စာေရးသူကား မိိမိဘဝတစ္ခုလုံးကို သီရိလကၤာေရာက္ခုိက္ ေဗာဓုဗလေစနအဖြဲ႔ထံ အပ္ႏွံခဲ့ပါသည္။ သူတုိ႔အစီအစဥ္အတိုင္းပင္ ထားရာေန ေစရာသြား လိုက္နာခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ေန႔တာအစီအစဥ္မ်ားကို ႀကိဳတင္သိရွိထားျခင္း မရွိပါ။
သီရိလကၤာေရာက္ခုိက္ ဆားေငြ႔ေလ (ဆားေငြ႔ပါေသာပင္လယ္ေလ)ရႈရႈိက္ခ်င္၍ ဗ်ဴးပြိဳင့္သြားလိုစိတ္ရွိေၾကာင္း၊ အခ်ိန္မရေတာ့၍ ေနာက္တစ္ေခါက္မွ သြားေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလုိက္ရာ စကားဆုံးေအာင္ ဘာသာမျပန္ဆိုလိုက္ရဘဲ ဗ်ဴးပြိဳင့္သို႔ ခ်က္ခ်င္းလိုက္ပို႔ၾကပါသည္။
ကန္႔သတ္ဧရိယာကိုလည္း ဝင္ေရာက္ၾကပါသည္။ လုံၿခဳံေရးမ်ားပါ၍ ဝင္ထြက္ခြင့္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မိုးဖြဲဖြဲေလးမ်ား က်ေနပါသည္။ ကားေပၚမွ မဆင္းရဲပါ။ ကားေပၚမွာပင္ ပင္လယ္ေလကုိ အငမ္းမရ ရႈရႈိက္လို္က္ပါရပါသည္။ ပင္လယ္ႀကီးက လႈိင္းထန္ေနပါသည္။ လႈိင္းလုံးမ်ားကိ အားမာန္အျပည္ႏွင့္ ေက်ာက္ေဆာင္မ်ားကို တုိက္စားၿဖဳိဖ်က္ေနပါသည္။ ပင္လယ္ေအာ္သံသည္ ေဒါသသံျဖစ္ေနေသာ္လည္း နားဝင္ခ်ဳိပါသည္။ နားေထာင္၍ေကာင္းပါသည္။ ေဒါသႀကီးသူကို ေဒါသႀကီးတတ္မွန္းသိထားလွ်င္ ေဒါသႀကီးေနပုံကပင္ ခ်စ္စရာတစ္မ်ဳိးေကာင္းေနတတ္ပါသည္။ စိတ္တိုေနသူကုိ စိတ္တိုတတ္မွန္းသိထားလွ်င္ စိတ္တိုေနသည္ကပင္ ၾကည့္၍ေကာင္းေနတတ္ပါသည္။ ပင္လယ္ႀကီးလည္း ဤသို႔ျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။ ေဒါသႀကီးေသာ ပင္လယ္ႀကီးကုိ ခ်စ္ေနမိပါသည္။ ညအခ်ိန္မေတာ္ႀကီးျဖစ္ေန၍ ခဏသာေနလုိက္ရပါသည္။ သီရိလကၤာမွ အျပန္ခရီးတြင္ ပင္လယ္ႀကီးကုိ လြမ္းမိမည္မွာ အမွန္ပင္။
ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈစင္တာသို႔ ျပန္ေရာက္ျပီးမၾကာမီတြင္ ေဗာဓုဗလေစနရုံးခန္းသို႔ သြားရပါသည္။ ဘာသာျပန္သူ၊ စာေရးသူ၊ အရွင္ဉာဏစာရမေထရ္ႏွင့္ အရာရွိတစ္ေယာက္သာ ရွိပါသည္။ ထုိအရာရွိႀကီးက စာေရးသူအား ဂါရဝျပဳ ဦးခုိက္ရွိခုိးျပီး ေသတၱာအေသးေလးလွဴပါသည္။ ျပီးမွ သူ႔ကိုယ္သူမိတ္ဆက္ပါသည္။ အစိုးရအႀကီးအကဲတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူကုိ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ေၾကာင္း၊ ကမ႓ာႀကီးထင္ထားသလို အၾကမ္းဖက္သမားဟုတ္မဟုတ္ သိလိုျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ စာေရးသူမိန္႔ခြန္းအႏွစ္သာရရွိေၾကာင္း၊ အစြန္းေရာက္ျခင္း၊ အၾကမ္းဖက္ျခင္းမ်ား မပါဝင္ေၾကာင္း၊ ထိုသို႔ သိရွိ၍သာ လာေရာက္ဖူးေျမာ္ရဲျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္ျပေနပါသည္။
