.jpg)
၂၅.၂.၂၀၁၅ ရက္ေန႔ မနက္ဆြမ္းစားၾကပါသည္။ တည္းခုိရာ သီရိမဂၤလာေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲစေႏၵာဘာသမဟာေထရ္က နမ့္မြန္းရြာဇာတိ ျဖစ္ပါသည္။ ရြာမွာပင္ေက်ာင္းျပန္ထုိင္ျခင္းကို ရြာနားျမက္ ရြာႏြားမစား စကားပုံျဖင့္ ဟာသေႏွာ၍ ေျပာေနပါသည္။ CDMA ဖုန္းလိုင္းမိျခင္းေၾကာင့္ ညအခါ အင္တာနက္လိုင္းမိခ်ိန္မွာ သတင္းေဆာ့ဖ္ဝဲလ္ေတြဝင္တတ္ေၾကာင္း၊ မနက္ေရာက္လွ်င္ဖတ္ရေၾကာင္း ေျပာျပေန၍ စာေရးသူ၏ Application သတင္းေဆာ့ဖ္ဝဲလ္ေလး ထည့္ေပးခဲ့ပါသည္။
မနက္ဆြမ္းစားျပီးသည့္အခါ မ.ဘ.သ အဖြဲ႔ဝင္မ်ားလာ၍ ကန္ေတာ့ၾကပါသည္။ စာေရးသူက “ေမးစရာရွိတာေမးၾကပါ၊ ေလွ်ာက္စရာရွိတာေလွ်ာက္ၾကပါ”ဟု ေျပာသည့္အခါ လူကိုယ္တုိင္ဖူးရသည္ႏွင့္ပင္ ေက်နပ္ေနၾကျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေမးဖြယ္ ေလွ်ာက္ထားဖြယ္အထူးမရွိေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၾကပါသည္။ တရားပြဲျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ႀကဳိးပမ္းသူမ်ားတြင္ ခန္းေနဆရာေတာ္ ဦးသုႏၵရႏွင့္ ေဒၚစမ္းစမ္း၊ ေဒၚေအးႀကဳိင္၊ ေဒၚဝင္းေငြတုိ႔က တက္ၾကြထက္သန္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ကတည္းက စာေရးသူထံ ဖုန္းတဂြမ္ဂြမ္ဆက္၍ ျပႆနာမ်ားတင္ျပျခင္း၊ ခံစားခ်က္မ်ားရင္ဖြင့္ျခင္း၊ အႀကံဉာဏ္မ်ားေတာင္းခံျခင္း အဆက္မျပတ္ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည့္ မ်ဳိးခ်စ္ေယာဂီမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။
နမ့္ေမာကၠန္ရြာသို႔ ခရီးဆက္ၾကပါသည္။ လိုက္ပို႔သူမ်ား လာႀကဳိသူမ်ားျဖင့္ ယာဥ္တန္းႀကီးတစ္ခု ျဖစ္သြားခဲ့ပါသည္။ နမ့္ေမာကၠန္ရြာ ေဉယ်ဓမၼေက်ာင္း ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲပ႑ိစၥမဟာေထရ္သည္ အင္းစိန္ရြာမဆရာေတာ္ႀကီး၏ တပည့္ရင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေကာင္းတပည့္ ပီသပါသည္။ နမ့္ေမာကၠန္ရြာ မ.ဘ.သ ဥကၠ႒တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေနပါသည္။ စာေရးသူပါလာေသာ စာအုပ္စာေစာင္မ်ားအားလုံးကုိ ေစ်းျဖတ္၍ ယူထားလုိက္ပါသည္။ အင္တာနက္ဆိုသည္ထားဘိဦး၊ ဖုန္းလိုင္းပင္ အႏို္င္ႏိုင္ျဖစ္ေန၍ ရြာသူရြာသားမ်ား စာအုပ္ကုိသာ အားထားေနရမွန္း သိသာပါသည္။
ေဒသစာမ်ားျဖင့္ ေန႔ဆြမ္းစားျပီးသည့္အခါ ခဏမွ်အနားယူျပီး ဘုရားဖူးထြက္ခဲ့ၾကပါသည္။ အင္းေတာ္ႀကီးဘုရားပြဲက်င္းပေနခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။ စက္ေလွျဖင့္ သြားရပါသည္။ ေရေငြ႔ေလကို ရွဴရႈိက္ရ၍ လန္းဆန္းရႊင္ပ်သြားပါသည္။ ေရႊမဥၨဴေရလယ္ဘုရားကုိေရာက္ပါသည္။ အေနကဇာတင္၊ ပ႒ာန္းရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျပီး ငါးစာေကၽြးပါသည္။ စင္ေယာ္ငွက္ေလးေတြလည္း ေပါပါသည္။ အုံႏွင့္က်င္းႏွင့္ ငွက္စာေကၽြးဖူးသည္မွာ ပထမဦးုဆုံးျဖစ္ပါသည္။ အလုအယက္တုိးေဝွ႔စားၾကေသာ ငွက္ကေလးမ်ား၊ ငါးကေလးမ်ားကိုၾကည့္ရသည္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းလွပါသည္။
