(၂.၇.၂၀၁၄)ရက္ေန႔ ညမွာ မ်ဳိးကုိကိုႏွင့္ ျပည့္ၿဖဳိးေအာင္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ မိန္းဘက္က ဆိုင္ကယ္နဲ႔ျပန္အလာမွာ အရုိက္ခံလုိက္ရတာပါ။ ဝိုင္းအရိုက္ခံရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိင္ကယ္ပုိင္ရွင္ ျပည့္ၿဖဳိးေအာင္က ေနာက္မွာ ထုိင္လုိက္လာၿပီး မ်ဳိးကုိကုိက ဆုိင္ကယ္ ေမာင္းလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ (၃၅)လမ္း ကီးမားတင္ဝင္းလဘက္ရည္ဆိုင္နားအေရာက္မွာ ဗမာေတြဝင္လာျပီ ဝိုင္းရိုက္ၾကဟု ေအာ္ျပီး ေခ်ာင္ႀကဳိ ေခ်ာင္ၾကားထဲမွ ကုလားအုပ္ အေယာက္(၅၀)ေက်ာ္ခန္႔ထြက္လာကာ ဝိုင္းရုိက္ျခင္းျဖစ္ျပီး သိသိခ်င္းေနာက္ျပန္လွည့္ေျပးေတာ့ ေနာက္မွာလည္း ထြက္လမ္းပိတ္ထားျပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုင္ကယ္မလဲခင္ ဒုတ္နဲ႔ရုိက္သူကရုိက္ ခဲနဲ႔ထုသူကထုျပီး ဆုိင္ကယ္လဲသြားေတာ့မွဝုိင္းရိုက္ၾကတာပါ။ လုံျခဳံေရးကားေတြေရာက္လာမွ ကုလားအုပ္မ်ား ေခ်ာင္ႀကဳိ ေခ်ာင္ၾကားထဲ ျပန္ေျပးဝင္သြားၾကလုိ႔ အသက္မေသဘဲ လြတ္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
လုံၿခဳံေရးေတြလာတာကုိေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ ေဆးရုံေရာက္လုိ႔ တြန္းလွဲေပၚ တင္ထားတဲ့အခါမွ သတိျပန္ရလာတာပါ။ ဝမ္းတန္း ၂၈-ယ-၄၁၈၅၈ နံပါတ္ပါဆိုင္ကယ္ကုိေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ စုံစမ္းလို႔မရေသးေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။
ေအာ္…….ဒဏ္ရာမ်ားႏွင့္အမိေျမ
ေသြးဆာေနတဲ့ ေခြးအုပ္ေလ……..။
(မန္း-မ.ဘ.သ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းသည္)
ကုလားအုပ္မ်ား ဝိုင္းရိုက္ျခင္းခံရသူ ေအာင္ေျမသာဇံၿမဳိ႕နယ္၊ ရုံးသာ အေရွ႕ရပ္ကြက္ေန ေမာင္ျပည့္ၿဖဳိးေအာင္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းျခင္း။
ေမး။ နာမည္ႏွင့္ အသက္ေျပာပါအုံး။
ေျဖ။ ျပည့္ၿဖဳိးေအာင္ အသက္ (၂၁)ႏွစ္ပါ။
ေမး။ အလုပ္အကုိင္က။
ေျဖ။ အီလက္ထေရာနစ္ဆိုင္မွာ လုပ္ပါတယ္။
ေမး။ မိဘနာမည္ေျပာပါအုံး။
ေျဖ။ ဦးေတာဘို+ေဒၚေပြးပါ။
ေမး။ ဒဏ္ရာက ဘယ္နားမွာရတာလဲ။
ေျဖ။ ေခါင္းမွာပါ။ ခုထိ ထိလုိ႔ကိုမရေသးဘူး။
ေမး။ ဘာနဲ႔ ျဖစ္တာလဲ။
ေျဖ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒုတ္နဲ႔ရိုက္လိုက္တယ္ထင္တာပဲ။
ေမး။ ေခါင္းကို ဘယ္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ခ်ဳပ္ရလဲ။
ေျဖ။ (၁၀)ခ်က္ခ်ဳပ္ရပါတယ္။
ေမး။ ညီေလးတုိ႔ အဲ့ေနရာကို ဘယ္လိုလုပ္ေရာက္သြားတာလဲ။
ေျဖ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ မိန္းဘက္ကေန လဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ျပီး အဲ့(၃၅)လမ္းဘက္ကုိပတ္လာရင္းနဲ႔ ျဖစ္တာပါ။