၎ေနာက္ ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိေၾကာင္း၊ ယခုလို သံဃာငါးေထာင္တက္ေရာက္သည့္ သံဃာ့အစည္းအေဝးမ်ဳိး မည္သည့္ေခတ္မွာမွ မျဖစ္ေျမာက္ခဲ့ဖူးေၾကာင္း၊ စာေရးသူၾကြေရာက္သည္ကို ဂုဏ္ယူမိေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားကာ သမၼတႀကီး ႏိုင္ငံျခားခရီိးစဥ္ႏွင့္ တုိက္ဆုိင္ေန၍ ေတြ႔ခြင့္မရသည့္အေပၚ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေၾကာင္း ေတာင္းပန္ရွာပါသည္။
စာေရးသူကလည္း သမၼတႀကီးကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း၊ မြတ္ဆလင္ေတြကန္႔ကြက္ေနသည့္ၾကားမွ စာေရးသူကို လက္ခံရဲသည့္ ဘာသာ သာသနာအေပၚထားသည့္စိတ္ထားကုိ ေလးစားမိေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့သည္။
အဆိုပါအရာရွိက အႀကံဉာဏ္ျပဳလုိက ျပဳႏိုင္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားသည့္အခါ စာေရးသူက “ဒကာႀကီးေရာ၊ အရွင္ဉာဏစာရမေထရ္ပါ အေလးအနက္ထား လိုက္နာၾကပါ။ ဦးဇင္းျပန္သြားရင္ မြတ္ဆလင္ေတြက ျပႆနာဖန္တီးၾကလိမ့္မမယ္။ သူတုိ႔ဆင္တဲ့ခြင္ထဲ မဝင္မိေစနဲ႔။ ျပႆနာဖန္တီးသူကိုသာ ေဖာ္ထုတ္ အေရးယူႏိုင္ေအာင္ႀကဳိးစားပါ။ ဥပေဒမဲ့ တုန္႔ျပန္တာမ်ဳိး မလုပ္မိပါေစနဲ႔။ အႀကမ္းပတမ္းတုန္႔ျပန္မိရင္ ၉၆၉ေရာ BBS ပါ အသေရဖ်က္ခံရေတာ့မွာ။ ဒါကုိ သတိႀကီးႀကီးထား ကိုင္တြယ္ပါ။”ဟု ေျပာခဲ့ပါသည္။ မႏၲေလးဂ်ီဟဒ္အျဖစ္အပ်က္ကို သက္ေသထူလိုက္ပါသည္။ အားလုံးသေဘာေပါက္သြားၾကပါသည္။
အမွတ္တရဓာတ္ပုံမ်ား ရိုက္ကူးၾကပါသည္။ လူႀကီးလူငယ္ ကေလးငယ္ပါမက်န္ အားလုံးေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကပါသည္။ ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းမ်ားလည္း အလုအယက္တုိးေဝွ႔၍ ဓာတ္ပုံတြဲရုိက္ၾကပါသည္။ ခ်က္ျပဳတ္ေနၾကသည့္ ဝန္ထမ္းမ်ားပင္ အေျပးအလႊားဓာတ္ပုံတြဲရိုက္ၾကသည္ကုိ ေတြ႔ရပါသည္။ သီရိလကၤာတြင္ အင္တာနက္သုံးသူမွန္သမွ် ဝီရသူကို သိသည္ဟု ဆိုပါသည္။
ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္မ်ားေျပာေကာင္းဆဲ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာႏႈတ္ဆက္ၾကဆဲပင္ သာသနာေရးဌာနမွ အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါသည္။ အခန္းထဲမွာ သီသန္႔စကားေျပာေနၾကပါသည္။ လူကမည္းေသာ္လည္း အသဲကျဖဴသူမ်ားကိုျပပါဆိုလွ်င္ လကၤာသူ လကၤာသားကုိ ျပရမည္ျဖစ္သည္။ အေရျပားအမည္းအညဳိမ်ားေပၚတြင္ အျဖဴေရာင္ဝတ္စုံမ်ား က်နေသသပ္စြာ လႊမ္းၿခဳံထားသည္မွာ ျမင္ရသူအဖို႔ ၾကည္ႏူးဖြယ္အတိ ျဖစ္ေနပါသည္။
