မဘသ အဖြဲ႕ႀကီး၏ အဓိကတာဝန္မွာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ဦးေရ မေလ်ာ့ပါးေရး၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္အိမ္ေျခ မေလ်ာ့ပါးေရး၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္နယ္ေျမ မေလ်ာ့ပါးေရးတုိ႔ျဖစ္ပါသည္။
ကမၻာေပၚ၌ ရွိသမွ်ေသာ မည္သည့္ဘာသာဝင္မဆုိ ၄င္းတုိ႔ ဘာသာဝင္ဦးေရ တုိးပြားေရး၊ ၄င္းတုိ႔အိမ္ေျခ တုိးပြားေရး၊ ၄င္းတုိ႔နယ္ေျမတုိးပြားေရးအတြက္ အထူးလုပ္ေဆာင္တတ္ၾကပါသည္။ ထုိသုိ႔လုပ္ရာ၌ တရားသျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ၾကသည္မ်ားရွိသလုိ မတရားေသာနည္းလမ္းျဖင့္ ျပဳမူၾကသည္မ်ားပင္ ရွိတတ္ၾကပါသည္။
မဘသ အဖြဲ႕ႀကီးကား ထြန္းကားတုိးတက္ေရးထက္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ ေရးကုိ ပဓာနထားေသာ အဖြဲ႕ႀကီးျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အမ်ဳိးေစာင့္အဖြဲ႕ႀကီး၊ ဘာသာေစာင့္အဖြဲ႕ႀကီး၊ သာသနာေစာင့္အဖြဲ႕ႀကီးဟူေသာ ေဝါဟာရမ်ားကုိ စုေပါင္းသိမ္းက်ဳံး၍ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာ ေစာင့္ေရွာက္ေရး(မဘသ)အဖြဲ႕ဟု အမည္ေပးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
မဘသအဖြဲ႕ႀကီး ဖြဲ႕စည္းစဥ္ ေအာင္ဆန္းတပ္ဦးညီလာခံ၌ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး မိန္႔မွာသည္မ်ားရွိခဲ့ပါသည္။ ၄င္းတုိ႔မွာ
"တရားကုိေစာင့္ေရွာက္ရုံနဲ႔ မၿပီးဘူး”
“အမ်ဳိးကုိေစာင့္ေရွာက္ရုံနဲ႔မၿပီးဘူး”
“သာသနာကုိေစာင့္ေရွာက္ရုံနဲ႔မၿပီးဘူး”
“ေျမႀကီးကုိလည္း ေစာင့္ေရွာက္ရမည္” ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္။
သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက အေထာက္အထားကင္းမဲ့စြာ ေဟာၾကားခဲ့ျခင္းမဟုတ္ပါ။ ရ႒ပါလ (ႏုိင္ငံေစာင့္မင္း)၊ ဓမၼပါလ(တရားေစာင့္မင္း)၊ ဝံသပါလ(အမ်ဳိးေစာင့္မင္း)၊ သာသနပါလ(သာသနာေစာင့္မင္း)၊ ဘူမိပါလ(ေျမးႀကီးေစာင့္မင္း) ဟူ၍ အိႏၵိယႏုိင္ငံ ပါလမင္းဆက္တုိ႔ကုိ ကုိးကား၍ သမုိင္းအေထာက္ အထားႏွင့္ေဟာေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
မိမိရပ္ရြာမ်ား၌ ဘာသာျခား လူမ်ဳိးျခား မေရာက္ရွိေသးလွ်င္ လုံးဝမေရာက္ရွိေစရန္၊ ေရာက္ရွိၿပီးသားမ်ားရွိလွ်င္ လည္း ထပ္မံမတုိးခ်ဲ႕ႏုိင္ေစရန္ ေစာင့္ေရွာက္ရမည္ျဖစ္ပါသည္။