ပြဲေစ်းတန္းကို ဆက္သြားဖုိ႔ရန္ ဖိတ္ေခၚေသာ္လည္း မသြားျဖစ္ခဲ့ပါ။ စက္ေလွလည္းစီးရ၊ ေရေငြ႔ေလလည္း ရွဴရ၊ ဘုရားလည္းဖူးရ၊ ငွက္စာ ငါးစာလည္းေကၽြးရသည္ႏွင့္ပင္ ေက်နပ္ျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားရပါသည္။ ပရိသတ္ရုန္းစု ရုန္းစုႏွင့္ လူစည္ကားသည့္ေနရာသြားဖုိ႔ရန္မွာ အလြန္တရာဝန္ေလးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
လုံၿခဳံေရးတာဝန္ယူေသာ မီးသတ္တပ္ဖြဲ႔မ်ား၊ ဘုရားဖူးလိုက္ပို႔သူမ်ားႏွင့္ ဓာတ္ပုံရုိက္ၾကပါသည္။ ေျခေထာက္တစ္ဖတ္သိမ္ငယ္ေန၍ ခ်ဳိင္းေထာက္ျဖင့္သြားလာရေသာ ဦးဇင္းတစ္ပါးလည္း ပါလာပါသည္။ တရားပြဲစီစဥ္ေသာဦးဇင္းဟု ဆိုပါသည္။ ေဆးထုိးမွား၍ ေဘးဆိုးႀကဳံရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မႏၲေလးမွာေနသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ႏွစ္သိမ့္အားေပးခဲ့ပါသည္။
အျပန္လမ္းတြင္ စာကေလးေခြမ်ား ပစ္တင္ေကၽြးပါသည္။ စင္ေယာ္ငွက္ေလးမ်ား လုိက္ပါပ်ံသန္းရင္း လုယက္စားေသာက္ၾကပါသည္။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါသည္။ စိတ္အပန္းေျပပါသည္။ မေနာေျမသို႔ အေမာေျဖဖုိ႔ေရာက္လာသည္မွာ အင္းေတာ္ႀကီးဘုရားဖူးရသည္ႏွင့္ပင္ ထုိက္တန္သြားျပီ ျဖစ္ပါသည္။ ဘဝအေမာေတြ ေျပေပ်ာက္ခဲ့ေလေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။
နမ့္ေမာကၠန္ရြာ ေဉယ်ဓမၼေက်ာင္းဝင္းထဲမွာ ေညာင္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ရွိပါသည္။ ငွက္ကေလးမ်ား ေညာင္သီးလာစားၾကပါသည္။ ျမစ္ဆုံေတာရကို သတိရမိပါသည္။ ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ ဘဝတူမ်ား ရယ္စရာေတြေျပာခဲ့ၾကသည္ကို လြမ္းဆြတ္မိပါသည္။ ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ ပရိတ္ရြတ္ အမွ်ေဝခဲ့ရသည့္ ဘဝတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီးဘဝကုိ ျပန္လည္ျမင္ေယာင္မိပါသည္။ ပ႒ာန္းရြတ္ျပီး ရုကၡစိုးနတ္ႀကီးအား အမွ်ေဝလိုက္ပါသည္။ ရင္ထဲတြင္ အၿငိမ္းဓာတ္မ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားပါသည္။
ကခ်င္ျပည္နယ္သို႔မလာခင္ သတင္းမတင္ခဲ့ရေသးေသာ စာေရးသူ၏ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားအတြက္ သတင္းေရးပါသည္။ CDMA ဖုန္းျဖင့္ဖတ္ျပရာ တပည့္ေလးကအသံသြင္းထားကာ အြန္လိုင္းသတင္းတင္ေပးေနပါသည္။ ဓာတ္ပုံမ်ားပို႔၍မရေသာေၾကာင့္ ဓာတ္ပုံမ်ားေဝဆာမႈကား မရွိပါ။
ညေနေစာင္းမွာ တရားပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ေနသူမ်ားကုိ ေတြ႔ရသည္။ ပန္းကေလးေတြ ေတာင္းထဲမွာတင္ ပြင့္ဖတ္ကေလးေတြကုိေၿခြ၊ ေလွ်ာက္လမ္းတစ္ခုလုံး ပတ္ျဖန္းေနၾကသည့္ တုိင္းရင္းသူ ေယာဂီေလးမ်ားကိုၾကည့္၍ ၾကည္ႏူးမဆုံး ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