အဆုိပါသာသနာေရးရာဒကာႀကီးအား လကၤာသူ လကၤာသားမ်ား၊ ဗုဒၶကုိယုံၾကည္မႈက ျမန္မာေတြထက္ ပိုေလးနက္ေၾကာင္း၊ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္း အတုိက္အစားအခံရျခင္းေၾကာင့္ ဝတ္စားဆင္ယင္ပုံ၊ ယဥ္ေက်းမႈအျပည့္အဝရွိေနေသးေၾကာင္း၊ မည္သည့္လူမ်ဳိးမဆို မိမိဘာသာ မိမိသာသနာ မိမိယဥ္ေက်းမႈကုိ ထိန္းသိမ္းရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အစိုးရတုိင္းမွာ တာဝန္ရွိေၾကာင္း၊ ေခတ္အဆက္ဆက္မွ သီရိလကၤာအစိုးရမ်ားကို ေလးစားမိေၾကာင္း ေျပာျပသည့္အခါ ထိုဒကာႀကီးက လက္အုပ္ခ်ီမျပတ္ အေလးအနက္နားေထာင္ေနသည္ကုိ ေတြ႔ရေပသည္။
ည ၁၀း၀၀ နာရီတြင္ ေလဆိပ္သို႔ သြားၾကပါသည္။ BBS အဖြဲ႔က လိုေလေသးမရွိ မွာၾကားထားပါသည္။ အရွင္ဉာဏစာရမေထရ္က ေဒၚလာ သုံးရာလွဴပါသည္။ ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္အားလည္း ေဒၚလာ တစ္ရာစီ လွဴပါသည္။ ဓာတ္ပုံတြဲရိုက္စဥ္ အရွင္ဉာဏစာရက သူ႔ကိုယ္သူ သီဟိုဠ္ဝီရသူဟု ခံယူထားေၾကာင္း ေျပာျပေနပါသည္။ ဂုဏ္ယူမဆုံး ျဖစ္ေနပါသည္။
ထုိင္းမွာေနေသာ ဦးပညာသာမိက စာေရးသူကုိ ျမန္မာျပည္အထိလာႀကဳိျပီး ျမန္မာျပည္အထိ လိုက္ပို႔ဖို႔ရည္ရြယ္ထားပါသည္။ စာေရးသူက အားနာ၍ ဘန္ေကာက္မွာပင္ ေနခဲ့ေစလိုေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္အထိလိုက္လာျပီးမွ ထုိင္းကုိျပန္သြားမည္ဆိုလွ်င္ ေငြကုုန္လူပန္းျဖစ္ေနမည္ကုိ မၾကည့္ရက္ေၾကာင္း ေျပာျပသည့္အခါ ေနခဲ့မည္ဟု ဆိုပါသည္။ မူလအစီအစဥ္အတုိင္း လက္မွတ္ေလးေစာင္စာႏွင့္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ားသယ္သူစရိတ္(တန္ဆာခ)ပုိ၍ေဆာင္လိုက္ရပါသည္။ အေၾကအလည္ေျပာျပီးမွ ေဒၚလာႏွစ္ရာေက်ာ္ ေဆာင္လုိက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
သီရိလကၤာေလဆိပ္မွာ ထုိင္ေတာ္မူ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူရွိပါသည္။ ဉာဏ္ေတာ္အလြန္ျမင့္မားေသာ ရုပ္ပြားေတာ္ျဖစ္ပါသည္။ လကၤာသားတုိ႔၏ သဒၶါတရားအတိမ္အနက္ကို ခန္႔မွန္းၾကည့္ႏုိင္ပါသည္။ ႏုိင္ငံျခားသားမွန္သမွ် ရုပ္ပြားေတာ္ကို ေတြ႔ျမင္ေနရသည္မွာ မျမင္ခ်င္အဆုံးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဧည့္သည္မ်ားကုိ ဘုရားျဖင့္ႀကဳိေသာလကၤာသားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
ေလဆိပ္ေရာက္လွ်င္ အမွတ္တရလက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ား ဝယ္ယူဖုိ႔စိတ္ကူးခဲ့ေသာ္လည္း မဝယ္ျဖစ္ခဲ့ပါ။ တန္ဆာခအခြန္ေဆာင္ဖုိ႔ကိစၥ ဟိုဌာန၊ ဒီဌာနသြားေနရ၍လည္းေကာင္း၊ ဟိုကတၱား၊ ဒီကတၱာခ်ိန္သြယ္ေနရ၍လည္းေကာင္း အခ်ိန္ကုန္သြားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