ယခုအခါ၌ ဘာသာလူမ်ဳိးျခားသူမ်ားသည္ အၿပဳိင္အဆုိင္စနစ္ျဖင့္ ေငြပုံေပး၍ ေျမသိမ္းေနၾကပါသည္။ ေငြက်ပ္ တစ္ဆယ္သိန္းတန္ လယ္တစ္ဧကကုိ သိန္းေလးဆယ္က်ပ္ေပး၍ ဝယ္ယူပါသည္။ ေရွ႕ေရးမျမင္သူမ်ားက ေလာဘတက္၍ ေရာင္းၾကပါသည္။ ဧကငါးရာေက်ာ္သည္အထိ လယ္ေျမမ်ား လက္လြတ္ခဲ့ရပါသည္။ လယ္ပုိင္ယာပုိင္ဘဝမွ လယ္မဲ့ယာမဲ့ဘဝသုိ႔ ရုတ္တရက္က်ေရာက္သြားကာ ၄င္းတုိ႔၏ စက္ရုံသစ္အလုပ္ သမားမ်ား ျဖစ္သြားၾကပါသည္။ ေငြႏွင့္ကၽြန္ျပဳျခင္းခံလုိက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
မႏၲေလးရန္ကုန္ၿမဳိ႕ႀကီးမ်ား၌လည္း သိန္းတစ္ေထာင္က်ပ္တန္ေျမတစ္ကြက္ကုိ သိန္းတစ္ေထာင့္ငါးရာက်ပ္ ေပးဝယ္ပါသည္။ ေရႊျမန္မာမ်ား အလုအယက္ေရာင္းၾကပါသည္။ ၿမဳိ႕သစ္ေရႊ႕ေနရျခင္း တရုတ္ကုလားကၽြန္ခံရျခင္းသာ အဖတ္တင္ၾကပါသည္။ မနက္အေစာႀကီးထ၍ စက္ဘီးကုိယ္စီ ထမင္းခ်ဳိင့္ကုိယ္စီျဖင့္ ၿမဳိ႕ထဲသြားၾကသည့္ လူတန္းႀကီးသည္ ေရႊျမန္မာမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ ညဥ့္နက္မိုးခ်ဳပ္မွ အိမ္ျပန္ၾကရပါသည္။ စက္ဘီးမတတ္ႏုိင္သူမ်ား၊ ထမင္းခ်ဳိင့္မတတ္ႏုိင္သူမ်ား ကလည္း လုိင္းကားတုိးေဝွ႔၍ စီးေနရပါသည္။ ကားေနာက္ၿမွီး၌ မတ္တက္ရပ္စီးၾကရေသာ၊ ကားေခါင္မုိးေပၚ၌ လုိက္ပါၾကရ ေသာ အလုပ္သမားမ်ားသည္ ေရႊျမန္မာမ်ားသာျဖစ္ပါသည္။
ယခင္က ေရႊျမန္မာမ်ားသည္ ယခုအခါ ေရႊ႕ျမန္မာမ်ားျဖစ္သြားၾကပါသည္။ ေရႊလုိတန္ဖုိးရွိေသာ ျမန္မာမ်ားမဟုတ္ၾကေတာ့ပါ။ အေရႊ႕ခံျမန္မာမ်ား ျဖစ္သြားၾကပါၿပီ။ ဤသည္မွာ ေျမႀကီးကုိ မေစာင့္ေရွာက္ ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ အနာဂတ္အတြက္ ရတက္မေအးစရာပင္ ျဖစ္ပါသည္။
သူမ်ားေငြပုံေပးတုိင္းေရာင္းပစ္ၾကမည္ဆုိလွ်င္ ျမန္မာတစ္ျပည္လုံး သူတုိ႔ျပည္ျဖစ္သြားႏုိင္ပါသည္။ အုိအုိင္စီ (၅၇)ႏုိင္ငံမွ သူေဌးမ်ား၊ တရုတ္ျပည္မွ သူေဌးမ်ားက အၿပဳိင္အဆုိင္ လုယက္ဝယ္ယူလုိက္လွ်င္ တစ္ႏုိင္ငံလုံး ကုလားျပည္ျဖစ္သြားႏုိင္ပါသည္။ တရုတ္ျပည္ျဖစ္သြားႏုိင္ပါသည္။ ထုိအခါ ေရႊျမန္မာတုိ႔ကုိယ့္ျပည္ ကုိယ့္ေျမမွာ သူတပါးကၽြန္ျဖစ္သြားႏုိင္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေျမႀကီးကုိ ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ လုိပါသည္။
မိမိတုိ႔ရပ္ရြာ၌ သူစိမ္းမ်ားေျခခ်ခြင့္ရသြားလွ်င္ သားသတ္ရုံလည္းေဆာက္ႏုိင္ပါသည္။ စာသင္ေက်ာင္းလည္း ေဆာက္ႏုိင္ပါသည္။ ဝတ္ျပဳေက်ာင္းလည္းေဆာက္ႏုိင္ပါသည္။ စက္ရုံလည္းတည္ႏုိင္ပါသည္။
သားသတ္ရုံလာေဆာက္လွ်င္ ရြာက်က္သေရယုတ္ပါသည္။ သာသတ္သမားႏွင့္ ရြာသူမ်ား ညားႏုိင္ပါသည္။ သူတုိ႔သည္ စီးပြားေရးသက္သက္ လာေရာက္လုပ္ေဆာင္သည္မဟုတ္ဘဲ စီးပြားေရးကုိ အေၾကာင္းျပကာ ရြာသူမ်ားသိမ္းပုိက္ေရး ရြာကုိဝါးမ်ဳိေရးသာ အဓိကထားပါသည္။