ညတရားပြဲ ေစာစီစြာက်င္းပပါသည္။ နယ္ေျမေဒသအရ အေစာႀကီး က်င္းပရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ တရားပြဲလာပရိသတ္မ်ားႏွင့္ပင္ ေက်ာင္းျပည့္သြားျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရြာသူရြာသားမ်ားက ေက်ာင္းေအာက္မွာ ေနရာယူၾကရပါသည္။
တရားပြဲျပီးသည့္အခါ ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္မွာပင္ ပရိတ္ရြတ္ပါသည္။ ရြတ္ဖတ္ေနၾက မဟာသမယသုတ္ ခုႏွစ္သုတ္ျဖစ္ပါသည္။ အုိးဘိုအေမြျဖစ္ပါသည္။ ပရိတ္ရြတ္ျပီး အမွ်ေဝရသည္မွာ ဘဝင္အစဥ္ခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
စာေရးသူ၏ ဘဝၾကမ္းတမ္းေသာ္လည္း စာေရးသူ၏စိတ္ႏွလုံးက ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းပါသည္။ စာေရးသူ၏ဘဝက ပူေလာင္ေသာ္လည္း စာေရးသူ၏ စိတ္ႏွလုံးက ၿငိမ္းခ်မ္းေအးျမပါသည္။ စာေရးသူ၏အလုပ္က စိတ္ရႈပ္စရာျဖစ္ေသာ္လည္း စာေရးသူ၏စိတ္က ၾကည္လင္သန္႔ရွင္းေနတတ္ပါသည္။ ဤသည္မွာ သတိပ႒ာန္၏အေမြအႏွစ္ ျဖစ္ပါသည္။ သတိပ႒ာန္ျဖင့္ စိတ္အပန္းေျဖေလ့ရွိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဝဒနာႏွင့္ အလုပ္မလုပ္တတ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေဒတာႏွင့္သာ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
စာေရးသူက အိပ္ရာဝင္ျပီျဖစ္ေသာ္လည္း ရြာသားမ်ားက လြယ္အိတ္ကိုယ္စီလြယ္ကာ အလွည့္က်ကင္းလွည့္ျခင္း၊ ကင္းေစာင့္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ၾကပါသည္။ နမ့္မြန္းရြာသားမ်ားလည္း ထုိ႔အတူပင္။ တာဝန္ေက်ေသာ ရြာသူရြာသားမ်ား၏ ေမတၱာတရားကား ေက်းဇူးတင္ဖြယ္ပင္ ျဖစ္ေနပါေတာ့၏။
၂၆.၂.၂၀၁၅ ရက္ေန႔တြင္ မုိင္းေနာင္ရြာသို႔ ခရီးဆက္ပါသည္။ ဝမ္းကမရပ္ေသးပါ။ သုံးရက္ရွိျပီျဖစ္ေသာ္လည္း အပူဆင္းရုံမွ်သာျဖစ္ျပီး ဝမ္းပ်က္ျခင္းမဟုတ္၍ ေနသာထုိင္သာရွိေသာ္လည္း ငွက္သိုက္ေၾကာင့္ေလာ၊ ေသာက္ေရေၾကာင့္ေလာ အေျဖရွာမရ ျဖစ္ေနပါသည္။ ေရေႏြးၾကမ္းသာ ေသာက္ေနရပါသည္။
မိုင္းေနာင္ရြာ ေဗာဓိေရႊေက်ာင္းတုိက္ ဆရာေတာ္ႀကီးက ေက်ာင္းေအာက္ဆင္း၍ ႀကဳိဆိုကာ ပလႅင္ေပၚထိလိုက္ပုိ႔ျပီး ကန္ေတာ့ခံဖို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါသည္။ ညက်မွတရားနာၾက၊ တရားပြဲမလစ္ဟင္းေအာင္ ျပင္ဆင္ၾက၊ စာေရးသူအတြက္မေၾကာင့္ၾကနဲ႔၊ ေရေႏြးၾကမ္းႏွင့္ ပ်ားရည္သာရွိလွ်င္ရျပီဟု ေျပာလိုက္ရာ အားလုံးဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္ေနၾကပါသည္။
ညပို္င္းတြင္ မ.ဘ.သ ဖြဲ႔လိုသည့္ ဆရာေတာ္ေလးမ်ား၊ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားႏွင့္ အစည္းအေဝးထုိင္ပါသည္။ အႏၲရာယ္ရွိသည္ျဖစ္ေစ မရွိသည္ျဖစ္ေစ မ.ဘ.သဖြဲ႔ရမည္။ လုပ္စရာမရွိလွ်င္ ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္း၊ ဓမၼစကူးလ္မ်ားဖြင့္ရမည္။ ယခုလို ရတနာနယ္ေျမကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ အထူးလိုသည္ဟု ဆုံးမၾသဝါဒ ေပးခဲ့ပါသည္။