ည ၁၀း၀၀ နာရီေက်ာ္မွ ေလယဥ္ထြက္ပါသည္။ မဟာသမယပရိတ္ေတာ္မ်ား ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္လ်က္ လိုက္လာခဲ့ပါသည္။ သုံးနာရီေက်ာ္ ေလးနာရီခန္႔ ေလယဥ္စီးရပါသည္။ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္ေရာက္သည့္အခါ ဦးပညာသာမိက အစစအရာရာ လိုက္ျပေပးပါသည္။ ရန္ကုန္မွ ဘန္ေကာက္သို႔ေရာက္သည့္ေန႔မွာ သြားတုိက္ေဆးဘူးလႊင့္ပစ္ခံရသည့္ စစ္ေဆးေရးဌာနသို႔ ျပန္ေရာက္ပါသည္။ စာေရးသူမွာ မ်က္မွန္ဘူးပင္ပါမလာ၍ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ျဖတ္ရသည္မွာ အခက္အခဲမရွိေတာ့ပါ။
စစ္ေဆးေရးဂိတ္မွာ ပစၥည္းတစ္ခု ထပ္မိပါသည္။ ဗလိပ္ဓားျဖစ္ပါသည္။ ေခါင္းရိတ္ဖုိ႔ဝယ္ထားသည့္ တစ္ခါသုံးဗလိပ္ဓားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ႏွစ္ေခ်ာင္းသုံးေခ်ာင္းခန္႔ေတာ့ရွိပါသည္။ ဘူးခြံေလးလည္းပါပါသည္။ ျပလ်က္ေျပာ၊ ေျပာလ်က္ျပကာ ေျပာေျပာဆိုဆိုပင္ အမႈိက္ပုံးထဲလႊင့္ပစ္လိုက္သည္ကုိ ေတြ႔ရပါသည္။
စာေရးသူသာခံရသည္မဟုတ္ပါ။ ေက်ာင္းသားေအာင္ကုိဝင္းလည္း ခံလုိက္ရပါသည္။ ေခါင္းလိမ္းဆီဘူး အသိမ္းခံလိုက္ရပါသည္။ မ်က္ႏွာလိမ္းသည့္ Cream (ကရင္မ္)တစ္ဘူးလည္း အသိမ္းခံလုိက္ရပါသည္။ ျပျပေျပာေျပာပင္ အမႈိုက္ပုံထဲ လႊင့္ပစ္လုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
သြားတုိက္ေဆးဘူးအသိမ္းခံလိုက္ရခ်ိန္မွစ၍ စာေရးသူ၏စိတ္ထဲ၌ လူ႔ခြင့္အေရးႏွင့္ လုံၿခံဳေရးအေၾကာင္း စဥ္းစားလာခဲ့ပါသည္။ လူ႔အခြင့္အေရးသည္ ခရီးသည္တစ္ဦတစ္ေယာက္ခ်င္းစီ၏ ရပိုင္ခြင့္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ သြားတုိက္ေဆးဘူးသယ္ေဆာင္ခြင့္သည္ စာေရးသူ၏ ကုိယ္ပိုင္လူ႔အခြင့္အေရးျဖစ္ပါသည္။ ဗလိပ္ဓားႏွင့္ ေခါင္းလိမ္းဆီလည္း ထို႔အတူပင္ ျဖစ္ပါသည္။
အဆိုပါပစၥည္းမ်ားကုိ သယ္ေဆာင္ခြင့္ေပးလုိက္လွ်င္ သြားတုိက္ေဆးဘူးထဲမွာ ယမ္းေပ်ာ့မ်ား ထည့္လာႏိုင္ပါသည္။ ဗလိပ္ဓားျဖင့္ အသက္အႏၲရာယ္ၿခိမ္းေျခာက္ႏုိင္ပါသည္။ ေခါင္းလိမ္းဆီဘူးက ေဖာက္ခြဲေရးအရည္ဘူးျဖစ္သြားႏုိင္ပါသည္။ ထုိအခါ ေလယဥ္တစ္စီးလုံး အသက္ဆုံးရႈံးႏုိင္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လုံၿခဳံေရးအတြက္ လူ႔အခြင့္အေရးကိုခ်ဳိးေဖာက္ပစ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ လူ႔အခြင့္အေရးထက္ လုံၿခဳံေရးကို ဦးစာေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
လူ႔အခြင့္အေရးခ်ုဳိးေဖာက္မခံလုိလွ်င္ ဘန္ေကာက္မွ ျပန္လွည့္ရုံသာရွိပါသည္။ ေရွ႕ဆက္၍ ခရီးသြားခြင့္ရမည္မဟုတ္ပါ။ ေရွ႕ဆက္ခရီးသြားလိုလွ်င္ ေလဆိပ္စည္းကမ္းကုိ လိုက္နာရမည္ကား အမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။