ဆားလင္းႀကီးၿမဳိ႕နယ္ ရြာတစ္ရြာသုိ႔ သားသတ္ရုံေရာက္ရွိလာၿပီးမၾကာခင္ ရြာသူတစ္ေယာက္ သားသတ္သမား ေနာက္ ပါသြားပါသည္။ ရြာသူရရွိသြားသည့္အခါ ထုိသူျပန္မလာေတာ့ပါ။ သားဆက္မသတ္ေတာ့ပါ။ သူတုိ႔အသုိင္းအဝုိင္း၏ ေထာက္ပံ့ေၾကးယူကာ မႏၲေလးမွာပင္ ေနထုိင္ၾကပါသည္။ ထုိရြာသူသည္ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္၏ တူမအရင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ပဲခူးတုိင္း၊ ဆင္ေပါင္ဝဲၿမဳိ႕နယ္ ရြာတစ္ရြာ၌ သားသတ္ရုံေရာက္ရွိလာမွ ရြာသူတစ္ေယာက္ အၾကမ္းဖက္ ခံလုိက္ရပါသည္။ အုပ္စုဖြဲ႕အၾကမ္းဖက္မႈခံလုိက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အၾကမ္းဖက္ခံလုိက္ရသည့္ရြာသူမွာ က်န္းမာေရးေကာင္း သူမဟုတ္ပါ။ ေမြးရာပါ စိတ္မႏွံ႔သူ စကားမေျပာတတ္သူျဖစ္ပါသည္။ အသက္သုံးဆယ္ႏွစ္ အရြယ္ျဖစ္ပါသည္။ သားသတ္သမားမ်ားသည္ စကားမေျပာတတ္သူ စိတ္မႏွံ႔သူ ဒုကၡိတမိန္းကေလး တစ္ဦးကုိပင္ ခ်မ္းသာေပးသူမ်ား မဟုတ္ ၾကပါ။
စာသင္ေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ ဝတ္ျပဳေက်ာင္းမ်ားသည္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားကဲ့သုိ႔ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းမႈ ထင္သာျမင္သာမႈ မရွိၾကပါ။
မည္သုိ႔ မႈိင္းတုိက္ေပးသည္။
မည္သုိ႔ ေျမွာက္ပင့္ေပးသည္။
မည္သုိ႔ ေသြးခြဲေပးသည္။
မည္သုိ႔ ႀကံစည္ေနသည္။
မည္သည့္လက္နက္မ်ား ဝွက္ထားေပးသည္။
မည္သည့္ပစၥည္းမ်ား သိမ္းဆည္းထားသည္ စသည္မ်ားကုိ သိႏုိင္မည္မဟုတ္ပါ။ အႏၲရာယ္ လြန္စြာႀကီးပါသည္။
ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာၿမဳိ႕တုိ႔၌ လက္နက္မ်ားဖမ္းမိျခင္း၊ မႏၲေလး၌ လက္နက္မ်ားဖမ္းမိျခင္း တုိ႔သည္ ထုိသုိ႔ေသာ ေက်ာင္းမ်ဳိးမွျဖစ္ပါသည္။
8.6.2012 မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ေမာင္ေတာအေရးအခင္းကုိလည္း ထုိသုိ႔ေသာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွ ထြက္တုိက္ ၾကေသာ လူအုပ္ႀကီးက ဖန္တီးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ကုိ ေရႊျမန္မာတုိ႔ အေသအခ်ာ ေလ့လာေစလုိပါသည္။
ထုိသုိ႔ေသာ အႏၲရာယ္မ်ဳိး မက်ေရာက္ေစလုိပါလွ်င္ ေျမႀကီးကုိ ေစာင့္ေရွာက္ရပါမည္။ ထုိသုိ႔ ေစာင့္ေရွာက္ရာ၌ မိမိတုိ႔တုိင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္းသာ ေျမကြက္လယ္ကြက္မ်ား အေရာင္းအဝယ္ျပဳလုပ္ဖုိ႔ လုိပါသည္။
