(အြန္လုိင္းပရိသတ္ႀကီး မဂၤလာပါ။
ျမန္မာႏွစ္ေဟာင္းကုိ အတာေရနဲ႔ေဆးေၾကာသန္႔စင္ႏုိင္ပါေစ။
ျမန္မာႏွစ္သစ္(၁၃၇၆)ခုႏွစ္ကုိ ႀကဳိဆုိေသာအားျဖင့္ ဦးပဥၥင္းရဲ႕ တရားတစ္ပုဒ္ကုိ လက္ေဆာင္အျဖစ္ တင္ဆက္လုိက္ပါတယ္။
23.5.2003 ခုႏွစ္၊ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕၊ ၾကည့္ျမင္တုိင္ၿမဳိ႕နယ္၊ သာဓုပရိယတၱိစာသင္တုိက္၊ အဘိဓမၼာေရႊညဝါသင္တန္း မွာ စာသင္သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားတစ္ပုဒ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
တရားေတာ္အမည္က “လက္ဖဝါးေပၚက ကံၾကမၼာ” ျဖစ္ပါတယ္။ အုိးဘုိေတာရမေဆာက္တည္ခင္က ဒီတရားကုိ “အၿမဲရႈံးေနေသာ ေဘာလုံးပြဲ” တုိ႔၊ “အဆင္သင့္ရွိပါေစ” တုိ႔၊ “အမ်ဳိးအတြက္ဆုိ ေသရဲတယ္” တုိ႔က လႊမ္းမုိးထားလုိ႔ ရြက္ပုန္းသီးတရားျဖစ္ေနခဲ့တာပါ။
လူ႔ျပည္ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါက်မွ ေတာေရာၿမဳိ႕ပါမက်န္၊ သံဃာပရိသတ္ေရာ၊ လူပရိသတ္ပါ တစ္ဖြဖြ အားေပးသံ၊ တစ္ခဲနက္ေထာက္ခံသံေတြၾကားခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
စာအုပ္ထုတ္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းသူမ်ား-မ်ားျပားလာတာေၾကာင့္ စာအုပ္အျဖစ္ ထုတ္ေဝေတာ့မွာပါ။ ေလာေလာဆယ္ အြန္လုိင္းပရိသတ္ႀကီးကုိ အရင္ဦးဆုံး အျမည္းေပးထားရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
သႀကၤန္ေရလုိ ေအးျမပါေစေနာ္……………….။)
“မွန္လ်က္ ရႈံးရေသာ ျမန္မာေတြ မျဖစ္ေစဖုိ႔”
ျမန္ေအာင္အမႈ ေက်ာက္ဆည္အမႈ မႏၲေလးအမႈ ဟုိး ကန္႔ဘလူဘက္ကအမႈ ေနာက္ စစ္ကုိင္းတုိင္း ဒီပဲယင္းကအမႈ အမႈေတြအမ်ားႀကီးပဲ လုိက္ၾကည့္လုိက္။ ဟာ ျမန္မာက မွန္လ်က္နဲ႔ ရႈံးတာေတြခ်ည္းပဲ။ ေတာ္ေတာ္ရင္နာဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ ဥပမာဆုိၾကပါစုိ႔ ျမန္ေအာင္ကိစၥ။ ကုလားအိမ္နဲ႔ ျမန္မာစတုိးဆုိင္နဲ႔က မ်က္ႏွာ ခ်င္းဆုိင္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီကုလားေတြက ဆုိင္ဖြင့္တဲ့အခါက်ေတာ့ ျမန္မာဆုိင္ရဲ႕ေဘး လက္ဝဲဘက္ ငါးအိမ္ေက်ာ္ ေလာက္မွာဆုိင္ဖြင့္တယ္။ ျမန္မာဆုိင္ကေရာင္းရတယ္။ ကုလားဆုိင္ကမေရာင္းရဘူး။ အဲေတာ့ ျမန္မာဆုိင္ကုိ မြဲေအာင္ႀကံတယ္။ ျမန္မာ စတုိးဆုိင္ထဲက ပစၥည္းပစၥယကုိ ဆန္ဆီဆား ဖိနပ္ပါမက်န္ အကုန္ခုိးျပီး ကုလား စတုိးဆုိင္ထဲေျပာင္းထည့္ထားလုိက္တယ္။ မရွိလုိ႔ခုိးစာရင္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ သည္းခံႏုိင္ေသးတယ္။ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ ေသးတယ္။ အခုဟာက မြဲေၾကာင္းႀကံတဲ့အေနနဲ႔ တစ္ဖက္လူနစ္နာေအာင္ မြဲေအာင္ဆုိျပီးေတာ့ေလ။ ဟုိကလည္း ဝန္ထမ္း။ မရွိလုိ႔ ဒါေလးကုိ ထြက္ေပါက္ရွာတဲ့အေနနဲ႔ ေရာင္းစား။ အဲဒါကုိ အဲဒီလုိခုိးေတာ့ ရဲတုိ႔ ဘာတုိ႔ညာတုိ႔ တရားသူႀကီးတုိ႔က အဲဒီကုလားဘက္ကဗ်။ ဒီသက္ေသခံပစၥည္းမွန္သမွ်ေတြ အကုန္ေျဖာင္တာ။ ဒီကတင္တယ္ ဟုိကေျဖာင္တယ္ အကုန္ေဖ်ာက္ပစ္တာ။ ေနာက္ဆုံး ဒီကုလားက ခုိးရာပါပစၥည္းကုိ တျခား သြားဖြက္ထားတယ္။ အဲဒါကုိ တာဝန္သိတဲ့ျပည္သူတစ္ေယာက္ကသြားေတြ႕တဲ့အခါ ရဲကုိသြားအေၾကာင္း ၾကားတယ္။ ရဲကလွမ္းဖုန္းဆက္တယ္။ ေဟ့ေကာင္ ကုလားေတြ မင္းတုိ႔စၥည္းေတြေတာ့ေနရာသိသြားျပီ ေနရာေျပာင္းဦးတဲ့၊ ကဲ ေသေရာဦးဇင္းတုိ႔။ တရားသူႀကီးကလည္း တင္လာတဲ့အမႈမွန္သမွ် အကုန္ျခစ္ခ်တာ။ ျမန္မာေတြမွာေလ အားကုိးစရာကုိမရွိဘူး။ အဲဒါနဲ႔ အဲဒီက တပည့္ေတာ္ဆီ မႏၲေလးကုိစာေရာက္လာတယ္။ ဒီလုိ အေၾကာင္းပဲ ကုလားေတြကလည္း အသံလႊင့္လာ သူတုိ႔ဘက္ကႏုိင္ေျခက ကုိးဆယ့္ကုိးရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ ရွိေနတာကုိး။ သူတုိ႔က ကြင္းလုံးကၽြတ္သြားတာနဲ႔ ျမန္မာကုိ သူတုိ႔မခုိးဘဲနဲ႔ ခုိးတယ္တရားစြဲရမလားဆုိ အသေရ ဖ်က္မႈနဲ႔ ျပန္တရားစြဲဦးမယ္။ ေၾကြးေၾကာ္လာျပီ။
“အဂၤလိပ္ေခတ္က သံဃာႏွင့္ျပည္သူ”
အဲေတာ့ ျမန္မာက အခုိးလဲခံရျပီးျပီ၊ အဖမ္းလဲခံရဦးမယ္။ ႏွစ္ခ်က္ျဖစ္လာေတာ့ လွမ္းတုိင္တယ္ေပါ့။ တုိင္တဲ့အခါက်ေတာ့ တပည့္ေတာ္တုိင္းအထိတက္ပါတယ္။ အဲဒီတုိင္းအလုပ္မလုပ္မွာစုိးလုိ႔ အဲဒီတုိင္းနဲ႔ မႏၲေလးတုိင္းကုိ တပည့္ေတာ္စာတြဲျပီးတင္ေပးလုိက္တာ။ ဒကာႀကီးမ်ား အခုကိစၥမွာ အမ်ဳိးသားေရးကိစၥျဖစ္ပါ တယ္။ ၿမဳိ႕နယ္အေနနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ကုိ ဒကာႀကီးတုိ႔ဆင္းျပီးေတာ့ ၾကည့္ၾကပါဦး။ တရားဥပေဒအတုိင္း အျဖစ္မွန္ ဘုန္းႀကီးတုိ႔လုိလားပါတယ္။ စာတင္လုိက္တာ။ အဲဒီကုလားက ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ ေကာင္းလဲဆုိ အဲဒီျမန္ေအာင္မွာ ပုိးအိစံဆုိတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သီရိမာလုိေပါ့။ စခန္းမွဴးဆီ အဲဒီပုိးအိစံကုိ ေပးထားတာဗ်။ ဒီအမႈအတြင္းမွာ ႀကဳိက္သေလာက္အသုံးေတာ္ခံ။ ဒီအမႈမျပီးမခ်င္း ဒီကေလးမေပးထားတယ္။ အမွားအမွန္ဆုံးျဖတ္ဖုိ႔ အေထာက္အထားျဖစ္ေအာင္ ကင္မရာေတြ ဘာေတြ ယူသြားတာ။ ရုံးအထိတက္မယ္။ ဒါေတြက တက္ေကာင္းတယ္။ ဟုိ အဂၤလိပ္ေခတ္ကလည္း ဒီ အဂၤလိပ္ေတြနဲ႔ ျမန္မာေတြနဲ႔ျဖစ္တဲ့အခါ ရဟန္း သံဃာေတြက ရုံးအထိတက္တာကုိး။ ဦးဇင္းတုိ႔ သမုိင္းေတြျပန္ဖတ္ၾကည့္ပါလား သိပ္အားက်စရာေကာင္းတာ။ အဂၤလိပ္ေခတ္ကသံဃာေတြ တပည့္ေတာ္ တအားၾကည္ညဳိတယ္။ ျမန္မာေတြကုိလည္း သိပ္ေလးစားတာ။ အဲေတာ့ ငါတုိ႔လဲႀကဳံျပီကြ။ ဒါမ်ဳိးဆုိတခါတည္း တပည့္ေတာ္တုိ႔ ကားနဲ႔သြားၾကတယ္။ အဲဒါဦးဇင္းတုိ႔ ဟုိက ဘုန္းႀကီးေတြ လုိက္လာျပီေဟ့ဆုိ တရားသူႀကီးကေလ ဟုိ ကုလားဆီကေငြယူထားတာကုိ တစ္ဝက္ျပန္ေပး တယ္။ ဆယ္သိန္းယူထားတာ ငါးသိန္းျပန္ေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ သူက ျမန္မာကုိ အႏုိင္ေပးရေတာ့မွာကုိး။ ဟုိကုိ စီရင္ခ်က္ခ်ေတာ့မွာဆုိေတာ့ သူက ကုလားဆီက ယူထားတဲ့ဆယ္သိန္းကုိ ငါးသိန္းျပန္ေပးလုိက္ရေတာ့ ဒီငါးသိန္းကုိ ျမန္မာဆီကျပန္ဖန္တာ။ “ဒီေန႔ဒီလုိပဲ ငါအမွန္အတုိင္းဆုံးျဖတ္မယ္။ ဒီေကာင္ေတြကုိ ေထာင္ခ်ေတာ့ မယ္။ မင္းသုံးသိန္းေပးဦး”ဆုိ ျမန္မာဆီ လွမ္းေတာင္းတယ္။ ျမန္မာကလည္း မေပးဘူး။ ဘာလုိ႔ဆုိ ဘုန္းႀကီး အားကုိးနဲ႔ သူတုိ႔ကလည္း မေပးဘူး။ အဲဒါေနာက္ဆုံးေတာ့ တပည့္ေတာ္တုိ႔လာရင္ ပဋိပကၡျဖစ္မွာစုိးလုိ႔ ဆုိျပီးေတာ့ အမႈစစ္မွာကတစ္နာရီ တပည့္ေတာ္တုိ႔က ဆယ့္ႏွစ္နာရီဆြမ္းစားျပီးထြက္သြားတာ။ ဒါေပမယ့္ တပည့္ေတာ္တုိ႔လာမယ္ဆုိတာကုိ သူတုိ႔ကသတင္းရသြားတဲ့အခါ ဆယ္နာရီေလာက္ကေန စစစ္လုိက္တာ တပည့္ေတာ္တုိ႔သြားေတာ့ သူတုိ႔ကုိ ဒီလက္ထိပ္ခတ္ျပီးဖမ္းလာတဲ့အခ်ိန္ေလးပဲ ႀကဳံလုိက္ရတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္လူမ်ဳိး ကဲ အသေရဖ်က္မႈနဲ႔ ျပန္ျပီးတရားစြဲခံရေတာ့မယ့္ေဘးကေတာ့ လြတ္သြားတယ္။ ကဲ ဒါမ်ဳိးေတြ အမ်ားႀကီးပဲေနာ္။
“ရုိက္သူတစ္လ ခံသူတစ္လ တရားမမွ် ခ.ယ.က”
ေက်ာက္ဆည္အမႈဆုိလုိ႔ရွိရင္ ရင္နာဖုိ႔သိပ္ေကာင္းတာ။ ေက်ာက္ဆည္မွာရုိးရုိးေလးလက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ဆုိတာရွိတယ္။ ရန္ကုန္-မႏၲေလး ကားလမ္းမႀကီးရဲ႕ေဘးဘက္မွာ နာရီစင္ေဘးဘက္မွာ။ အဲဒီလက္ဘက္ရည္ ဆုိင္မွာ စားပြဲထုိးႏွစ္ေယာက္က ျမန္မာေက်ာင္းသားေလးေတြ။ သူတုိ႔က ဒီျမန္မာေတြကုိ မတူမတန္သိပ္ ဆက္ဆံတာ။ ထမင္းေကၽြးရင္ ဒီတုိင္းမေကၽြးဘူး အက်န္အၾကြင္းေကၽြးတာ။ ပန္းကန္နဲ႔မေကၽြးဘူး ၾကြပ္ၾကြပ္ အိတ္နဲ႔ထည့္ေကၽြးတာ။ ဒီေကာင္ေတြကမ သိလုိ႔လာလုပ္တာ ဒီေလာက္ႏွိမ္ေတာ့ ထြက္ခ်င္တယ္။ မထြက္ေအာင္ဆုိျပီးေတာ့ လခတစ္လခမေပးဘူး ခ်န္ထားတယ္။ ဒီေကာင္ေတြက ေတာင္းတာ မရဘူး။ မရေတာ့ ျပႆနာတက္တာေပါ့ဦးဇင္းတုိ႔။ ျပႆနာတက္တဲ့အခါက်ေတာ့ သူတုိ႔က ဟုိ အသက္အစိတ္သုံး ဆယ္ဝန္းက်င္ လူထြားႀကီးေတြ။ ဒီေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္က ဟုိ ဆယ့္ငါးႏွစ္သားေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ဆယ္ႏွစ္သားတစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္တည္းရယ္။ အဲဒါကုိ ညႀကီး အခန္းပိတ္ျပီးေတာ့ ဆုိင္ပိတ္ မီးပိတ္ျပီးေတာ့ အဲဒီစားပြဲထုိးေလး ႏွစ္ေယာက္ကုိ ဝုိင္းခ်တာအငယ္ေကာင္ေလးက ေၾကာက္လုိ႔ဆုိျပီး မ်က္ႏွာက်က္ေပၚ တက္ေျပးတာေပါ့။ ေတြ႕ကရာ ျမင္ကရာေလွ်ာက္ျပီး ဘယ္လုိေရာက္သြားမွန္းလဲမသိဘူး။ အဲဒါကုိ ဒီေကာင္ေတြ က ဆြဲခ်ျပီးထုိးတာ။ ေအာက္က်ေတာ့ ဟုိကေလးကဘာမွမသိဘူး အဲဒါကုိ ဝုိင္းထုိးၾကတာ။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ ဦးဇင္းတုိ႔ ဘယ္သူမွမသိဘူး။ အဲေတာ့ ဒီအႀကီးေကာင္က မခံႏုိင္တဲ့အခါက်ေတာ့ ေတြကရာျမင္ကရာေပါ့။ ပုလင္းနဲ႔ ကုလားတစ္ေယာက္ကုိ ေခါင္းရုိက္ပစ္လုိက္တာ ကြဲသြားေရာ။ ကြဲသြားေတာ့ အစတုန္းက ေလးေယာက္ႏွစ္ေယာက္။ ေဘးနားကလူေတြက ကုလားတစ္ေယာက္ ခံရတဲ့အခါ ေဘးနားကဝင္ရုိက္ေတာ့ ဆယ္ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒါကုိ ဒီရပ္ကြက္က အေၾကာင္းၾကား လုိ႔ သံဃာေတြလဲေရာက္ေရာ အဲဒီမွာ ဦးဇင္းတုိ႔ ဌာနဆုိင္ရာေတြက အဓိကရုဏ္းျဖစ္မွာ စုိးလုိ႔တားတယ္။ တားေတာ့ သံဃာေတြကေတာင္းဆုိတယ္။ ဥပေဒအရ ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူေပးပါ။ သုံးၾကိမ္ ေျပာတယ္။ သုံးၾကိမ္စလုံးအာမခံတယ္။ အဲဒီမွာ အႀကီးအကဲက။ တကယ္တမ္း အေရးယူတဲ့အခါ ညတြင္းခ်င္းစီရင္ခ်က္ခ်တဲ့အခါက်ေတာ့ ျပန္ခုခံတဲ့ျမန္မာကုိ တစ္လခ်တယ္။ ဟုိဘက္ကဆယ္ေယာက္ကုိ ကုိးေယာက္လႊတ္ျပီး တစ္ေယာက္ကုိ တစ္လခ်တယ္။ ကဲ ရုိက္တဲ့လူကတစ္လ ခံရတဲ့လူကလည္းတစ္လ။ ကဲ ဦးဇင္းတုိ႔ ဒီလုိတရားစီရင္ထုံးမ်ဳိးကုိ ဘယ္မွာေတြ႕ဖူးလဲ?။ ဒါ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ မ်က္ေမွာက္အေျခ အေနေနာ္ ဦးဇင္းတုိ႔။ အဲဒါ တပည့္ေတာ္ၾကားေတာ့ မခံႏုိင္ ဘူး။ တပည့္ေတာ္အထက္ထိတက္တယ္။ အဲဒီေကာင္ႀကီးလည္းဦးဇင္းတုိ႔ အလုပ္ျပဳတ္ေတာ့မလုိ႔ပါပဲ သနားစရာေကာင္းပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ေနာက္ဆုံး ျပန္ေတာင္းပန္တာ အထက္ကုိေတာင္းပန္တာ။ ဟုိ ျမန္မာအခ်င္း ခ်င္းေတာ့ ရန္မျဖစ္ၾကပါနဲ႔လုိ႔ မနစ္နာေစခ်င္ဘူးလုိ႔ ျပီးခဲ့တာေတြျပီးပါျပီဆုိ တပည့္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေတာင္းပန္ယူရတယ္။ သူ႔ကုိ အဲ ဟုိက ျဖဳတ္ေတာ့မွာေလ။ အဲ့ေတာ့မွ ျပန္ခ်တယ္။ ဟုိကုိးေယာက္ လႊတ္ေပး ထားတဲ့ကုိးေယာက္ကုိ ေျခာက္လ။ ဒီတစ္လခ်ထားတဲ့ကုလားကုိ တစ္ႏွစ္၊ အဲလုိခ်တယ္။ ျမန္မာကုိေတာ့ လႊတ္ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာလဲ ျမန္မာက တစ္လဆုိေတာ့ လြတ္ေတာ့မယ့္အေျခအေန ေရာက္ေနတယ္။ ကဲ ဦးဇင္းတုိ႔စဥ္းစားၾကည့္ ဒီလုိတရား ဥပေဒမ်ဳိးေတြမွာ ကဲ ဒီလုိအေျခအေနေရာက္ေနမွ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဦးဇင္းတုိ႔ ဥေပကၡာျပဳထားရင္ ဒီကေလးေတြ ဒီလုိပဲခံေနရမွာေပါ့။ ကဲ ဒီကေလးေတြလုိ တျခားျမန္မာေတြ အကုန္လုံးခံေနရမွာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ မဟာေဗာဓိပရိဗၺာဇကဇာတ္ေတာ္မွာလာတဲ့အတုိင္း တပည့္ ေတာ္တုိ႔က တရားခြင္ကုိ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့နည္းနဲ႔ ဣေျႏၵရွိရွိ သိကၡာရွိရွိနဲ႔ ဦးဇင္းတုိ႔ ဝင္ႏုိင္ဖုိ႔ႀကဳိးစားပါ။ ကုိယ့္ရပ္ကြက္ မွာ ကုိယ့္ၿမဳိ႕ရြာမွာ ဟုိ ဦးဇင္းတုိ႔ေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ အာဏာပုိင္ေတြဆုိရင္ မာနႀကီးတတ္တယ္။ မႀကီးနဲ႔ ဦးဇင္းတုိ႔ ဟုိေကာင္ေတြက ေအာက္က်ဳိ႕ေပါင္းတာ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ ဟုိေကာင္ေတြဘက္ကုိပါတာ။
“ကုိယ္မကယ္ ေသဖြယ္ရာပါ ေရႊျမန္မာ”
တစိမ္းကေတာင္ သူတုိ႔နဲ႔တည့္ေအာင္ေပါင္းတာ တပည့္ေတာ္တုိ႔လည္း အခ်င္းခ်င္း တည့္ေအာင္ေပါင္း ႏုိင္ရမွာေပါ့။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ဆီ သူတုိ႔လာတဲ့အခါ ဒူးတုပ္ျပီးလာတယ္ေလ။ ဟုိေကာင္ေတြက သူတုိ႔ဆီသြားတဲ့ အခါ သူတုိ႔က မိန္႔မိန္႔ႀကီးနဲ႔ အပူေဇာ္ခံရတယ္ေလ။ အဲေတာ့ ဟုိဘက္လုိက္မွာေပါ့။ အဲ့ေတာ့ တပည့္ေတာ္တုိ႔က အဆင့္ျမင့္ျမင့္ဆက္ဆံတဲ့အခါ ဥပမာဆုိၾကပါစုိ႔ ပြဲလမ္းသဘင္ရွိတယ္ သူတုိ႔ကုိေနရာေပးမယ္၊ အႀကံဥာဏ္ ေတြယူမယ္ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။ အဲ ပင့္မယ္ ဖိတ္မယ္ ေကၽြးမယ္ ေမြးမယ္ (ျပီးတဲ့အခါက်ေတာ့ ကုိယ့္အခြင့္ အေရးမယူနဲ႔ေလ။) ေဟာ ဒီလုိျပႆနာေတြ ျဖစ္တဲ့အခါမွာ သူ႔တစ္ခ်က္ေျပာလုိက္ရင္ သူကကုိယ့္ သေဘာကုိနားလည္တယ္။ အဲေတာ့ အမွန္အတုိင္းဆုံးျဖတ္မွာေပါ့။ ျမန္မာသက္သာ တယ္ေပါ့။ အဲဒီလုိမွ အကာ အကြယ္မေပးဘူးဆုိ ဦးဇင္းတုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့အမႈတြဲေတြ တပည့္ေတာ္ ေျပာခ်င္ေသးတယ္။ ဒီေလာက္ ေလာက္ရွိတယ္။ ကဲ အကုန္လုံး ျမန္မာအေစာ္ကားခံရတာခ်ည္းပဲ။ ကုိယ္ကမွ မကယ္ဘူးဆုိ ကယ္တင္မည့္သူ မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ ဦးဇင္းတုိ႔ တပည့္ေတာ္ ေခါင္းစဥ္ေပးထားတာ ဘာတဲ့ (လက္ဖဝါးေပၚက ကံၾကမၼာပါဘုရား)။
ကဲ ဦးဇင္းတုိ႔ ကဲ ကုိယ္စီလက္ဖဝါးေလးျဖန္႔ၾကည့္စမ္းပါ။ ဘာေတြ႕လဲ (လကၡဏာေတြ႕ပါတယ္ဘုရား)။ လကၡဏာေတြ မတြ႕ဘူးလား(ေတြ႕ပါတယ္ဘုရား)။ အဲဒီလကၡဏာ ဘယ္သူ႔လကၡဏာလဲ(ကုိယ့္လကၡဏာ) အဲဒီလကၡဏာရဲ႕ ကံၾကမၼာကုိ ကုိယ္ဖန္တီးႏုိင္တယ္။ ကုိယ္ေကာင္းေကာင္းလုပ္ရင္ ဟုိ အသက္ နဂုိတုန္းက တုိရင္တုိမယ္ အသက္လမ္းေၾကာင္းေတြပုိရွည္လာတယ္။ အသိဥာဏ္ဆုိရင္ လည္း အသိဥာဏ္၊ ေအာင္ျမင္ေရးဆုိလည္း ေအာင္ျမင္ေရးေပါ့။ ေအာင္ျမင္ေၾကာင္းလုပ္ရင္ ေအာင္ျမင္ေရး လမ္းေၾကာင္းႀကီးက ထီးထီးမားမားျဖစ္လာတာပဲ။ အဲ့ေတာ့ ဒီ လက္ဖဝါးေပၚက ကံၾကမၼာကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ဖန္တီးလုိ႔ရတယ္။ ကုိယ္ေကာင္းခ်င္ရင္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိလုပ္ရမယ္။ ကဲ အဲဒီေတာ့ ဦးဇင္းတုိ႔ လက္ဖဝါးေပၚမွာျမင္တဲ့ လကၡဏာဟာ ကုိယ့္လကၡဏာတစ္ခုတည္း။ ဒါပဲ ဦးဇင္းတုိ႔ ျမင္ၾကေတာ့မွာလား။ ကဲ ဦးဇင္းတုိ႔လကၡဏာေပၚမွာ ကုိယ့္လကၡဏာကလြဲလုိ႔ က်န္တာ ဘာျမင္တုန္း။ ဘာမွမျမင္ဘူးေနာ္။ ျမင္တယ္ တပည့္ေတာ္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေျမပုံလည္းျမင္တယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေျမပုံေပၚမွာရွိတဲ့ အဝါေရာင္သာသနာကုိ လည္းျမင္တယ္။ အဲဒီေပၚမွာရွိတဲ့ အျဖဴေရာင္ယဥ္ေက်းမႈကုိလည္းျမင္တယ္။ ဦးဇင္းတုိ႔ လက္ဖဝါးေပၚမွာ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာဆုိတဲ့ ေျမပုံႀကီးရွိတယ္။ အဲဒါ ဦးဇင္းတုိ႔ညံ့ရင္ေတာ့ ဦးဇင္းတုိ႔ လက္ဖဝါးေပၚက ကံၾကမၼာ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာညံ့မယ္။ ဦးဇင္းတုိ႔ေကာင္းရင္ေတာ့ ဦးဇင္းတုိ႔ လက္ဖဝါးေပၚကကံၾကမၼာ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာ တင့္မယ္။ ကဲ ဦးဇင္းတုိ႔ ညံ့မလား ေကာင္းမလား။ (ေကာင္းပါမယ္)။ ေကာင္းေအာင္ ထူေထာင္။ လက္ဖဝါးကုိအၿမဲတမ္းၾကည့္ထား ျမန္မာေျမပုံကုိျမင္ေအာင္ၾကည့္ ဦးဇင္းတုိ႔။ ေျမပုံေပၚက ဘာသာ သာသနာကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္။ လူမ်ဳိးကုိျမင္ေအာင္ၾကည့္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးက တျခားလူမ်ဳိးထက္ အင္မတန္ ယဥ္ေက်းတယ္ေနာ္ ဦးဇင္းတုိ႔။ ယဥ္ေက်းမႈမေပ်ာက္ေစနဲ႔။ အဲဒါ ဦးဇင္းတုိ႔မွာတာဝန္ရွိတယ္။ သာသနာဆုိတာ ကေတာ့ အထက္တန္းက်တယ္။ ဒါကေတာ့ ဦးဇင္းတုိ႔ ေျပာစရာမလုိဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ အဲဒီ ေအာက္ေျခသိမ္း ကိစၥေလးေတြမွာ ဒီေအာက္ေျခသိမ္းအဖြဲ႕အစည္းေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ ကုလားဘက္ပါတတ္တယ္။ ကုလားဘက္ပါရင္ ကုိယ့္လူမ်ဳိးနစ္နာမယ္။ မနစ္နာေအာင္ ကုိယ္ကေန သူတုိ႔ကုိ အပုိင္ကုိင္ထားပါ။ အၿမဲတမ္း ျပႆနာျဖစ္တဲ့အခါ နားစြင့္ေနပါ။ အမႈကုိယ့္ဆီလာျပီး အအပ္မခံနဲ႔။ ျပႆနာျဖစ္တာနဲ႔ ကုိယ္က အဲဒီအမႈကုိ လုိက္ရွာႏုိင္ရမယ္။ အဲလုိမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္လုပ္။ ဒီသေဘာတရားေလးေတြရွိတယ္ေနာ္။
“ကမၻာ့အေကာင္းဆုံး စည္းရုံးေရးမွဴးႀကီး”
ေနာက္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဗုဒၶပဲဆုိၾကပါစုိ႔ဗ်ာ။ အဲလုိေခၚရတာ အားရပါးရရွိတယ္ေနာ္။ ဗုဒၶကုိ ၾကည္ညဳိ တဲ့ေနရာမွာ ကမၻာ့စည္းရုံးေရးမွဴးတစ္ေယာက္လုိ ၾကည္ညဳိတာ။ သိပ္စည္းရုံးေရးေကာင္းတာေနာ္ ဦးဇင္းတုိ႔။ အဲဒါ ဗုဒၶသာဝကေတြ လုိက္နာရမယ္။ အခု တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဝသလ သုတ္ကုိၾကည့္ေလ။ ဝသလ..တဲ့၊ တေၾတဝ မု႑က တဲ့ ဘုရားက ဟုိ မာဂ႑ီႀကီးဆီသြားျပီးေတာ့ ဒီမာဂ႑ီပုဏၰားႀကီး ကၽြတ္ထုိက္မွန္းသိေတာ့ ဆုံးမတယ္ပဲဆုိၾကပါစုိ႔။ မာဂ႑ီပုဏၰားႀကီးက ထန္ေတာ့ေလ ေျခနင္းဖတ္ကုိ ဘုရားေနရာေပးတယ္။ ေဟ့ေကာင္ သူယုတ္မာ မင္းဒီေနရာနဲ႔ပဲတန္တယ္ အဲနားပဲထုိင္ကြတဲ့။ မု႑ကဆုိတာ ကတုံးစုတ္ေလ။ ေဟ့ေကာင္ ကတုံးစုတ္ ဒီနားထုိင္ကြ။ အဲလုိေျပာတာ။ တေၾတဝသမဏက ေဟ့ေကာင္ ရဟန္းစုတ္ ရဟန္းယုတ္ အဲဒီနားထုိင္ကြတဲ့။ ဘုရားက သည္းခံတယ္ဦးဇင္းတုိ႔။ ရတယ္ ေျခနင္းဖတ္ထဲထုိင္။ အၿပဳံးမပ်က္ဘူး။ ပုဏၰားႀကီး တဲ့ မင္း ငါ့ကုိဝသလလုိ႔ေခၚတယ္ေနာ္။ ေအးဟုတ္တယ္ေလ။ ေကာင္းျပီတဲ့ ဝသလျဖစ္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းတရား ေတြမင္းသိလားတဲ့။ ဟ ပုဏၰားႀကီးျပာသြားတယ္။ မသိဘူးတဲ့။ အဲ အဲဒီမွာ ဦးဇင္းတုိ႔ သူယုတ္မာျဖစ္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္း အက်ယ္ပြားရင္သုံးဆယ္ေပါ့ ဘုရားကေဟာတယ္။ မိဘကုိပစ္ထားရင္ သူယုတ္မာ၊ ဆရာကုိပစ္ ထားရင္သူယုတ္မာ၊ ေက်းဇူးမသိတတ္ရင္သူယုတ္မာ အစရွိသည္ေပါ့ အမ်ားႀကီးေဟာတယ္။ အဲဒါပဲ ငါဘုရားရဲ႕ သာသနာမွာေတာ့ သူယုတ္မာ အဲဒါ ဝသလလုိ႔ ေခၚတယ္ဆုိေတာ့ အဲဒီေတာ့မွ ဦးဇင္းတုိ႔ သရဏဂုံတည္ျပီးေတာ့ ဘုရားၾကည္ညဳိသြားတာ။ ဝင္တုန္းကေတာ့ ေျခနင္းဖတ္ပဲဦးဇင္းတုိ႔ေရ။ တရားလဲ ေဟာျပီးေရာ ေခါင္းေပၚေရာက္သြားတာ။ ဦးဇင္းတုိ႔ ကမၻာ့စည္းရုံးေရး မွဴးႀကီးေနာ္၊ သိပ္စည္းရုံးေရးေကာင္းတာ ဘုရားက။ ဦးဇင္းတုိ႔ အဲဒီလုိျဖစ္ေအာင္လုပ္ရမယ္။
“လယ္ထဲထိဆင္းကယ္ေသာ ငါတုိ႔ဘုရား ဒုိ႔ဘုရား”
ေနာက္တစ္ခု ဟုိ ကႆကဝတၳဳ ဟုိလယ္သမားေလ ဓမၼပဒထဲပါပါတယ္။ ဘုရားကလယ္ထြန္တဲ့ေနရာ လာျပီး သာသနာျပဳတာ။ ကဲ ဦးဇင္းတုိ႔ ဘုရားသာသနာျပဳတာနဲ႔ ခုေခတ္ကုိယ္ေတာ္ေတြသာသနာျပဳတာ မတူဘူး။ အခုေခတ္ကုိယ္ေတာ္ေတြသာသနာျပဳတာက ဟုိေက်ာင္းမွာထုိင္ျပီးေတာ့ လာတဲ့ ဒကာဒကာမကုိ နီနီေနေကာင္းလား….? ျဖဴျဖဴဘယ္သြားလဲ…….?။ ဒါပဲ။ ဒီထက္ကုိမတက္ဘူး။ ဘုရားက အဲဒီလုိမဟုတ္ဘူး။ လယ္ထဲကုိဆင္းသာသနာျပဳတာ။ အဲဒီမယ္ လယ္သမားႀကီးက လယ္ထြန္ေနတယ္။ ခုိးသားေတြက ခုိးျပီးေတာ့ လယ္ထဲမွာလာျမွဳပ္ထားတယ္။ အဲေတာ့ ဘုရားက အာနႏၵာကုိ အာနႏၵာတဲ့ ေဃာရဝိေသာတဲ့၊ အာသီဝိေသာတဲ့၊ ဟုိ ေငြအသျပာတစ္ေထာင္ထုပ္ကုိျမင္ေတာ့ ဘုရားကေျပာတယ္။ အာသီဝိေသာအာနႏၵာတဲ့ တင္ပါ့ဘုရားတဲ့ ေဃာရဝိေသာတဲ့ ေငြကုိသိပ္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ေျမြလုိ႔ေျပာတာေပါ့ဦးဇင္းတုိ႔ရာ။ ဟုိ ေငြကအဆိပ္ရွိလုိ႔ ေျမြလုိ႔ပဲ သုံးလုိက္တာ။ အဲဒါ လယ္သမားႀကီးရဲ႕ေဘးမွာ ဒါေလးေတြ႔တဲ့အခါက်ေတာ့ ေနာက္ ရွင္ဘုရင္က ပစၥည္းဥစၥာ ေပ်ာက္မႈနဲ႔ လယ္သမားႀကီးကုိ ဖမ္းတာေလ။ ဖမ္းတဲ့အခါက်ေတာ့ လယ္သမားႀကီးက အာနႏၵာသက္ေသ တည္ပါတယ္၊ ေဂါတမသက္ေသတည္ပါတယ္၊ ဟုတ္ပါတယ္ ေဃာရဝိေသာမွန္ပါတယ္ အာသီဝိေသာမွန္ ပါတယ္၊ သူ႔ထိခုိက္ပါတယ္။ မင္းခ်င္းေတြကေနျပီးေတာ့ ေနာက္ဆုံး ရွင္ဘုရင္ဆီေခၚသြားျပီး ဆုံးျဖတ္တယ္။ ဘုရားက အဲဒီမွာ ဦးဇင္းတုိ႔ သူသက္ေသရွိတဲ့အေၾကာင္း၊ ေငြအသျပာတစ္ေထာင္ထုပ္ ခုိးသားေတြ ျမွဳပ္သြား ပါတဲ့အေၾကာင္း သက္ေသထူေတာ့မွ အဲဒီ လယ္သမားႀကီးလြတ္သြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာမွ ဘုရားက နတံကမၼံ ကတံသာဓု ဆုိျပီးေတာ့ ေဟာလုိက္တဲ့အခါမွာ လယ္သမားႀကီးလဲ ေသာတာပန္တည္တယ္။ မင္းခ်င္းေတြလဲ လယ္သမားႀကီးအေပၚမွာ ေစာေစာကလုိစြပ္စြဲခ်က္ေတြအကုန္ေျပသြားတယ္။ ကဲဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ။ ဘုရားကေနာ္ ဦးဇင္းတုိ႔ ကယ္တာ အဲဒီလုိကယ္တာ။