ေလဆိပ္က လူ႔အခြင့္အေရးကုိ ဂရုစုိက္ေနမည္ကားမဟုတ္ပါ။ ေလဆိပ္ဝန္ထမ္းမ်ားက လူ႔အခြင့္အေရးကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိစြာ ခ်ဳိးေဖာက္ေနျခင္းမ်ဳိးကားမဟုတ္ပါ။ ခရီးသြားအားလုံး လုံၿခဳံေရးအတြက္သာ ခ်ဳိးေဖာက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤသည္ကို စာေရးသူသေဘာေပါက္ပါသည္။ ၉/၁၁ အေရးအခင္း သက္ေသရွိေနသည္။ အဂၤလန္ယမ္းေပ်ာ့သက္ေသရွိေနသည္။ ေလဆိပ္ဝန္ထမ္းမ်ားက အေထာက္အထားပိုခိုင္ေနသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။
စာေရးသူတုိ႔ တစ္မ်ဳိးသားလုံးလုံၿခဳံေရးအတြက္ အမ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒကုိ ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကပါသည္။ လူ႔အခြင့္အေရးဝါဒီမ်ားက အျပင္းအထန္ကန္႔ကြက္ၾကပါသည္။ ၎တို႔သည္ လုံၿခဳံေရးႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး မည္သည့္အေရးက အေရးႀကီးသည္ကုိ လူ႔အခြင့္အေရးဝါဒီမ်ား သိေစလိုပါသည္။
ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္တည္းခုိခန္းမွာပင္ နားေနပါသည္။ ျမန္မာျပည္မွ အမ်ဳိးသားေရးအင္အားစုမ်ားက ႀကဳိဆိုဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကျပီျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ မနက္ျဖန္ ၁.၁၀.၂၀၁၄ ရက္ေန႔ မြန္းလြဲ ၁း၀၀ နာရီမွာ ရန္ကုန္ေရာက္ပါမည္။
စာေရးသူ သီရိလကၤာခရီးစဥ္က သတင္းထိမ္းခ်ဳပ္ထားပါသည္။ ေလဆိပ္လိုက္ပို႔သူမ်ားပင္ ရန္ကုန္သြားမည္ထင္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ သီရိလကၤလာမြတ္ဆလင္မ်ားက သမၼတအထိစာတင္၍ လက္မခံေရးေတာင္းဆိုျခင္း၊ ေၾကျငာခ်က္ထုတ္၍ ကန္႔ကြက္ျခင္း၊ ေဖ့ဘြတ္ခ္ေပၚတင္၍ ဆန္႔က်င္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါသည္။ သူတိို႔အသာေနလွ်င္ စာေရးသူ သီရိလကၤာမွ အျပန္ခရီးမွာ ႀကဳိဆိုမည့္သူပင္ ရွိမည္မဟုတ္ပါ။ ယခုမွာမူ အားၿပဳိင္မႈတစ္ခုျဖစ္သြား၍ ရန္ကုန္မွ မေကြးေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးပါေမာကၡအမွဴးျပဳေသာ၊ မႏၲေလး မ.ဘ.သ အဖြဲ႔အမွဴးျပဳေသာ အမ်ဳိးသားေရးအင္အားစုမ်ားက ႀကဳိဆိုၾကဖုိ႔ စီစဥ္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
မြတ္ဆလင္မ်ားသည္ စာေရးသူ၏ အတုိက္အခံမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ အတုိက္အခံဆိုသည္မွာ ဇာတ္ပုိ႔အဆင့္မွ်သာရွိပါသည္။ ဇာတ္ပို႔ေကာင္းလွ်င္ ဇာတ္ေဆာင္အေရာင္ေတာက္ပါသည္။ ေဒဝဒတ္သာမရွိလွ်င္ ဘုရားအေလာင္းဆိုသည္ပင္ ရွိမည္မဟုတ္ပါ။ ေဒဝဒတ္သရုပ္ေဆာင္ေကာင္း၍သာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ကုိ ခ်စ္ခင္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဇာတ္ပို႔ေကာင္းမွ ဇာတ္ေဆာင္ေကာင္းေပမည္။ ဇာတ္ေဆာင္ေကာင္းမွ ဇာတ္လမ္းေကာင္းမည္။ ဇာတ္ပို႔ေကာင္းမ်ားျဖစ္ေသာ မြတ္ဆလင္အသိုင္းအဝိုင္းအား စာေရးသူအထူးေက်းဇူးတင္ေနမိပါသည္။
ဝီရသူ (မစိုးရိမ္)