ဆုိင္ရာ ရပ္/ရြာ အႀကီးအကဲမ်ားထံ မဘသ အဖြဲ႕ႀကီးက စာျဖင့္ျဖစ္ေစ လူကုိယ္တုိင္ျဖစ္ေစ သူစိမ္းမ်ားေျမဝယ္ လာလွ်င္ လက္မခံဖုိ႔ သတိေပးထားရပါမည္။ ျပည္သူမ်ားကုိလည္း အသိပညာေပးေဟာေျပာထားရပါမည္။ ျမန္မာထင္၍ ေရာင္းမိသြားလွ်င္လည္း သူစိမ္းမ်ားကုိ လက္မခံႏုိင္ေၾကာင္း ရပ္ရြာအႀကီးအကဲမ်ားမွတစ္ဆင့္ သတိေပးထားရပါမည္။ ထုိသုိ႔ ကန္႔ကြက္ထားလွ်င္ ဝင္ေရာက္ေနထုိင္ခြင့္မရွိပါ။ အေဆာက္အဦး လာေဆာက္ခြင့္ မရွိပါ။ ထုိအခါ တန္ရာတန္ေၾကးျဖင့္ သူကုိယ္တုိင္ျပန္ေရာင္းသြားမည္ျဖစ္ပါသည္။
အခ်ဳိ႕ေသာ တုိင္းရင္းသားမ်ားသည္ ထုိသေဘာကုိ မသိရွိၾက၍ မတန္တဆေငြေပးေခ်၍ ျပန္အမ္းသည္ကုိ ေတြ႕ရပါသည္။ မိမိေငြျဖင့္ ျပန္ဝယ္စရာမလုိပါ။ အဖြဲ႕ေငြျဖင့္ စုိက္ထုတ္ဝယ္ေပးစရာလည္း မလုိပါ။ ေငြတစ္ျပားမွ် ကုန္စရာမလုိဘဲ ကန္႔ကြက္ရုံျဖင့္ပင္ ၿပီးႏုိင္ပါသည္။
ရပ္ရြာအဆင့္မရလွ်င္ ၿမဳိ႕နယ္အဆင့္မွသည္ တုိင္းအဆင့္ ႏုိင္ငံေတာ္အဆင့္ထိ အဆင့္ဆင့္တုိင္ၾကား ကန္႔ကြက္ရပါမည္။ လူစိမ္းဝင္ေရာက္လာလွ်င္ မိတ္ေဆြရန္သူ ခြဲျခားရခက္ျခင္း၊ ၄င္းတုိ႔ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ရပ္ရြာတည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈ ထိခုိက္ႏုိင္ျခင္း၊ တုိင္းရင္းသူေလးမ်ား မုဒိမ္းက်င့္ခံရႏုိင္ျခင္း အစရွိေသာ အနိ႒ာရုံမ်ား ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္ေသာေၾကာင့္ တားျမစ္ရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေပၚလြင္ေအာင္ ေရးသားႏုိင္ဖုိ႔သာ လုိပါသည္။ ဆုိင္ရာအႀကီးအကဲမ်ား မိမိတုိ႔ ရပ္ရြာျပည္သူတုိ႔၏ စုိးရိမ္ပူပန္မႈကုိ စာနာစိတ္ေပၚေအာင္ ေဟာျပ နားခ်ဖုိ႔သာ လုိပါသည္။
ေျမႀကီးမရွိလွ်င္ ေနစရာမရွိပါ။
ေနစရာမရွိလွ်င္ လူမ်ဳိးမရွိပါ။
လူမ်ဳိးမရွိလွ်င္ ႏုိင္ငံမရွိပါ။
ႏုိင္ငံမရွိလွ်င္ သာသနာမရွိပါ။
ေျမႀကီးသည္ အမ်ဳိးဘာသာ သာနသာ၏ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းျဖစ္ပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ တရားေစာင့္ရုံျဖင့္ မၿပီးပါ။
အမ်ဳိးေစာင့္ရုံျဖင့္ မၿပီးပါ။
သာသနာေစာင့္ရုံျဖင့္ မၿပီးပါ။
ေျမႀကီးကုိလည္း ေစာင့္ေရွာက္ရပါမည္။
အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာ၏ ေရေသာက္ျမစ္ျဖစ္ေသာ ေျမႀကီးကုိ သတိဝီရိယကုိယ္စီျဖင့္ အခ်ိန္မီ ေစာင့္ေရွာက္ ႏုိင္ပါေစသတည္း။
ဝီရသူ(မစုိးရိမ္)
16.12.2014
PM 9:53
(၂၁.၁၂.၂၀၁၄ ရက္ တနဂၤေႏြေန႔ထုတ္ အအတြဲ(၁) အမွတ္(၃) အတုမရွိဂ်ာနယ္ စာမ်က္ႏွာ (၁၈)မွ ဝီရသူ(မစုိးရိမ္) ေရးသားေသာ မဘသလုပ္ငန္းစဥ္(၅) ေျမႀကီးကုိေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ေဆာင္းပါးအား ကူးယူေဖာ္ျပသည္)