လူငယ္လူရြယ္မ်ား မ်ားျပားေသာ္လည္း စာၾကည့္တုိက္ဟူ၍ မရွိေသးပါ။ အင္တာနက္လိုင္းမမိ၊ လမ္းခရီးလည္းေဝးလံလြန္း၍ စာအုပ္စာေစာင္ ဖတ္ခြင့္ရၾကပုံမေပၚပါ။ စာေရးသူပါလာေသာ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္မ်ားကုိ စုၿပဳံဖတ္ေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ လူသားအရင္းအျမစ္မ်ား အလဟသျဖစ္ေနပုံရပါသည္။ ႏွေျမာစရာေကာင္းပါသည္။ စာၾကည့္တုိက္မ်ားေထာင္ေပးမည္။ စာဖတ္အေလ့အက်င့္မ်ား ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးမည္။ စာေပေဟာေျပာပြဲမ်ား၊ ဘာသာရပ္အသီးသီးျဖင့္ သင္တန္းမ်ားဖြင့္လွစ္ေပးမည္ ဆုိလွ်င္ လူငယ္လူရြယ္မ်ား၏ အသိဉာဏ္ အသိတရားႏွင့္ အေထြေထြဗဟုသုတမ်ားသည္ ၿမဳိ႕ႀကီးသားႏွင့္မျခား တုိးတက္ၾကမည္ျဖစ္ပါသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းမ်ား ဖန္တီးျခင္းသည္ သာသနာျပဳျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ဖုန္းလိုင္းဟူ၍ ေကာင္းစြာမမိေသာ္လည္း လူငယ္တုိင္း၌ ဟန္းဆက္ကိုယ္စီရွိပါသည္။ ဗီဒီယိုဇာတ္လမ္းၾကည့္ျခင္း၊ သိခ်င္းနားေထာင္ျခင္း၊ ဓာတ္ပုံရိုက္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ၾကပါသည္။ စာေရးသူႏွင့္ပါလာေသာတပည့္မ်ားက ကမ႓ာတဝွမ္းေသာင္းက်န္းေနေသာ ဂ်ီဟဒ္ဝါဒီ အစၥလာမ္မ်ား၏ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈမ်ားကုိ ဟန္းဆက္တုိင္း လိုက္ထည့္ေပးေနၾကပါသည္။ တအံ့တၾသျဖစ္ေနၾကပါသည္။ ေအာင္ျမင္သည္ဟု ဆိုရပါမည္။ တစ္ေရးႏိုးသည့္အခါမွာလည္း ကင္းေစာင့္ရင္း ၎ဖိုင္လ္မ်ား ၾကည့္ေနၾကသည္ကိုေတြ႔ရပါသည္။ ဂ်ီဟဒ္အဓိပၸါယ္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိသြားၾကပါသည္။ မြတ္ဆလင္အႏၲရာယ္ကုိ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႔ျမင္သြားၾကပါသည္။ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္လိုစိတ္မ်ား ထက္သန္လာၾကပါသည္။
မၾကာမီ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးလာေလွ်ာက္ပါသည္။ ကုလားႏွင့္ ခ်စ္ႀကဳိက္ေနေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားရင္း မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္ေနပုံရပါသည္။ ေကာင္မေလးကို နယ္ပို႔ပစ္ထားေသာ္လည္း ကုလားက ခိုးယူဖုိ႔ျပင္ဆင္ေနသည့္သတင္းကိုၾကားရ၍ ေသြးမေတာ္သားမစပ္ဘဲ ရင္တုန္ပန္းတုန္ ျဖစ္ေနပါသည္။
ညတရားပြဲတြင္ မ.ဘ.သ ဖြဲ႔စည္းရျခင္းအေၾကာင္းႏွင့္ မ.ဘ.သ ဖြဲ႔စည္းရျခင္းအက်ဳိးတုိ႔ကို ျဖစ္ရပ္မွန္သာဓကေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ အထူးျပဳေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။
မုိင္းေနာင္သူ မိုင္းေနာင္သားမ်ား အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာေစာင့္ေရွာက္ေရး(မ.ဘ.သ)အဖြဲ႔ ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ပါေစသတည္း။ ခ်စ္စရာမေနာေျမကို အျပစ္ရွာေထာင္ခ်ီေသာ ေသြးေရာေျမမျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ပါေစသတည္း။
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
.jpg)
.JPG)
.JPG)
.JPG)