(အြန္လုိင္းပရိသတ္ႀကီး မဂၤလာပါ။
ျမန္မာႏွစ္ေဟာင္းကုိ အတာေရနဲ႔ေဆးေၾကာသန္႔စင္ႏုိင္ပါေစ။
ျမန္မာႏွစ္သစ္(၁၃၇၆)ခုႏွစ္ကုိ ႀကဳိဆုိေသာအားျဖင့္ ဦးပဥၥင္းရဲ႕ တရားတစ္ပုဒ္ကုိ လက္ေဆာင္အျဖစ္ တင္ဆက္လုိက္ပါတယ္။
23.5.2003 ခုႏွစ္၊ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕၊ ၾကည့္ျမင္တုိင္ၿမဳိ႕နယ္၊ သာဓုပရိယတၱိစာသင္တုိက္၊ အဘိဓမၼာေရႊညဝါသင္တန္း မွာ စာသင္သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားတစ္ပုဒ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
တရားေတာ္အမည္က “လက္ဖဝါးေပၚက ကံၾကမၼာ” ျဖစ္ပါတယ္။ အုိးဘုိေတာရမေဆာက္တည္ခင္က ဒီတရားကုိ “အၿမဲရႈံးေနေသာ ေဘာလုံးပြဲ” တုိ႔၊ “အဆင္သင့္ရွိပါေစ” တုိ႔၊ “အမ်ဳိးအတြက္ဆုိ ေသရဲတယ္” တုိ႔က လႊမ္းမုိးထားလုိ႔ ရြက္ပုန္းသီးတရားျဖစ္ေနခဲ့တာပါ။
လူ႔ျပည္ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါက်မွ ေတာေရာၿမဳိ႕ပါမက်န္၊ သံဃာပရိသတ္ေရာ၊ လူပရိသတ္ပါ တစ္ဖြဖြ အားေပးသံ၊ တစ္ခဲနက္ေထာက္ခံသံေတြၾကားခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
စာအုပ္ထုတ္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းသူမ်ား-မ်ားျပားလာတာေၾကာင့္ စာအုပ္အျဖစ္ ထုတ္ေဝေတာ့မွာပါ။ ေလာေလာဆယ္ အြန္လုိင္းပရိသတ္ႀကီးကုိ အရင္ဦးဆုံး အျမည္းေပးထားရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
သႀကၤန္ေရလုိ ေအးျမပါေစေနာ္……………….။)
“အာဏာျပေနတာဟာ သာသနာ့မ်က္ႏွာ မၾကည့္လုိ႔ပါ”
ေနာက္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ရဟန္းသံဃာေတြ ဟုိ လူေရာဂါေတြကူးစက္လာတာေတြရွိတယ္။ ဘာတုန္းဆုိ အာဏာျပတာေတြဘာေတြေပါ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ သံဃနာယကအဖြဲ႕အစည္းအဆင့္ဆင့္ေလးေတြက သိပ္အာဏာျပတာဦးဇင္းတုိ႔။ တခါ တပည့္ေတာ္ႀကဳံတယ္။ ဓမၼကထိကသင္တန္းကုိ အဲဒီ သံဃာေတြက ခြင့္ျပဳမိန္႔ခ်မေပးဘူးဗ်။ သူကအျငွဳိးေလးနဲ႔၊ ဆုိၾကပါစုိ႔ မႏွစ္ကတုန္းက ဓမၼကထိက သင္တန္းမွာ ဟုိေမးခြန္းေလး ေတြ စာရြက္စာတမ္းေလးေတြ လာေဝတယ္။ ေဝတဲ့ လူကတျခား။ အဲဒီေဝတယ္ဆုိ ေတာ့ သူတုိ႔ေတြက ေၾကာက္လန္႔ျပီးေတာ့ အဲဒီဓမၼကထိက သင္တန္းပုိ႔ခ်တဲ့လူကုိေခၚျပီးေတာ့ လက္မွတ္ထုိး ခုိင္းတာ။ ဟုိက သူမေဝတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လက္မွတ္မထုိးရဲဘူး။ ဟ သူေဝတာမဟုတ္ဘူး ဦးဇင္းႏွစ္ပါးလာေဝ တာ။ အဲဒီဦးဇင္းႏွစ္ပါးနဲ႔ ေတြ႕ေပးပါ့မယ္ေျပာပါတယ္။ ဟာ မရဘူး ေနာက္ေနာင္မေဝေတာ့ပါဘူးဆုိတဲ့ လက္မွတ္ထုိးခုိင္းတယ္။ ဟုိက မထုိးဘူး။ မထုိးေတာ့ အာဏာဖီဆန္တယ္ဆုိျပီးေတာ့ အျငွဳိးထားတာ။ ေနာက္ႏွစ္ ဓမၼကထိကသင္တန္းဖြင့္မယ္ဆုိ ေလွ်ာက္လဲေလွ်ာက္ေကာ သူ႔အာဏာျပတာဗ်။ ေထ့ထားတာ၊ ခ်မေပးဘူး၊ ပညာျပတာ။ ပညာျပေတာ့ ေနာက္ဆုံးဘယ္ေလာက္တုန္းဆုိ အာဏာပုိင္ေတြကခြင့္ေပးပါမွ သူတုိ႔ တေတြက အဲလက္မွတ္ထုိးေပးႏုိင္မယ္ ခ်ေပးႏုိင္မယ္ဆုိျပီးေတာ့လုပ္ေတာ့ တပည့္ေတာ္လည္း မခံႏုိင္ဘူးေပါ့။ အဲေတာ့ ဒီသံဃနာယကဆီ တပည့္ေတာ္ ဒဲ့သြားတာ။ တပည့္ေတာ္ကလဲ ဦးဇင္းတုိ႔ျမင္တဲ့အတုိင္း အားေကာင္း ေမာင္းသန္ဆုိေတာ့ သူတုိ႔ေၾကာက္လန္႔ကုန္တာ။ အဲေတာ့ အဖြဲ႕နဲ႔သြားတယ္ဆုိရင္ အဖြဲ႕နဲ႔လာျပီးက်ယ္တယ္ ျဖစ္မွာစုိးလုိ႔ တပည့္ေတာ္တစ္ပါးတည္းသြားတာ။ ကုိယ့္ဗလကုိ ယုံၾကည္ျပီးသားေလ။ အဲေတာ့ တပည့္ေတာ္တက္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ သူက ကုိရင္ေလးမွတ္ေနတာ။ အဲေတာ့ ကုိယ့္ကုိသူက ကုလားထုိင္ႀကီးေပၚကေန ဆီးျပီးေတာ့ အမယ္ သူက သိပ္အထင္ေသးတဲ့မ်က္လုံးနဲ႔ ၾကည့္လုိက္ တာ။ တပည့္ေတာ္လည္း တစ္ခါတည္းပါဝါျပလုိက္တာ၊ တပည့္ေတာ္ ဝီရသူပါဘုရားဆုိေတာ့ အဲဒီဘုန္းႀကီး တစ္ခါတည္း ဖင္ၾကြသြားတယ္။ ဟ ဟ လုပ္ၾကပါဦးဟတဲ့၊ ေဟ့ေကာင္ေတြ ခင္ေပး ခင္ေပး ခင္ေပးတဲ့ အမယ္ အဲဒီေတာ့မွ။ ေတာ္ေသးတယ္ ဝီရသူကယ္ေပလုိ႔ေပါ့။
အဲဒါနဲ႔ တစ္လုံးခ်င္းတပည့္ေတာ္ေမးတာ။ အဲဒီဘုန္းႀကီးေတြခမ်ာ သူတုိ႔သာသနာစိတ္ဓာတ္ရွိမရွိေတာ့ မသိဘူး။ တကယ့္ကိုေနာ္ သူတုိ႔လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြ ဘာမွ နားမလည္ဘူး။ အာဏာျပရုံတစ္ခုေလးပဲ။ အရွင္ဘုရားကလုိ႔ အာဏာပုိင္ေတြခ်ေပးမွ ဒီဟာကုိခြင့္ျပဳႏုိင္မယ္ဆုိရင္လုိ႔၊ ဒါေျပာင္းျပန္ႀကီးျဖစ္မေနဘူးလားလုိ႔ တပည့္ေတာ္ေမးတယ္။ သာသနာေရးကိစၥမွာ သံဃာေတြကခ်ေပးရင္ သံဃာ့တံဆိပ္တုံးၾကည့္ျပီးေတာ့ ဟုိက ခြင့္ျပဳရတာလုိ႔။ အခုက အာဏာပုိင္ကခြင့္ျပဳမွ အရွင္ဘုရားတုိ႔ကခြင့္ျပဳတယ္ဆုိ ေျပာင္းျပန္ႀကီးျဖစ္မေနဘူးလား ဆုိ သူကလည္း ဝန္ခံတယ္။ တင္ပါ ေျပာင္းျပန္ႀကီးေတာ့ ျဖစ္ေနတယ္တဲ့။ ကဲ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မလဲ။ အဲဒါနဲ႔ တပည့္ေတာ္လဲ ေနာက္ဆုံးေျပာလုိက္တယ္။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ သာသနာ ဆုတ္ယုတ္တာဟာ အခ်င္းခ်င္း အာဏာျပေနလုိ႔ပါ၊ သာသနာ့မ်က္ႏွာမၾကည့္ပဲနဲ႔ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာကိစၥ မေျပာပေလာက္တဲ့ကိစၥေလးေတြ အျငွဳိးႀကီးျပီးေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ပညာျပတုိက္ခုိက္ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဆုတ္ယုတ္တာလုိ႔။ ေကာင္းျပီလုိ႔ ဘုန္းႀကီး အာဏာပုိင္ေတြခြင့္ျပဳမွ ခြင့္ျပဳမယ္ဆုိရင္ တပည့္ေတာ္အာဏာပုိင္ေတြထိတက္မယ္လုိ႔။ တပည့္ေတာ္ တကယ္လဲတက္မယ္ဆုိေတာ့ သူတုိ႔ေၾကာက္လန္႔သြားတယ္။ တပည့္ေတာ္လဲ ေျပာလုိက္တယ္ အာဏာပုိင္ကုိ။ ဒကာႀကီး ဒီတစ္ခါေတာ့ ကုလားအမႈမဟုတ္ဘူးဗ်လုိ႔။ အဲဒါ ဘုန္းႀကီးအမႈလုိ႔။ ယူဘရုိင္းနားအမႈ လုိ႔ အဲလုိေျပာလုိက္တယ္။ (ကုလားအမႈမွန္သမွ်ကုိ တပည့္ေတာ္ ဒီအာဏာပုိင္နဲ႔ေပါင္းျပီး ေျဖရွင္းပါတယ္။ တကယ့္ကုိ ျမန္မာျပည္ျငိမ္းခ်မ္းေစခ်င္လုိ႔၊ ကုိယ့္လူမ်ဳိး ေစာ္ကားခံရတာမခံခ်င္လုိ႔။ ဟုိ တစိမ္းကလာျပီး လူတြင္က်ယ္လုပ္တာမခံခ်င္လုိ႔ ဦးဇင္းတုိ႔။) ဒီတစ္ခါေတာ့ ကုလားအမႈမဟုတ္ဘူးဗ် ျမန္မာအမႈလုိ႔ ေျပာလုိက္ ေတာ့ ေျပာပါဦးဘုရား။ ဒါ ဒီလုိဒီလုိပဲဆုိ ဟာ ဒီဘုန္းႀကီးက အာဏာပုိင္နဲ႔ သင္တန္းသားသံဃာေတြကုိ တုိက္ေပးလုိက္တာပဲတဲ့။ အရွင္ဘုရား စာတင္တဲ့။ တပည့္ေတာ္ ေကာက္တင္လုိက္တာ။ အဲေတာ့ ဟုိကေနေမး တယ္။ ဒီပုံဒီနည္း ခြင့္မျပဳတာဟုတ္သလားလုိ႔ အဲဒီေတာ့မွ ေလွ်ာခ်သြားတာ။ အဲ သူတုိ႔လုိခ်င္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းစည္း ကမ္းေလးေတြလုပ္ရင္ေတာ့ ခြင့္ျပဳပါ့မယ္ျဖစ္သြားတာ။ ဟုိက တကယ္လုိ႔သာေမးတဲ့ အတုိင္းကုိေျဖရင္ သူကရီေကာ္ဒါနဲ႔ ဖမ္းထားတယ္။ အဲဒီဘုန္းႀကီးကုိ ျဖဳတ္ေတာ့မွာ။ အဲ့ေတာ့ အဲဒီဘုန္းႀကီးျပဳတ္မွာက်ေတာ့ ေၾကာက္တယ္ဦးဇင္းတုိ႔။ အဲဒီေတာ့မွ ခြင့္ျပဳခ်က္ေပးတယ္။ အဲေတာ့ မေျပာပေလာက္တဲ့ ျပႆနာေလးေတြမွာ အျငွဳိးအေတးထားျပီး ေတာ့ လုပ္ေနမယ္ဆုိရင္ တပည့္ေတာ္တုိ႔သာသနာ ဘယ္လုိလုပ္တုိးတက္ေတာ့မွာလဲ။ သာသနာ့မ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္ျပီးေတာ့ပဲ အလုပ္လုပ္ၾကရမွာ။ သာသနာ့မ်က္ႏွာကုိၾကည့္လုိ႔ အလုပ္လုပ္တယ္ ဆုိရင္ ေတာ္ရုံတန္ရုံ အျပစ္ေတြက ေျပေပ်ာက္သြားတာပါဦးဇင္းတုိ႔။
“ျမင္းၿမဳံမ သာသနာမျဖစ္ေစနဲ႔”
ေနာက္ တစ္ျခားဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝုိင္းထဲမွာ မူလတန္းေက်ာင္းေလး တစ္ေက်ာင္းရွိတယ္။ တပည့္ေတာ္ လည္း ရဟန္းခံကိစၥနဲ႔ အဲဒီေရာက္သြားတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီေက်ာင္း မူလတန္းအေျခအေနေမးေတာ့ ငါးရာေလာက္ရွိ တယ္။ ဟာ ဘုရားဝတ္မတက္ၾကဘူးလားဆုိေတာ့ ဝတ္မတက္ဘူးတဲ့။ အဲေတာ့ တပည့္ေတာ္ ကေလးေတြကုိ ဒီဘာသာေရးသင္တန္း ပုိ႔ခ်ခ်င္တယ္ေပါ့။ တပည့္ေတာ္ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာမႀကီးကုိ အပီေပါင္းလုိက္တာ။ တိပ္ေခြေတြလက္ေဆာင္ေပးတယ္၊ စာအုပ္ေတြေပးတယ္၊ ျပီးေတာ့ စည္းရုံးတယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးက အရွင္ဘုရားတုိ႔ ႀကဳိက္တဲ့အခ်ိန္လာ တပည့္ေတာ္ တစ္ခ်ိန္ျဖဳတ္ ေပးမယ္။ သိပ္သေဘာေကာင္းတာ။ လူေတြက ဘုန္းႀကီးေတြဦးေဆာင္ရင္ အကုန္ရ။ အဲဒါနဲ႔ တပည့္ေတာ္က ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း မသြားႏုိင္ဘူးေလ။ ကုိယ္ကစည္းရုံးေပးရုံပဲဆုိေတာ့ ဦးေဆာင္ေပးရုံပဲ။ အဲဒီမွာ စာခ်တန္း ကကုိယ္ေတာ္ေလးေတြလႊတ္။ လႊတ္မယ့္ေန႔မွာ အဲဒီေက်ာင္းကဘုန္းႀကီးက ခါတုိင္းေတာ့ သကၤန္းေခါင္းၿမီးၿခဳံ အိပ္ေနျပီး ဒီေန႔က်မွ ဘာထေဟာင္ေနမွန္းမသိဘူးကုိယ္ေတာ္။ စာတစ္တန္ေပတစ္တန္နဲ႔ ေရာက္ခ်လာတာ။ သူတုိ႔ေခတ္အဆက္ဆက္က ဘကေက်ာင္းျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ တရားဝင္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဘာသာ သာသနာ အတြက္ အလုပ္လုပ္တဲ့အေၾကာင္း၊ တျခားေဘးသံဃာေတြ ဝင္ေရာက္သင္စရာမလုိဘူးဆုိတဲ့အေၾကာင္းေတြ ဘာေတြ။ ဟာ တပည့္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ဝမ္းနည္းတယ္။ ဒီကေလးေလးေတြ စာသင္ဖုိ႔အတြက္ တပည့္ေတာ္ အနည္းဆုံး တစ္ေန႔ ႏွစ္ရာက်ပ္ကုန္မယ္ဗ်။ ဘာျဖစ္လုိ႔တုန္းဆုိ စာခ်တန္းကုိယ္ေတာ္ေတြသြားဖုိ႔ တပည့္ေတာ္ ဆုိက္ကားငွားေပးရမွာ။ ကဲ တပည့္ေတာ္နဲ႔ ဒီကေလးေတြနဲ႔လည္း ထိေတြ႕မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီကုိယ္ေတာ္ေတြနဲ႔ပဲ ထိေတြ႕မွာ။ ဒီကုိယ္ေတာ္ေတြဆုိတာလည္း စာသင္ျပီးရင္ ျပန္ၾကမွာ။ ဒီကေလးေတြအေပၚ ဘာမွေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိဘူး။ အသိဥာဏ္ရဖုိ႔ပဲ။ သူမ်ားလူမ်ဳိး ဝါးၿမဳိမခံရဖုိ႔ပဲ အဓိကလုပ္တာ။ အဲဒါကုိ သူက သင္ခြင့္မေပးဘူး။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ကုိ သူက စာတစ္တန္ေပတစ္တန္နဲ႔ ရာဇသံလွမ္ေပးေနတာ။ ကဲစဥ္းစားၾကည့္ေပါ့။ အဲဒီေတာ့ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဒီကေလးေလးေတြ သင္ရဖုိ႔အတြက္နဲ႔ သူနဲ႔တပည့္ေတာ္နဲ႔ေတာ့ လက္ေဝွ႔စင္ေပၚမတက္ႏုိင္ ေတာ့ဘူး။ အဲေတာ့ တပည့္ေတာ္ အရႈံးေပးလုိက္တယ္။ ကဲ အဲဒါ ဘာနဲ႔တူသလဲ ဟုိျမင္းမၿမဳံနဲ႔တူတာေပါ့။ ျမင္းမ အၿမဳံမနဲ႔တူတယ္။ ၿမဳံေနတဲ့ျမင္းမေတြက သူကုိယ္တုိင္လဲ ကေလးမေမြးဘူး။ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာရွိတဲ့ တျခားျမင္း မေတြက ကေလးေမြးလည္း အဲဒီကေလးကုိ စားပစ္တာ။ ကဲ သူကုိယ္တုိင္လဲ ဘာဆုိဘာမွမလုပ္ဘူး။ တျခားလူလာလုပ္တာလဲ လက္မခံဘူး။ ကဲ အဲဒီပုဂၢဳိလ္ေတြရဲ႕ သာသနာစိတ္ဓာတ္ကုိ ဦးဇင္းတုိ႔ စဥ္းစားၾကည့္ ေတာ့ေနာ္။ ဒါ ဒီအပုိင္းက႑ကုိ ဦးဇင္းတုိ႔လူငယ္ေတြဆုိေတာ့ သင္ခန္းစာေပးတဲ့အေနနဲ႔ ေရွာင္ၾကဥ္ဖုိ႔။
“ရဟန္းေတာ္ႏွင့္ လူမႈေရး”
ေနာက္ ရဟန္းေတာ္နဲ႔ လူမႈေရးကိစၥေပါ့။ ရဟန္းေတာ္ေတြမွာ မျဖစ္မေန လူမႈေရးေတြ ေဆာင္ရြက္ရတာ ေတြရွိတယ္ ဦးဇင္းတုိ႔။ အဲဒါကုိ ဝိနည္းဓုိရ္တဲ့ပုဂၢဳိလ္ေတြက ျငဴစူတယ္။ အဲဒါကုိ တပည့္ေတာ္ ဥပမာေပးမယ္။ ရွင္မဟာကစၥည္းေထရ္ ရဟႏၲာေနာ္၊ ဇဋိလသူေဌး အရွင္ဘုရားတုိ႔ၾကားဖူးျပီးသားေနာ္၊ ခုနစ္ေဆာင္တုိက္ခန္း ေပၚမွာ သူေဌးသမီးကေနတယ္၊ ဝိဇၨာဓုိရ္က ေကာင္းကင္ေပၚကပ်ံသြားတယ္၊ အဲဒီမွာ သူတုိ႔အေၾကာင္းပါ ၾကတယ္။ သူေဌးသမီးဆုိေတာ့ ဖေအမေပၚဘဲနဲ႔ေမြးတဲ့ကေလးကုိ မေမြးစားဘူးေလ။ ေမြးတဲ့ေန႔မွာပဲ အခ်င္းေတြဘာေတြ မေဆးေၾကာပဲနဲ႔ ေရအုိးထဲကုိပစ္ထည့္တာ။ ေမွ်ာ္ခုိင္းလုိက္တာ။ အဲဒီမွာ ေရခ်ဳိးေနတဲ့ ဒကာမႏွစ္ေယာက္ကေတြ႕သြားေရာ။ မေဆးေၾကာပဲနဲ႔ ဒီအတုိင္းပစ္လုိက္တဲ့အခါက်ေတာ့ သူ႔ဆံမွာ အဲဒီအညစ္ အေၾကးေတြကပ္ျပီးေတာ့ ဆံက်စ္ေလးလုိျဖစ္သြားတာ။ အဲဒါေၾကာင့္ သူ႔ကုိ ဇဋိလလုိ႔ နာမည္ေပးတာ။ ဆံက်စ္ပုံစံရွိတယ္ေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ အဲဒီဒကာမႏွစ္ေယာက္က ရွင္မဟာကစၥည္းေထရ္သြားအပ္တာ။ ေရွးကတည္းက ဘုန္းႀကီးေတြကုိ အားကုိးၾကတာေနာ္ ဦးဇင္းတုိ႔။ ရွင္မဟာကစၥည္းေထရ္ရဟႏၲာ ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ ဒီကေလးရဲ႕ ၾကန္အင္လကၡဏာျပည့္စုံေနေတာ့ ရွင္မဟာကစၥည္းေထရ္က အဲဒီကေလးေလးကုိ ေမြးစားတယ္ဗ်ာ။ ေမြးစားျပီးေတာ့ သူေဌးႀကီးတစ္ေယာက္ဆီ တကၠသုိလ္ျပည္ ဒိသာပါေမာကၡဆီသြားအပ္တာ။ အဲဒါနဲ႔ အဲဒီကေလး အေရာင္းအဝယ္လုပ္ရင္းလုပ္ရင္းနဲ႔ အဲဒီကေလးက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ခ်မ္းသာသြားတယ္။ ႀကီးတဲ့အခါက်ေတာ့ ဇဋိလသူေဌးဆုိ ျဖစ္လာျပီးတဲ့ သကာလေနာက္ဆုံး ဇဋိလရဟႏၲာအထိေအာင္ေရာက္သြား တာ။ အဲဒါလူမႈေရး။ အဲဒါစဥ္းစားၾကည့္၊ ဦးဇင္းတုိ႔ေတြလဲ အဲဒီအတုိင္းပဲ။ ဘာသာ သာသနာအတြက္ အက်ဳိးရွိ တယ္ဆုိရင္ ဒီကိစၥေတြလုပ္တာ ဘာအာပတ္မွမသင့္ဘူး။ သင့္တဲ့အာပတ္ကလည္း သြားရင္းလာရင္း စားရင္း ေသာက္ရင္းသင့္တဲ့ အာပတ္ကေလးပဲ။ ဒီအာပတ္ေသးေသးကေလးနဲ႔ ရဟႏၲာထိေအာင္ အက်ဳိးရွိသြားတယ္။ အသင့္ခံစမ္းပါ ဦးဇင္းတုိ႔။ ေဟာ တခ်ဳိ႕ျဗဟၼစုိရ္အသင္းေတြရွိတယ္။ ေသြးလွဴအသင္းေတြ ဘာေတြ ရွိတယ္။ အဲဒါေတြကုိ လူမႈေရးအသင္းဆုိ ဘုန္းႀကီးေတြကေျပာတယ္။ ဟာ မလုပ္ႏုိင္ဘူးကြတဲ့ အဲဒါလူမႈ ေရးအသင္းတဲ့။ သူကေတာ့ ေနာက္က ဟုိ ျဂဳိလ္တုစေလာင္းႀကီးေက်ာေပးေနတယ္။ ကဲ ျဂဳိလ္တုစေလာင္းတုိ႔ တီဗြီတုိ႔ ၾကည့္တာက်ေတာ့ အာပတ္မသင့္ဘူးလား ဦးဇင္းတုိ႔။(သင့္ပါတယ္ဘုရား)။ ကုိင္း သူက ျဂဳိလ္တု စေလာင္းႀကီးၾကည့္ျပီးေတာ့ ဟုိ ျဗဟၼစုိရ္အသင္းကုိက်ေတာ့ လူမႈေရးအသင္းေတြတဲ့၊ ဒါဘုန္းႀကီးေတြမလုပ္ ေကာင္းဘူးတဲ့၊ တီဗြီက် ဘုန္းႀကီးေတြၾကည့္ေကာင္းတာက်ေနတာပဲ။ ကဲဗ်ာ ဦးဇင္းတုိ႔ အဲလုိလူေတြကရွိေသး တယ္ေနာ္။ ကုိယ္ဇိမ္ခံဖုိ႔က်ေတာ့ ဝိနည္းကုိက်ဴးလြန္တယ္။ ကုိယ္ကေပးဆပ္ဖုိ႔က်ေတာ့ အမေလး ဝိနည္းကုိ တျပားသားမွအထိမခံဘူး။ အဲဒီလုိလူမ်ဳိးေတြ သာသနာျပဳေနျပီဆုိလုိ႔ရွိရင္ေတာ့ တပည့္ေတာ္တုိ႔ သာသနာမွာ အေတာ္ကုိရင္ေလးစရာေကာင္းေနတယ္။
“တရားဥပေဒမစုိးမုိးရင္ ရေသ့ရဟန္းေတြ တရားရုံးေပၚ ေရာက္လာတတ္တယ္”
ေနာက္ မဟာေဗာဓိပရိဗၺာဇက သုတ္ အဲ ဇာတ္ေတာ္ေပါ့။ မဟာေဗာဓိပရိဗၺာဇက ဇာတ္ေတာ္မွာ ဘုရားအေလာင္း က တရားသူႀကီးလုပ္တာဗ်။ ရေသ့ေနာ္ ဟုိမွာေတာ့ စာထဲမွာေတာ့ ပဗၺဇိေတာနာမ ရဟန္းလုိ႔ကုိ ဘာသာျပန္တာဗ်။ ဘာျဖစ္လုိ႔ တရားသူႀကီးလုပ္သလဲ။ အဲဒီေခတ္က တရားဆုံးျဖတ္တဲ့သူေတြက အဂတိလုိက္ စားေတာ့ တရားဥပေဒမစုိးမုိးလုိ႔။ အဲေတာ့ ဘုရားေလာင္းက မင္းဥယ်ာဥ္ထဲမွာေနတယ္။ ရွင္ဘုရားဆီသြားသြား ဆြမ္းခံၾကြရတယ္။ နန္းေတာ္ေပၚမွာပဲ ပလႅင္ေပၚမွာပဲ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးတယ္။ အဲဒီအမတ္ႀကီးငါးဦးက ဟုိ တိတၳိဆရာႀကီးငါးေယာက္ေပါ့ဦးဇင္းတုိ႔။ ခုေခတ္မွာလည္း တိတၳိဆရာ။ ဘုရားေခတ္က တိတၳိဆရာႀကီး ငါးေယာက္ အေလာင္းေပါ့။ သူတုိ႔က ဒီအမႈဆုံးျဖတ္တဲ့ တရားသူႀကီးေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ မွန္တဲ့သူကုိအမွား အမွားကုိအမွန္ အဲဒီလုိမ်ဳိးေပါ့ဦးဇင္းတုိ႔။ အရႈံးကုိအႏုိင္ အႏုိင္ကုိအရႈံး အကုန္လုံးေလွ်ာက္ျပီးေတာ့လုပ္ေနတဲ့ အခါက်ေတာ့ တုိင္းသူျပည္သားေတြက ဒီဘုရားေလာင္း ဆြမ္းခံၾကြတဲ့အခါ ေျခသလုံးက္ျပီးေတာင္းပန္ၾကတယ္။ ကယ္ပါဦး သူတုိ႔မွာ ဒီအမွန္နဲ႔အမွား တျခားစီျဖစ္ကုန္ျပီ တရားဥပေဒမစုိးမုိးေတာ့ဘူးေပါ့။ အဲလုိေျပာတဲ့အခါ က်ေတာ့ ဘုရားေလာင္းက အဲဒီတစ္မႈပဲစစ္ေပးလုိက္တာ။ အမွန္ကုိ အမွန္အတုိင္း ဆုံးျဖတ္ေပးလုိက္တာ။ အဲဒီအခ်ိန္ကေနစျပီးေတာ့ အဲဒီႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသားေတြ အကုန္လုံးက ဘုရားေလာင္းကုိၾကည္ညဳိသြားတယ္။ ၾကည္ညဳိသြားတဲ့အခါ ရွင္ဘုရင္ကုိယ္တုိင္ကုိက ဘုရားအေလာင္းကုိ တရားသူႀကီးခန္႔။ အရွင္ဘုရားတဲ့ အရွင္ဘုရားက အခုဆက္ျပီးေတာ့ အမႈေတြကုိ စစ္ေပးပါ။ ဒါမွ ျပည္သူျပည္သားေတြ ျငိမ္းခ်မ္းမယ္တဲ့။ အမွန္အတုိင္းျဖစ္မယ္တဲ့။ ဟာ အဲဒါဆုိ သူကရေသ့ရဟန္းဆုိတဲ့အတုိင္း ေစာေစာကလုိေပါ့ ဦးဇင္းတုိ႔ရာ ဒီကိစၥ ေတြနဲ႔ မသင့္ေတာ္ဘူး။ ဘုရားအေလာင္းက ျငင္းပါတယ္။ ရဟန္းဆုိတာတဲ့ ဒီကိစၥေတြမလုပ္ေကာင္းဘူး။ အရွင္ဘုရားတဲ့ လုံးဝ တေနကုန္ႀကီးမလုပ္ႏုိင္ဘူးဆုိေတာင္မွတဲ့ နန္းေတာ္ကုိ ဆြမ္းခံၾကြတဲ့အခ်ိန္ ဆြမ္းစားျပန္ တဲ့အခ်ိန္ ဒီႏွစ္ခ်ိန္ေလးရုံးထုိင္ေပးပါတဲ့။ ကဲ ဘုရားအေလာင္း အဲဒီလုိရုံးထုိင္ေပးတယ္ဗ်။ အခုေခတ္ရဟန္း သံဃာေတြ ဦးဇင္းတုိ႔ အဲဒါေတြလုပ္သင့္ရင္ လုပ္ရမယ္။
ဟုိ သံဃနာယကကုိေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ဦးဇင္းတုိ႔။ သံဃနာယကကေတာ့ ေက်ာင္းလုတာနဲ႔ ဟုိ ပထမအမႈစစ္လုိ႔ ကုိမျပီးႏုိင္ေသးဘူး။ အဲ အဲဒီပုဂၢဳိလ္ေတြကုိ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။
“အမ်ဳိးသားေရး လက္မေႏွး ေမတၱာရပ္ခံ ေဆာင္ရြက္ေပး”
ကဲ အခု တပည့္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာေလ အဲဒီေခတ္က ဘုရားေလာင္းေခတ္က အမတ္ႀကီးေတြ ေနရာယူေနတယ္ဗ်။ အမွားကုိအမွန္ အမွန္ကုိ အမွား သူတုိ႔ကဟုိ ကုလားနဲ႔ ျမန္မာ ျပႆနာတက္လာျပီဆုိရင္ေလ ဟုိကုလားက ေငြထုပ္ပုိက္လုိက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ျပႆနာျဖစ္ပါေစ ဆုေတာင္း ေနတာ။ ဘာလုိ႔တုန္းဆုိ လာရင္ေငြရေတာ့မွာကုိး။ အဲဒီေငြယူျပီးေတာ့ ကုိယ့္ျမန္မာကုိကုိယ္ ကုလားနဲ႔ေပါင္းျပီး လည္းပင္းညွစ္သတ္ေနတာ။ တပည့္ေတာ္ အဲဒါမခံႏုိင္ဆုံးပဲ။ ဟုိ လာဘ္စားတာစားေလ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း၊ ကုလားအခ်င္းခ်င္း၊ တရုတ္အခ်င္းခ်င္း၊ ဘာအခ်င္းခ်င္း ညာအခ်င္းခ်င္း ျဖစ္တဲ့အခါစားပါ။ တပည့္ေတာ္မကန္႔ ကြက္ဘူး။ ျမန္မာနဲ႔ ကုလားျဖစ္လာျပီဆုိရင္ေတာ့ အိမ္ရွင္နဲ႔ ဧည့္သည္ႀကီး တစ္စိမ္းနဲ႔ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမေတြ။ အဲဒါကုိဗ်ာ တစိမ္းဘက္ကုိလုိက္ျပီးေတာ့ ကုိယ့္ျမန္မာလူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း ျပန္ႏွိပ္စက္ေနတဲ့ဟာေတြရွိတယ္။ တုိင္းအဆင့္ထိေတာ့ တပည့္ေတာ္မေျပာရဲေသးဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိ သိပ္မေတြ႕ေသးလုိ႔။ ရ.ယ.က မ.ယ.က ခ.ယ.က ဒီအဆင့္။ အၿမဲတမ္း ကုလားေတြရဲ႕လက္ထဲမွာရွိတယ္။ ဘာလုိ႔တုန္းဆုိ သူတုိ႔က ဌာနဆုိင္ရာေတြ အကုန္ေပါင္းထားတယ္။ ျဖစ္လာတဲ့အခါ ေငြထုပ္ပုိက္လုိက္တယ္။ ျမန္မာေတြဟာမွန္လ်က္နဲ႔ အၿမဲတမ္း ရႈံးတယ္။ ကုလားနဲ႔အမႈျဖစ္ျပီဆုိမွ နံပါတ္တစ္ ေငြမရွိလုိ႔။ နံပါတ္ႏွစ္ အသိဥာဏ္မရွိလုိ႔။ ဒီႏွစ္ခ်က္ ကုိယ္က ရုံးကန္ကနားမဝင္တတ္ မထြက္တတ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ကုလားေတြက ဝင္တတ္ထြက္တတ္တယ္။ ဒီကမဝင္တတ္ မထြက္တတ္ဘူး၊ ဒီကေငြမရွိဘူး၊ ဟုိကေငြရွိတယ္၊ ဒီကမေပါင္းတတ္ မသင္းတတ္ဘူး။ ဟုိကေပါင္းတတ္သင္းတတ္တယ္။ အကုန္ႏုိင္သြားတာ ကုလားေတြ။ အဲေတာ့ ဦးဇင္းတုိ႔တေတြ အႀကီးအကဲ ျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ရ.ယ.က ကုိအပီေပါင္း မ.ယ.က ကုိအပီေပါင္း ခ.ယ.က ကုိအပီေပါင္း၊ ျဖစ္လာတဲ့ ျပႆနာေတြမွာ ကုလားနဲ႔ ျမန္မာျဖစ္လာျပီဆုိရင္ အျခားအမႈမဟုတ္ဘူးေနာ္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ အမ်ဳိးသားေရး အမႈေပါ့။ ဟုိဟာေတြကေတာ့ လူမႈေရးလုိ႔စြပ္စြဲလုိ႔ရရင္ရမယ္။ ဒီကုလားျမန္မာအမႈက်ေတာ့ လူမႈေရးမဟုတ္ ေတာ့ဘူး။ ျမန္မာတစ္မ်ဳိးသားလုံးနဲ႔ဆုိင္တဲ့ အမ်ဳိးသားေရး။ အဲဒါေလးေတြကုိ ကုိယ္က ေမတၱာရပ္ခံတဲ့အေနနဲ႔ အမႈမွန္အတုိင္း စစ္ေပးဖုိ႔ ဒီေလာက္ေလးေတာ့ ဦးဇင္းတုိ႔လုပ္ႏုိင္ရမယ္။
အဲဒီအေနအထားကေလး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ အဲဒီေခတ္မွာ ဘုရားေလာင္းက အဲဒီလူမႈေရးေတြ ဝင္လုပ္တယ္။ အရွင္ဘုရားတုိ႔လည္းဝင္လုပ္။ ဒါဘာမွအာပတ္မသင့္ပါဘူး။ ေမတၱာရပ္ခံတာေလ။ ဒကာႀကီး ခင္ဗ်ား ကုလားကုိအရႈံးေပးျပီး ျမန္မာကုိ အႏုိင္ေပးလုိက္ပါ။ အဲဒီလုိေရးတာမွမဟုတ္ပဲနဲ႔။ အမွန္အတုိင္း ေဆာင္ရြက္ေပးပါ။ တရားဥပေဒအတုိင္းေဆာင္ရြက္ေပးပါ။ ကုိယ့္ဘက္ကမွန္တဲ့လူကုိလည္း မွန္သလုိလုပ္ေပါ့။ ကုိယ့္ဘက္ကမွားရင္လည္း မွားသလုိအေရးယူေပါ့။