကည့္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ႏုိင္ငံေရးဟာလည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ အမ်ဳိးသားေရးဟာလည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ ဘာသာ၊ သာသနာ ကာကြယ္ေရးဟာလည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးကုိ ကုိယ္က်ဳိးအတြက္ ခုတုံးလုပ္ေနၾကသူေတြ၊ အမ်ဳိးသားေရးကုိ မိမိတုိ႔ေဆြမ်ဳိးေရးအတြက္ေလာက္ အသုံးခ်ေနသူေတြ၊ ဘာသာ သာသနာကုိ ကာကြယ္ဟန္ ျပၿပီး ဘာသာေရးအဓိကရုဏ္းျဖစ္ေစလုိသူေတြေၾကာင့္သာ ဒီေခါင္းစဥ္ေတြဟာ နာမည္ပ်က္ေနၾကရရွာတာပါ။ တံဆိပ္ကပ္ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားလာေလေတာ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုေအာက္ကုိ ဝင္သြားမိၿပီဆုိ ရင္ အဲ့ဒီေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ လုပ္စားေနသူေတြနဲ႔ တစ္ဂုိဏ္းထဲလုိ႔ သတ္မွတ္ခံရေတာ့တာပါပဲ။ အမ်ဳိးသားေရး ခ်စ္ပါတယ္ဆုိရင္ NLD ေထာက္ခံသူေတြနဲ႔ အတုိက္အခံျဖစ္ၾကရပါတယ္။ ဘာသာ သာသနာကုိ စိတ္ရင္းနဲ႔ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးမိၿပီဆုိရင္လည္း အစြန္းေရာက္ အေတြးအေခၚသမားအခ်ဳိ႕က အမ်ဳိးသားေရး အသုံးခ်သမား အခ်ဳိ႕နဲ႔ တစ္ဂုိဏ္းတည္းထားၿပီး တုိက္ခုိက္ၾကျပန္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ျပည္သူေတြအၾကား ႏုိင္ငံေရးအယူအဆေတြဟာ ၾကာေလညွိမရေလျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။
တံဆိပ္ကပ္ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားလာေလေတာ့ ပညာရွင္ေတြဟာလည္း ေထာက္ျပေျပာဆုိမႈေတြ လုပ္ဖုိ႔ ရြံ႕တြန္႔တြန္႔ျဖစ္သြားၾကပါေတာ့တယ္။ သူတုိ႔အယူအဆနဲ႔ ေသြဖည္ၿပီး ေထာက္ျပေျပာဆုိမိတာနဲ႔ အဲ့ဒီပညာရွင္ကုိ ေျမာင္းထဲေရာက္သြားေအာင္ တြန္းခ်ပစ္ၾကေလေတာ့ ပညာရွင္ေတြဟာလည္း သူတုိ႔ရဲ႕ ပုံရိပ္အထိခုိက္ခံၿပီး မေထာက္ျပရဲၾကေတာ့ပါဘူး။ အမုန္းမခံရဲၾကေတာ့ပါဘူး။ သစၥာေဖာက္အျဖစ္ မခံႏုိင္ၾကေတာ့ပါဘူး။ အနီးဆုံး ဥပမာကေတာ့ ေက်ာင္းသားသပိတ္ကိစၥပါပဲ။ ပညာရွင္အမ်ားစုဟာ ေက်ာင္းသားသပိတ္ၿဖဳိခြဲခံရမယ့္ အေနအထားကုိ ခန္႔မွန္းႏုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘယ္လုိအလုပ္သင့္ဆုံးဆုိတာလည္း သုံးသပ္မိထားၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ပညာရွင္မွ ေက်ာင္းသားသပိတ္ကိစၥကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္အျမင္နဲ႔ သုံးသပ္ႀကံျပဳတာမ်ဳိး မလုပ္ခဲ့ ၾကပါဘူး။ မလုပ္ရဲခဲ့ၾကပါဘူး၊ ေသြးဆူေနတဲ့သူေတြရဲ႕ တ႔ဆိပ္ကပ္ခံရမွာကုိ ရြံ႕တာမုိ႔ ေရလုိက္ငါးလုိက္သာ ေနခဲ့ၾကရပါတယ္၊ အက်ဳိးဆက္ကေတာ့ ေက်ာင္းသားသပိတ္ အၾကမ္းဖက္ၿဖဳိခြဲခံရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီတံဆိပ္ကပ္ယဥ္ေက်းမႈႀကီးသာ အရုိးစြဲသြားရင္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံႀကီးဟာ ဒီမုိကေရစီတုိင္းျပည္ ထူေထာင္ဖုိ႔ အတြက္ ေဝးလြန္းမကေဝးေနဦးမွာျဖစ္ၿပီး ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္ သုံးသပ္ႏုိင္တဲ့ ပညာရွင္ေတြရဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ့ အႀကံဉာဏ္ေတြကုိလည္း အျပည့္အဝရရွိႏုိင္မွာ မဟုတ္တာေၾကာင့္ ထစ္ခနဲ႔ဆုိ တံဆိပ္ကပ္တတ္တဲ့ အေလ့အထကုိ ေလ်ာ့ခ်ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္။
ကုိရူပ(ပဲခူး)