ေမး။ အဲ့ျဖစ္တဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့ ဘယ္ခ်ိန္ေလာက္ရွိျပီလဲ။
ေျဖ။ ည (၁၀း၀၀)နာရီေလာက္ေတာ့ရွိျပီ။
ေမး။ အဲ့နားေရာက္ေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။
ေျဖ။ ေခ်ာင္ထဲက လမ္းၾကားထဲကေနျပီး အမ်ားႀကီးပဲ ထြက္လာျပီး ဝိုင္းရိုက္တာပါ။ ဘာမွလည္းမေျပာဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း သူတို႔ကုိရန္ရွာဖို႔ ဘာလက္နက္မွမပါပါဘူး။ ဒီတိုင္း ဘလိုင္းႀကီးဝင္ရိုက္သြားတာပါ။
ေမး။ ဆိုင္ကယ္ကိုတားေသးလား။
ေျဖ။ ဆိုင္ကယ္ေရွ႕တည့္တည့္ကေန ဂြနဲ႔အရင္ထုေသးတယ္။ လဲသြားေတာ့ အကုန္ဝိုင္းရိုက္တာ။
ေမး။ ဆိုင္ကို ဘယ္သူေမာင္းတာလဲ။ ဘယ္သူ႔ဆုိင္ကယ္လဲ။ ဘာအမ်ဳိးအစားလဲ။
ေျဖ။ မ်ဳိးကိုကိုေမာင္းတာပါ။ ဆိုင္ကယ္ကကၽြန္ေတာ့္ဆိုင္ကယ္ အမ်ဳိးအစားက ဝမ္းတန္းပါ။
ေမး။ ငါ့ညီဒဏ္ရာက ဘာနဲ႔ရတာလဲ။
ေျဖ။ ဒုတ္နဲ႔ရိုက္တာပါ။
ေမး။ အဲ့ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ငါ့ညီဘာသံေတြၾကားေသးလဲ ဘယ္လိုေတြေအာ္ၾကတာလဲ။
ေျဖ။ “ဗမာေတြဝင္လာျပီ ရုိက္ ရိုက္၊ ဗမာေတြဝင္လာျပီ အကုန္ထြက္ ရိုက္ၾက” အဲလုိေအာ္တာၾကားပါတယ္။ အဲလိုေအာ္ျပီး အကုန္ထြက္လာျပီး ရိုက္ၾကတာ။
ေမး။ ဘယ္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္အရိုက္ခံရလဲ။
ေျဖ။ အရင္ဆုံး ေနာက္ကရိုက္တာ။ ေရွ႕ကိုရိုက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ကေမ့သြားတာ။ ေမ့တဲ့အခ်ိန္မွာလဲ ဆက္ရိုက္မွာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္က ဘာမွမလႈပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။
ေမး။ သတိရေတာ့ေကာ ဘယ္ေရာက္ေနျပီလဲ။ အဲ့မွာတင္ပဲ သတိျပန္ရတာလား။
ေျဖ။ ေဆးရုံေရာက္မွ သတိရတာပါ။ သတိရေတာ့ တြန္းလွည္းေပၚေရာက္ေနပါျပီ။
ေမး။ ေဆးရုံကို ဘယ္သူလုိက္ပို႔တာလဲ။
ေျဖ။ ကၽြန္ေတာ္က သတိေမ့ေနေတာ့ အဲ့ဒါေတြမသိဘူး။ မ်ဳိးကိုကိုေတာ့သိတယ္။
ေမး။ တျခားေနရာမွာ ခ်ဳပ္ရတာရွိေသးလား။
ေျဖ။ မရွိပါဘူး။ ေခါင္းထိပ္တည့္တည့္မွာပဲ (၁၀)ခ်က္တိတိခ်ဳပ္ရတယ္။
ေမး။ ဒဏ္ရာက တျခားဘယ္ေနရာရေသးလဲ။
ေျဖ။ ေနာက္စိတို႔ တင္ပါးတို႔ ေက်ာကုန္းတို႔ နားတို႔မွာရွိေသးတယ္။
ေမး။ ေဆးရုံေရာက္ေတာ့ ရဲေတြလာေမးတာရွိလား။
ေျဖ။ အဲလိုလာေမးတာမ်ဳိး မရွိဘူးဗ်။
ေမး။ ေဆးရုံေရာက္ေတာ့ ဘယ္ခ်ိန္ရွိျပီလဲ။
ေျဖ။ (၁၁)ေက်ာ္ေလာက္ရွိေနျပီ။
ေမး။ ေဆးရုံမွာ ဘယ္ႏွစ္ရက္တက္ခဲ့ရလဲ။
ေျဖ။ ခ်ဳပ္ျပီးျပီးခ်င္း တန္းဆင္းခုိင္းတာ။ မ်ဳိးကိုကိုနဲ႔ အတူတူပါပဲ။
ေမး။ ခုဒဏ္ရာအေျခအေနက ဘယ္လိုေနေသးလဲ။
ေျဖ။ နဲနဲေတာ့ သက္သာပါျပီ။ ျဖစ္စတုန္းကလိုေတာ့ မနာေတာ့ပါဘူး။
ေမး။ ေဆးရုံမွာ သတိရေတာ့ ဘယ္ခ်ိန္လဲ။
ေျဖ။ အခ်ိန္က (၁၁း၀၀)နာရီေက်ာ္ေလာက္ရွိပါျပီ။ သတိရေတာ့ တြန္းလွည္းေပၚေရာက္ေနျပီ။ သတိက ရတခ်က္ မရတစ္ခ်က္ပဲ။ ပထမ သတိရေတာ့ ဆရာဝန္ေမးလို႔ အိမ္ကဖုန္းနံပါတ္ေပးလိုက္ေသးတယ္။
